Δε σ’ αφήνουν βρε παιδί μου ν’ αγιάσεις.
Είπα να σοβαρευτώ, όχι πια εύθυμα και σοβαρά, μόνο σοβαρά, αφού όλα τέλεια είναι σε τούτη τη χώρα, κι άσε τους σατιρικούς να λένε τα δικά τους. Και μετά από σκέψη, πήρα το τηλέφωνο στο χέρι μου. Ντριιιν, βγήκε ο Νεκτάριος στα Χανιώτικα Νέα. Φίλος καλός και μπιστικός, αλλά μόνο από μακριά. Δεν ευκαιρεί να έρθει στην ερημιά μου, δεν τη μπορώ την πολυκοσμία τη Χανιώτικη, δεν τα καταφέραμε να ανταμώσουμε. Η αγάπη κι εκτίμηση όμως, δεδομένη.
– Νεκτάριε, ξέρεις γράφω κάτι που θέλει πολύ συγκέντρωση και άνεση χρόνου, γι αυτό δυσκολεύομαι να συνεχίσω για ένα μικρό διάστημα τα γνωστά μου άρθρα…, του λέω σοβαρά.
Ευγενικό παιδί αυτός,
– Ό,τι θέλετε κύριε Καμβυσέλλη, μου είπε. Τα Χανιώτικα Νέα θα σας διευκολύνουν….
Οπότε λέω στοπ τα πολλά χρονογραφήματα. Κι επειδής έχω κάτι μικροπροβληματάκια με την υγεία μου, πήγα στο γιατρό να μου γράψει εξετάσεις αίματος, ούρων, ξέρεις. Τα γνωστά.
Πήρε το βιβλιάριο ο Μιχάλης, έγραφε, έκανα παρέμβαση.
– Γράψε σε παρακαλώ και για τον προστάτη εξέταση.
– Την κόψανε.
– Ποια;
– Την εξέταση. Δεν εγκρίνουν.
– Δηλαδή;
– Δεν δικαιολογείται εξέταση psa από το κράτος.
– Γιατί;
– Είσαι πάνω από 75.
– Και;
– Εγκρίνετε μόνο για όσους είναι 60 έως 75 ετών. Και στις γυναίκες.
– Προστάτη για τις γυναίκες; Εκτός αν εννοείς άλλον προστάτη.
– Άσε κι έχω δουλειά, είπε αγανακτισμένος, κι ας μην υπήρχε άλλος να περιμένει.
– Μα βρε Μιχάλη, εν τάξει οι νέοι δεν έχουν πρόβλημα προστάτη. Ίσως κι οι γυναίκες. Εμείς όμως που ελέω Θεού ξεπεράσαμε τα 75, δεν κινδυνεύουμε από προστάτη;
– Κι άλλες εξετάσεις έχουν κοπεί. Και οι προσθετικές για δόντια, συμπλήρωσε αδιάφορα.
Έμεινα σκεφτικός προσπαθώντας να κατανοήσω την τακτική και τη φιλοσοφία του υπουργείου να μην μπορώ να κάνω εξετάσεις για παθήσεις κυρίως γεροντικές. Κι ούτε να φτιάξω μια γέφυρα ανάμεσα τα ελάχιστα δόντια που μου έχουν απομείνει; Αμ οι τριαντάρηδες θα βάλουν μασέλα ή θα πάθουν ακράτεια;
Εμείς κινδυνεύουμε. Οι, τέλος πάντων, πολυκαιρισμένοι.
Καθώς έγραφε ο γιατρός και σκάλιζε κομπιούτερ, πρίντερ, το αριστερό του αυτί και ψιλοέβριζε (αν κατάλαβα καλά που γίνανε όλα τόσο δύσκολα), μετά από ώριμη σκέψη, δικαιολόγησα την τακτική της σεβαστής μας κυβέρνησης γιατί μόνο έτσι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη που μας βάλανε. (Άλλοι τρώνε κι άλλοι πληρώνουν).
Πώς; Απλό.
Δεν μπορούμε να κάνουμε τις εξετάσεις, θα πέφτουμε τέζα, θα γρηγοροφεύγουμε, θα μένει η σύνταξή μας σαν έσοδο του κράτους. Δεν θα έχουμε δόντια να φάμε, θα τη βγάζουμε με σουπίτσες, χαμόμηλο και καμιά τσικουδιά ηρεμιστική, οπότε άδειο σακί δε στέκει, πάει κι αυτός εις αιωνίους μονάς, θα γλυτώσει κι αυτωνών τις συντάξεις.
Μην τα πολυλογώ, λίγο από δω, πολύ από κει, θα λιγοστέψουμε κι εμείς και τα έξοδά μας, θα βγούνε μετά από μας κι αυτοί από την κρίση. Κρίση εγκεφάλου δηλαδή που εφευρίσκει τέτοιες λύσεις.
Όταν βγήκα απ’ τις σκέψεις μου ο γιατρός περίμενε.
– Τίποτα άλλο; με ρώτησε.
– Αλήθεια τεστ εγκυμοσύνης εγκρίνεται;
– Βεβαίως αποκρίθηκε αυθόρμητα.
Η αντίδρασή μου, άμεση.
– Έ τότε γράψε εμένα εγκυμοσύνης, της γυναίκας μου προστάτη, θα κάνουμε ανταλλαγή προϊόντων και πατσίζουμε.
Και του είπα την ιστορία με το Τζίμη το Λούπη το κοντοχωριανάκι μου που είναι τέρας υγείας και μια μέρα τον είδα άκεφο, σκυθρωπό, να κάθετε στον καφενέ και να βαστά το μάγουλό του.
– Τι έχεις ρε Μήτσο, του λέω.
– Ο δόντας μου πονεί.
– Γιατί δεν πας οδοντίατρο;
– Πήγα, μα έ το ‘βγαλε γιατί, λέει, ήταν πρησμένο.
– Και δεν παίρνεις κανένα παυσίπονο;
– Μου ‘δωκε η κυρά, μα δε μού ‘κανε πράμα.
– Γιατί;
– Ήνταν τσ’ εγκυμοσύνης, λέει.
Οπότε ό,τι μας εγκρίνουν, αυτές τις εξετάσεις κάνουμε. Κι όποιος τη βγάλει!
Μη συνεχίζω όμως, γιατί φωνάζει ο Νεκτάριος.
Κατά τα άλλα…. Πάνε όλα θαυμάσια. Είμαστε μια ωραία χώρα! Με τουρίστες, παραχαράκτες, τρομοκράτες με βούλα και χωρίς βούλα, με μια όμορφη οικονομική δικτατοριούλα και με πάσης λογής αγοραστές των δικαιωμάτων μας, της πατρίδας μας…!
Και απαγωγείς. Της ελευτερίας μας!
*gkamvysellis@yahoo.gr
