Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Λίγο πριν χαράξει
Μια παρτίδα ακόμη
Από το τελευταίο «νικηφόρο» Eurogroup έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας. Τόσο μας πήρε ώστε να συνειδητοποιήσουμε, ή καλύτερα για να παραδεχτεί η κυβέρνηση, τι έγραφε η συμφωνία που καταφέραμε.
Έτσι, και τα «αντιδημοκρατικά» προληπτικά μέτρα θα τα πάρουμε, και τον «αδιανόητο στόχο» του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% θα αποδεχτούμε. Και αφού ικανοποιηθούν αυτοί οι στόχοι, ότι καταφέρει το κράτος να «μαζέψει» παραπάνω, θα το… αναδιανείμει σε πιθανές φοροελαφρύνσεις.
Με βάση τις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών της, στην κυβέρνηση μοιάζουν να πιστεύουν πως εάν καταφέρουν να πείσουν τους δανειστές -τουλάχιστον- να προνομοθετήσουν και τα «αντίμετρα», θα φτιάξουν εκείνον τον καθαρό διάδρομο για τον οποίον από το καλοκαίρι, κιόλας, του 2015 κάνει λόγο ο σημερινός υπουργός Οικονομικών.
Εκείνο όμως που θα πρέπει να γνωρίζουν στην κυβέρνηση, είναι πως ο μόνος «καθαρός διάδρομος» που θα εμφανιστεί μπροστά μας, είναι ο χώρος που θα κάνουν για να μας δουν να πέφτουμε.
Διότι, όπως και ο υπουργός Τσακαλώτος και πολλοί οικονομολόγοι σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υπογραμμίσει, και όπως άλλωστε επιβεβαιώνει και η πρόσφατη ιστορία των χωρών της ευρωζώνης, είναι αδύνατον για μια εθνική οικονομία να καταφέρει τέτοιο ύψος πρωτογενούς πλεονάσματος, και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συνδυάζοντας με τη στάση των δανειστών που, εξαιρουμένων «ευχολογίων», δεν συζητούν την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, το αποτέλεσμα γίνεται εκρηκτικό.
Με αυτόν τον τρόπο, μέχρι και την εκπνοή του 2018 τουλάχιστον, μοιάζει αμφίβολο κατά πόσο θα επέλθει η «σταθερότητα» που επιθυμεί η κυβέρνηση.
Προσωπικά, πιο πολύ πιθανό θεωρώ το ενδεχόμενο να γίνουμε, ξανά, η αγαπημένη… στοιχηματική επιλογή των «αγορών». Το έχουν αποδείξει, άλλωστε, με τον πρότερο βίο τους…
***
Θέατρο σκιών
Η ωραία Ευρώπη και ο Tουρκαλάς
Τα τούρκο-ολλανδικά επεισόδια, μαζί με τις διάφορες εκδοχές τους με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που στην Ελλάδα βιώνουμε το τελευταίο διάστημα.
Τα πολιτικά σχέδια του Ερντογάν περνάνε «επάνω» από τους λεονταρισμούς και τους τσαμπουκάδες με την Ευρώπη, κεφαλαιοποιώντας και αυξάνοντας τη συσπείρωση που κατάφερε με το «αποτυχημένο» πραξικόπημα.
Με τόσα μέτωπα και πεδία ανοικτά, γι’ αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε βαθιά κρίση, η όξυνση των σχέσεων με την Τουρκία είναι το κερασάκι στην τούρτα. Με το προσφυγικό «καλυμμένο» με το τσιρότο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, και με τα τεράστια ποσά που διαπερνούν τις σχέσης της γειτονικής χώρας με την Ένωση, τα διακυβεύονται πολλά.
Βέβαια, ας μην ξεχνάμε πως στην εποχή του λαϊκισμού και της ξενοφοβίας, το «παιχνίδι» του Ερτογάν εξυπηρετεί κάθε έναν ακραίο στην Ευρώπη, πολλώ δε μάλλον, εκείνους που τους επόμενους μήνες πρόκειται να διεξάγουν εκλογές.
Παράλληλα, είναι το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα που ωθεί τον Ερντογάν σε… λεονταρισμούς, με σκοπό να καταφέρει να εξασφαλίσει την εξουσία για την επόμενη δεκαετία.
Και μέσα σε όλα αυτά, ας μην ξεχνάμε και την πληγή της Μέσης Ανατολής, όπου η Τουρκία επίσης διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο.
Γι’ αυτό, το τελευταίο που χρειάζεται, είναι βιαστικά συμπεράσματα, άναρθρες κραυγές, και πολιτική εκμετάλλευση. Και από αυτό το τελευταίο, έμμεσα ή άμεσα, στη χώρα μας έχουμε χορτάσει…
***
Νεκρός σε δύο ρόδες
Πόσα παιδιά έχουμε για θυσία;
Κάπου ανάμεσα στα μνημόνια, τις δόσεις, τις διαπραγματεύσεις, τα νταούλια, τα Ζάππεια, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις περικοπές, υπάρχουν και οι άνθρωποι.
Και κάπου ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους, χαμένοι και φευγάτοι, αγχωμένοι και υπ’ ατμόν στην κυριολεξία, υπάρχουν μερικοί ακόμη άνθρωποι, που καθημερινά τρέχουν για να τους εξυπηρετήσουν.
Στη χώρα μας, ίσως και σε άλλες χώρες, τα τελευταία χρόνια έχει «ανθίσει» ο κλάδος του ντελιβερά. Του διανομέα «για τα πάντα», που συνήθως στις δύο ρόδες, πασχίζει να βγάλει ένα μεροκάματο και προκαλεί καθημερινά την τύχη του για να το καταφέρει.
Πριν λίγες ημέρες, στις 2 Μαρτίου, πέθανε ακόμα ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν είναι εδώ το μέρος για να αναφερθούμε στα αφεντικά του, άλλωστε αυτό μπορεί να το μάθει ο καθένας με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Εδώ και χρόνια, οι δρόμοι μετρούν συνεχώς τέτοιες πληγές, άλλοτε θανατηφόρες, άλλοτε όχι. Πάντα, στο όνομα της εργοδοτικής πίεσης και της ανάγκης για το ταπεινό μεροκάματο, χωρίς καμία εξασφάλιση και ασφάλεια, με τα δικά τους οχήματα, χωρίς καμία ουσιαστική ανάληψη κινδύνου από τους εργοδότες. Εάν, κράτος και πολίτες, δεν θέσουμε σε πρώτο πλάνο την ασφάλεια των ανθρώπων σε εργασία, όποια κι αν είναι αυτή, από μόνο του δεν θα γίνει. Θα θρηνούμε κάθε τόσο, κι ύστερα, φτου κι απ’ την αρχή…

*λωτοφάγος


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα