Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Πλεονασματικό  διαπραγματευτικό όπλο
Σε ποιανού τον κρόταφο;
Η περιβόητη και πολυαναμενόμενη Εαρινή Σύνοδος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ολοκληρώθηκε χωρίς καλές ειδήσεις. Οι δανειστές επιστρέφουν στην Αθήνα, όμως η διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μοιάζει να έχει ξεκολλήσει για τα καλά. Με τη γνωστή μέθοδο του… τενεκέ που κάθε φορά, όλο και κάποιος από τους θεσμούς το κλωτσάει λίγο παρακάτω.
Τα στοιχεία του ΔΝΤ για την ελληνική ανάπτυξη και το πρωτογενές πλεόνασμα έδωσαν τις προηγούμενες ημέρες απτές αποδείξεις πως το Ταμείο ξεπέρασε την… απαισιοδοξία που ένιωθε τους προηγούμενους μήνες. Και την εικόνα συμπλήρωσαν τα στοιχεία που έδωσε η ελληνική στατιστική αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή να βάζει τη βούλα της.
Το περιεχόμενο δε των στοιχείων, εντυπωσιακό.
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το περασμένο έτος να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους σχεδόν επτά δισ. ευρώ. Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, εξαιρώντας τις δανειακές υποχρεώσεις, σήμερα το ελληνικό κράτος καταφέρνει χωρίς δάνειο να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του σε μισθούς και συντάξεις, και να του μένουν και επτά δισ. ευρώ «στην άκρη». Αναλογεί στο 3,9% του ΑΕΠ.
Φανταστικό! Ακόμα μεγαλύτερο και από αυτό που οι δανειστές επιβάλλουν για τα επόμενα χρόνια, που το τοποθετούν στο 3,5%, και πολύ μεγαλύτερο από εκείνο το πλεόνασμα του 0,4% που η κυβέρνηση Σαμαρά είχε πετύχει το μακρινό 2014.
Ακόμα πιο φανταστικό θα ήταν εάν η οικονομία και οι εργαζόμενοι δεν είχαν γονατίσει για να συντελεστεί το (άλλοτε) «ματωμένο πλεόνασμα»…
***********
Ένα φάντασμα πλανιέται επάνω από την αγορά
Που θα βρείτε τα λεφτά;
Η ερώτηση έχει καταλήξει για εκατομμύρια πολίτες να είναι αυτή που συντροφεύει τον καθένα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πως θα πληρωθούν οι λογαριασμοί, πόσο θα πάνε οι φόροι, πως θα καταβληθούν οι εισφορές. Πως θα πάρει χαρτζιλίκι η κόρη, ο εγγονός, ο άνεργος υιός και πάει λέγοντας…
Η απάντηση δεν βρίσκεται στον… «παππού» του κύριου Καμμένου, από τον οποία μηχανεύτηκε να λύσει το πρόβλημα των υψηλών εισφορών των εργοδοτών, λες και ο παππούς δεν έχει πληρώσει δεκαετίες για τούτα τα χρήματα.
Τα ληξιπρόθεσμα χρέη του κράτους προς ιδιώτες αγγίζουν σήμερα τα 5 δισ. ευρώ. Ήτοι… «πρωτογενές πλεόνασμα» της τάξης του 2,8%! Χρήματα που προφανώς, λείπουν από την αγορά, λείπουν και από τις τσέπες των εργαζόμενων.
Και ακολούθως, η μαύρη τρύπα ακολουθεί στο νοικοκυριό. Λίγο πριν ρουφήξει άπαντες σε ένα αχόρταγο χρέος, που καταπίνει μισθούς, συντάξεις, σπίτια, όνειρα, ελπίδες…
***********

Η Γαλλία στην πέμπτη εποχή
Των τεράτων
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είναι πια παρελθόν. Όπως παρελθόν -θα πρέπει να- θεωρείται, η ελπίδα για κάτι διαφορετικό, από μία Ευρώπη που πνέει τα λοίσθια.
Ο συμπαθής πρώην τραπεζίτης των διεθνών οικονομικών ελίτ, «πυροτέχνημα» της πολιτικής συγκυρίας στη Γαλλία και εκλεκτός του Βερολίνου, Εμανουέλ Μακρόν, μοιάζει ως επικρατέστερος υποψήφιος, δεδομένου πως το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» αναμένεται να συμπαραταχθεί κατά της ακροδεξιάς και φασίστριας Λεπέν. Τον κύριο… εκφραστή του μίσους κατά του Βερολίνου.
Έτσι, λίγο πριν η Ευρώπη μπει στην κινούμενη άμμο της νέας εποχής, με τις εκλογές στη Γερμανία, οι Γάλλοι αναμένεται να επιλέξουν ανάμεσα στον άναρχο και ασύδοτο καπιταλισμό και τον αμακιγιάριστο φασισμό.
Πριν τα αναθέματα στο γαλλικό λαό, καλό θα ήταν ο προοδευτικός κόσμος όπου γης και Ευρώπης να αναρωτηθεί βαθιά για τούτο το αποτέλεσμα. Το γήπεδο της Γαλλίας είναι από τα πιο χαρακτηριστικά να περιγράψουν τον σφικτό εναγκαλισμό, εδώ και χρόνια, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας με την κυρίαρχη πολιτική σκηνή. Κοινώς, το πολιτικό σκηνικό μετακινήθηκε στα άκρα δεξιά πολύ πριν η Λεπέν φτάσει να διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία.
Τι πιο συνεπές, στη… διαδρομή του στα άκρα, ο γαλλικός πολιτικός κόσμος να σκοντάψει επάνω στον αυθεντικό εκφραστή των παραπάνω. Εκείνο όμως που θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσει κανείς, είναι πως ακόμα και εάν η Λεπέν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί. Αφού μόνον έτσι, η στροφή στον νεοφιλελευθερισμό θα είχε ελπίδες να συντελεστεί με τέτοια υποστήριξη.
Για εμάς, εδώ στην Ελλάδα, το δόγμα «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» είναι εξαιρετικά οικείο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι δύο υποψήφιοι πρεσβεύουν τις ίδιες αξίες.
Όμως, και αυτό θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, Μακρόν και Λεπέν, και κάθε «Μακρόν» και «Λεπέν» της ιστορίας, μόνο ως δύο αντίπαλοι πόλοι μπορούν να σταθούν.
Κι ας είναι, απλώς, οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που είτε με το σπαθί, είτε με τα… κομπιουτεράκια, επιβάλλουν στη σημερινή εποχή την αποκαθήλωση των κεκτημένων δεκαετιών.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα