Ημερολόγιο Λωτοφάγου

Τα σέα και τα μέα (κούλπα) – Του Δ.Ν.Τ.
Είναι πλέον ξεκάθαρο. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μοιάζει να κάνει ό,τι… μπορεί για να δημιουργήσει όλο και χειρότερο κλίμα εναντίον του.
Μετά την προ εβδομάδων παραδοχή της Κριστίν Λαγκάρντ για την αποτυχία του στην περίπτωση της Ελλάδας, ήρθε η περιβόητη έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του Δ.Ν.Τ. και το γλυκό έδεσε!
Με λίγα λόγια, δικαιώνεται η κριτική που ασκούν εδώ και χρόνια όσοι πολεμούν τη λογική της λιτότητας. Και αποδεικνύεται περίτρανα πόσο λάθος ήταν οι επιλογές που ακολουθήθηκαν.
Τουλάχιστον, πόσο έξω έπεσαν στην προσπάθεια να επιλεγεί το «μικρότερο κακό».
Το κακό θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερο για τη χώρα μας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Γιατί, όσο μεγαλύτερο είναι το κακό που υπέστη η ελληνική οικονομία και ο κοινωνικός ιστός, τόσο πιο πολλά χρόνια θα πάρει να επανέλθει σε -μια- κανονικότητα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ωστόσο, ξεχνάμε πως στην τρόικα συμμετείχαν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Οι οποίοι φέρουν, τουλάχιστον, όση ευθύνη έχει το Ταμείο για τις επιλογές και τα αποτελέσματα που αυτές έφεραν.
Ολες αυτές οι διαπιστώσεις των εκπροσώπων των δανειστών μας μήπως θα έπρεπε να αξιοποιηθούν λίγο πιο επιθετικά από την ελληνική κυβέρνηση;
Για να πιάσει τόπο και η ομολογία…
********
Δυο μέτρα, δυο σταθμά…  Και τρία μνημόνια
Η είδηση της μη τιμωρίας της Ισπανίας και της Πορτογαλίας για την αστοχία τους στους δημοσιονομικούς στόχους, συνοδεύτηκε τελικά από την πληροφορία πως η απόφαση ελήφθη με… εντολή Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Έτσι, έμεινε μόνος ο κύριος Ντάισελμπλουμ να διαμαρτύρεται, με τις αγορές να υπερθεματίζουν και να δηλώνουν την αγωνία τους για την πειθαρχία της Ευρωζώνης.
Βέβαια, ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως ο δόκτορας Σόιμπλε δεν είχε… επιφοίτηση και αποφάσισε να μην τιμωρήσει τις δύο χώρες. Όλοι γνωρίζουμε τις απόψεις του Γερμανού για τη δημοσιονομική πειθαρχία. Και κυρίως όσον αφορά οικονομίες σαν της χώρας μας.
Ήδη, του χρέωσαν «δύο μέτρα και δύο σταθμά», γιατί, λέει, ευνόησε την Ισπανία του φίλου του Ραχόι. Πλέον δηλαδή, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η απόφαση αυτή θα πρέπει να καταγραφεί στις νίκες όσων αντιμάχονται τη λιτότητα, μεταξύ αυτών και της ελληνικής κυβέρνησης.
Και ακριβώς εκεί επάνω να χτιστεί η στρατηγική της επόμενης περιόδου, που θα είναι μεν πιο χαλαρή από νέα μέτρα, όμως τα παλιά… στοιχειώνουν ήδη τον Σεπτέμβριο.
********
Ο κόσμος που τελειώνει – Υστερικά
Εάν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σημαίνει πως το «τέλος του κόσμου» νούμερο 3.523 δεν ήρθε ούτε αυτή τη φορά. Τουλάχιστον όπως το τοποθετούσαν και έγκριτα μέσα ενημέρωσης, με εμφανή διάθεση… τρολαρίσματος, στις 29 Ιουλίου.
Δεν γνωρίζω εάν εχθές όντως οι πόλοι της γης αντιστράφηκαν, όμως οι πόλοι της πραγματικότητας έχουν ήδη αντιστραφεί. Η ωμή βία και η απειλή της είναι πλέον στην καθημερινή ατζέντα, η περιστολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών κερδίζει συνεχώς εδάφη και η καταστολή μετατρέπεται σε λύση προς πάσα νόσο.
Από το Ντάλας μέχρι το Μόναχο, ο δυτικός κόσμος βιώνει συμπυκνωμένη την αγωνία, τον φόβο και τον τρόμο που εδώ και χρόνια νιώθει στο πετσί του κάθε πολίτη από τη Βηρυτό έως το Χαλέπι και από τη Γάζα μέχρι την Καμπούλ.
«Μακελάρηδες», «τρελάρες», «μοναχικοί λύκοι» και διάφορα άλλα προσωνύμια αναπαράγονται  πλέον με ρυθμούς… πολυβόλου από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε., σε μια ασθμαίνουσα προσπάθεια της Δύσης να χώσει βαθιά το κεφάλι της στην άμμο, την ώρα που οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι. Να πάψει να βλέπει στα μάτια τη σήψη ενός κοινωνικού μοντέλου που παράγει πλέον πολύ περισσότερους «απόβλητους» από όσους μπορεί να καταναλώσει.
Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύεται στο έπακρο η ακροδεξιά, που στην Ευρώπη κερδίζει συνεχώς έδαφος και στην Αμερική απειλεί να αναλάβει την εξουσία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, για πρώτη φορά πιάνω τον εαυτό μου να συμφωνεί με τον… Πάπα!
«Πρέπει να πούμε την αλήθεια: ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο διότι έχασε την ειρήνη».
Αυτή είναι πράγματι η μεγάλη αλήθεια. Και από αυτήν θα πρέπει να ξεκινήσουμε ατενίζοντας μία νέα εποχή που, είτε θέλουμε είτε όχι, είναι ήδη εδώ…
*λωτοφάγος