Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Υποσχέσεις και αγάπες – Κυρίως υποσχέσεις
Μία από τις τελευταίες ημερομηνίες-ορόσημα του τρίτου μνημονίου, η χθεσινή, ανήκει πια στο παρελθόν. Μαζί της, το κρίσιμο Eurogroup που κουβαλούσε στις πλάτες της. Ακόμα ένα.
Την Παρασκευή, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών παρουσίασε στους δανειστές το σχέδιο που έχει εκπονήσει η ελληνική κυβέρνηση για να πειστούν -μαζί με τις αγορές- πως η Ελλάδα μπορεί να έχει ζωή μετά τα μνημόνια. Μετά, δηλαδή, την ημερολογιακή ολοκλήρωσή τους, αφού ούτε ένας νόμος, ούτε ένα άρθρο ήρθαν ποτέ στη Βουλή που να ακυρώνουν τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους και δεσμεύσεις.
Είναι γεγονός, όπως τονίζει καιρό τώρα η κυβέρνηση και σε αντίθεση με όσα επιμένει να υποστηρίζει η αντιπολίτευση και διάφοροι… καριερίστες της χρεοκοπίας της χώρας, προληπτική πιστοληπτική γραμμή υποστήριξης της ελληνικής οικονομίας δεν θα υπάρξει. Έτσι έδειξαν και στο Eurogroup εκείνοι που αποφασίζουν.
Ή καλύτερα, εκείνοι που διαμορφώνουν το πλαίσιο που στη συνέχεια… βάζει τη σφραγίδα της η κυβέρνηση. Αντί γι’ αυτό, όλοι τους και σε όλους τους τόνους διαμηνύουν πως μετά το τρίτο μνημόνιο προμηνύεται ενισχυμένη εποπτεία για την κάθε κυβέρνηση, πρωτοφανής εν συγκρίσει με τις άλλες χώρες που ολοκλήρωσαν μνημονιακά προγράμματα.
Και μάλιστα, σε ανταλλαγή με τη ρύθμιση του χρέους που από το 2012 υπόσχονται. Μια υπόσχεση με την οποία περάσαμε… δυόμιση μνημόνια.
*********
Μπουγάδα – Το μνημόνιο κι αν το πλένεις
Κι αν όλα τα παραπάνω μοιάζουν τεχνοκρατικά και λίγο μπερδεμένα για την καθημερινότητα, ας σκεφτούμε απλά.
Η επόμενη του τρίτου μνημονίου θα βρει τη χώρα με χρέος που θα ξεπερνά τα 300 δισ. ευρώ, δεσμεύσεις για υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα για αρκετά χρόνια, αξιολογήσεις κατά τρεις ή τέσσερις φορές τον χρόνο, αυτόματους κόφτες για την μη εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων, σημαντικούς περιορισμούς για προσλήψεις απαραίτητων δημοσίων υπαλλήλων (γιατρών, δασκάλων, κλπ), και βέβαια, την υψηλότερη φορολογία που μπορεί κανείς να συναντήσει στην ευρύτερη περιοχή.
Όσο και αν ετούτη η κυβέρνηση φροντίζει να φέρνει παράλληλα «κοινωνικά νομοσχέδια» και ετοιμάζει μπαράζ παρόμοιων νομοσχεδίων για την έξοδο από το μνημόνιο, και όσο και να χειροκροτούν οι δανειστές για την πιστή εφαρμογή ενός προγράμματος για πρώτη φορά στη χώρα, οι κυβερνώντες ας μη γελιούνται.
Μία έξοδος σε μία τόσο ναρκοθετημένη πραγματικότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί καθαρή, ούτε και αυτό που έρχεται μετά τα μνημόνια μπορεί να ονομάζεται «επιστροφή στην κανονικότητα».
Ετούτη η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, δεν ανέβηκαν στην εξουσία επειδή αναζήτησε ο κόσμος τον πιο πιστό εκφραστή της τελευταίας λέξης της μόδας του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού μοντέλου. Αντιθέτως, ο κόσμος ζητούσε σοβαρή εναλλακτική λύση σε όλα τα παραπάνω.
Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει λοιπόν να κριθεί το περιβόητο σχέδιο της κυβέρνησης, είτε λέγεται αναπτυξιακό σχέδιο, είτε μεταμνημονιακή εποπτεία, είτε ολιστικό πρόγραμμα.
Αν και το τελευταίο θυμίζει ολετήρα. Ακριβώς όπως και τα τρία μνημόνια για το κοινωνικό συμβόλαιο και την πλειοψηφία της κοινωνίας.
**********
Εμπρός… πίσω – Του παράλογου η λατρεία
Είναι αλήθεια και επιβεβαιώνεται σε κάθε ευκαιρία. Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας είναι και παραμένει βαθιά συντηρητικό. Και μονίμως, με κάθε υποτυπώδη αφορμή το δείχνει με τον πιο απόλυτο τρόπο, και σε τόνο που διχάζει όλο και περισσότερο.
Τα παραπάνω συχνά εκφράζονται από τους θεσμούς του κράτους, όπως οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα… κατηχητικά θρησκευτικά, της Δικαιοσύνης για τα κηρύγματα μίσους και την αναχρονιστική νομοθεσία της βλασφήμιας, οι αντιδράσεις για τα δικαιώματα των προσφύγων και των παιδιών των μεταναστών. Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Εμπάθεια, οξύτητα, διχασμός, μισαλλοδοξία και πλειοδοσία μίσους.
Τελευταίο κρούσμα, το περιβόητο νομοσχέδιο για την υιοθεσία με τα όσα προβλέπει για την αναδοχή για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ένα ζήτημα τόσο σημαντικό, που για ακόμα μία φορά εξαντλείται σε μονοκόμματες αντιλήψεις που τελικά καταλήγουν σε ύβρεις και προσβολές.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα ζήτημα που στους καιρούς που ζούμε, που η πλειοψηφία της κοινωνίας βρίσκεται πιασμένη σε μια οικονομική φάκα από την οποία θα βγουν… τα εγγόνια μας, αποτελεί μάχη πρώτης γραμμής. Και στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται τόσο για τα δικαιώματα πλήθους κανονικότατων μελών της κοινωνίας μας, όσο και για τα δικαιώματα παιδιών που ζητούν λίγη αγάπη και υποστήριξη για να ενταχθούν σε αυτήν.
Δυστυχώς, είναι πολλοί σήμερα που πιστεύουν πως επειδή έχουν το δημοκρατικό και αναφαίρετο δικαίωμα της γνώμης και της άποψης, έχουν και το δικαίωμα να την επιβάλλουν. Και πολλές φορές να αφαιρούν δικαιώματα από κοινωνικές ομάδες για εντελώς αντιδημοκρατικούς και άσχετους λόγους.
Ως εδώ.

*λωτοφάγος


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα