Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Αγαπημένη μου, μην κλαις
Το θέμα είναι οι εκλογές;
Για την πολυδιαφημισμένη και περιβόητη ημέρα της 21ης Αυγούστου μένει πλέον ένας μήνας ακριβώς. Η ημέρα που το τρίτο μνημόνιο… φτάνει στην ημερομηνία λήξης του φτάνει. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό, δυστυχώς, ο διάλογος που λαμβάνει χώρα εντός των τειχών είναι κατωτάτου επιπέδου. Όχι όμως και όσα λέγονται εκτός αυτών.
«Πιστεύω -και έχω μιλήσει για αυτό με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα- ότι είναι μία σημαντική ημέρα τον Αύγουστο, όταν αυτό το πρόγραμμα θα έχει τελειώσει, αλλά η συνέχεια της επίδρασης αυτών των προγραμμάτων δεν έχει τελειώσει με αυτήν την ημέρα» δήλωσε η Αγκέλα Μέρκελ μόλις εχθές, ξεκαθαρίζοντας αυτό που… μερικοί γραφικοί τονίζουμε με κάθε ευκαιρία.
Όπως επίσης υπογράμμισε πως η διατήρηση των δυσθεώρητων πρωτογενών πλεονασμάτων, που όταν περνούν στον προϋπολογισμό του υπουργείου Οικονομικών παίρνουν επιπλέον μπόι, συνδέεται με την ίδια την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν οι δανειστές και οι εταίροι.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει πως ο πολιτικός διάλογος στη χώρα, πολιτικών και πολιτών, απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα και τις ανάγκες που έχει και θα έχει η κοινωνία.
Διότι τα σημαντικά είναι να πάψει η περιστολή δαπανών σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία, να περιοριστεί η υψηλή φορολογία σε φόρους που είναι άδικοι και κόβουν πόρους από βασικά αγαθά που έχουν οι πολίτες, να προωθηθούν πολιτικές που θα ανακουφίζουν στην πράξη τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Αντί γι’ αυτά, παρακολουθούμε… σκυλοκαβγάδες και αντιπαραθέσεις της ατάκας, που το μόνο που κάνουν είναι να συσκοτίζουν την κατάσταση, και κυρίως, να δίνουν αέρα σε σκοτεινές «πολιτικές» δυνάμεις που αντιμετωπίζουν το ίδιο το πολίτευμα ως πηγή των κακών.
Συνεπώς, το τελευταίο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει είναι οι εκλογές. Το ζήτημα είναι, τόσο για τους μνημονιακούς κυβερνόντες και αντιπολιτευόμενους, όσο -κυρίως- για όσους αμφισβητούν την ίδια την εφαρμοζόμενη πολιτική, να προχωρήσουν σε ένα σαφές, ξεκάθαρο και συνεπές περίγραμμα της χώρας και της οικονομίας στη νέα εποχή που πρόκειται να περάσει.
Διαφορετικά, με… νταούλια και ζουρνάδες θα πανηγυρίσουμε και πάλι τη σύγκρουσή μας με την αδυσώπητη πραγματικότητα.