Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Επιστροφή στο Χίλτον – Αρνί επί (δανειστική) σφαγή
Η πίεση και οι προσπάθειες για συμφωνία ήταν τόσο έντονες το τελευταίο διάστημα, που σχεδόν ξεχάσαμε τι είδους συμφωνία ήταν αυτή.
Αφενός, λοιπόν, η συμφωνία που πήραμε είναι για την επιστροφή των εκπροσώπων των δανειστών στη χώρα, για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για τη… συμφωνία για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Αφετέρου βέβαια, είναι γνωστό εδώ και καιρό πως η τρόικα δεν θα επέστρεφε εάν δεν παρέμεναν «λίγες λεπτομέρειες» για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Λεπτομέρειες που, μετά την παραδοχή του υπουργού Τσακαλώτου, είναι ελάχιστες εμπρός σε αυτά που συμφωνήθηκαν.
Που, προφανώς όπως είπε, δεν θα κάνουν τον ελληνικό λαό χαρούμενο.
Το επόμενο διάστημα θα έχουμε χρόνο να εξετάσουμε το περιεχόμενο της συμφωνίας, ειδικά αφότου η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε ολοκληρωμένη συμφωνία, όταν οι τροϊκανοί επιστρέψουν.
Όταν, βέβαια, τα βρουν με το ΔΝΤ, όπου τη Δευτέρα, Λαγκάρντ και Μέρκελ θα τα ξανά… ψάξουν.
********
Στυλό-φορολογικό (δελτίο)-τρελοκομείο – «Ταμείο»
Καλό θα ήταν πάντως, όσα τελικά θα «κερδίσουμε» σε αυτή τη διαπραγμάτευση, να τα σημειώσουμε σε ένα μικρό μπλοκάκι. Με τη σημείωση «βλέπει τρίτη αξιολόγηση». Διότι, άμα τη συμφωνία για τη δεύτερη, θα ακολουθήσει η τρίτη.  Όπως και θα αυξηθούν οι πιέσεις για την ολοκλήρωση ιδιωτικοποιήσεων, που σήμερα μένουν «στον πάγο», με εξαίρεση αρκετές που είναι από άλλες… αξιολογήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, εάν στην κυβέρνηση θεωρούν πως «νικήσαμε» επειδή τα προληπτικά μέτρα θα εφαρμοστούν με διαφορά δύο ετών, ας το κάνουν. Κανείς δεν αμφιβάλει, τα «αντίμετρα», εάν και εφόσον εφαρμοστούν, θα ανακουφίσουν κάποιους από ένα μέρος του βάρους. Όμως, είτε τώρα, είτε μετά την «ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου», τα μνημονιακά μέτρα και οι νόμοι θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται. Αθροίζοντας τις… δυνάμεις τους με τα επιπλέον μέτρα.
Πολύ βάρος για να πανηγυρίζει κανείς, δεν νομίζετε;
********
Θύματα… ευαισθησίας – Ο λάθος άνθρωπος
Όταν από αυτή εδώ τη στήλη αναφερόμασταν την Πέμπτη στην «απάθεια» της πλειοψηφίας του κόσμου απέναντι στην τραγωδία του Ιντλίμπ, δεν είχαμε στο μυαλό μας τον Τραμπ. Δυστυχώς, εκείνος εμφανίστηκε «συγκινημένος» από τις τραγικές εικόνες, αποφασίζοντας να χτυπήσει με δεκάδες πυραύλους τη βάση που φέρεται υπεύθυνη για την προχθεσινή επίθεση με θύματα δεκάδες αμάχους.
Έτσι, την ώρα που ο ΟΗΕ συνεχίζει να επιβεβαιώνει το απαθές του χαρακτήρα του με μακρόσυρτες και μηδενικής δράσης συνεδριάσεις και ψηφίσματα, οι ΗΠΑ πήραν το όπλο τους. Επειδή ευαισθητοποιήθηκε ο Τραμπ…
Όποιος παρακολουθεί τον διεθνή τύπο το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα την «χημική επίθεση» της Τρίτης στο Ιντλίμπ της Συρίας, αναμφίβολα διαπιστώνει «δύο κόσμους».
Δύο διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες περιγράφουν την ίδια ακριβώς κατάσταση, με διαφορετικά λόγια.
Σημαίνει αυτό πως είναι μια μάχη του «καλού» με το «κακό»;
********
Δύο κόσμοι – Εκατομμύρια θύματα
Από τη μία, η πλειοψηφία των χωρών της Δύσης, που μετά την απόφαση του Τραμπ να επιτεθεί κατά της αεροπορικής βάσης στην πόλη Χομς, σπεύδουν να καλύψουν την πρωτοβουλία του.
Κατά τα φαινόμενα, οι ΗΠΑ κατάφεραν ένα χτύπημα για το οποίο ζητούσαν πολύ καιρό αφορμή. Όπως έγινε γνωστό, η εν λόγω βάση έχει βρεθεί στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, κάνοντας το χτύπημα, έστω έμμεσα, χτύπημα κατά της Ρωσίας. Από την άλλη, υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν πως ο Άσαντ δεν θα είχε κανένα συμφέρον να πράξει μία τέτοια επίθεση, ειδικά την ώρα που καταφέρνει νίκες, τόσο απέναντι στο «Ισλαμικό κράτος», όσο και απέναντι στους αντάρτες.
Που είναι η αλήθεια;
Ανεξαρτήτως πάντως της παραπάνω «αλήθειας», η πραγματικότητα είναι πως ο λαός της Συρίας συνεχίζει να γίνεται έρμαιο των ορέξεων των εξουσιαστών του, εθνικών και διεθνών.  Οι σχέσεις των υπερδυνάμεων πολώνονται επάνω από τα κεφάλια τους, με τον κίνδυνο ωστόσο να εξάγεται από την Μέση Ανατολή όλο και περισσότερο.
Και να σκεφτεί κανείς, πως στις ΗΠΑ εξακολουθούν να μην θέλουν να υποδεχθούν πρόσφυγες από τη Συρία…