» Κώστας Φαινέκος – Εκδόσεις Σκαραβαίος
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο για τον σακχαρώδη διαβήτη με την μορφή λογοτεχνικού διηγήματος που αφορά την ιστορία μιας νεαρής κοπέλλας που ασθένησε από διαβήτη και την πρώτη της επαφή με την ασθένεια, όλα αυτά που συναντά κανείς και αντιμετωπίζει στην πορεία, οι σχέσεις με τους θεράποντες ιατρούς, η σημασία της οικογενειακής και φιλικής συμπαράστασης αλλά και συνολικά ο τρόπος που θα έπρεπε ένας/μία διαβητικός να ακολουθεί τις κατάλληλες οδηγίες προκειμένου να μην στερείται σημαντικά των καθημερινών απολαύσεων, ένα πραγματικά πρωτότυπο ιατρικό βιβλίο – οδηγός παρουσιάζει όλα τα ισχύοντα αλλά και νέα δεδομένα για την εν λόγω ασθένεια.
Πρόκειται για το βιβλίο του διατελέσαντα επί πολλά χρόνια διευθυντή του Ενδοκρινολογικού Τμήματος του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός», κ. Κώστα Φαινέκου, με τίτλο «Η ζωή είναι πιο γλυκιά απ΄ότι νομίζεις».
Ο συγγραφέας ξεδιπλώνει τις λογοτεχνικές του αρετές συνδυάζοντάς τες με τις ιατρικές του γνώσεις για μια τόσο σοβαρή ασθένεια, τον σακχαρώδη διαβήτη, μέσα από ένα σύντομο, ευχάριστο αλλά απολύτως περιεκτικό διήγημα που προσφέρει στον αναγνώστη, αφενός μια πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και αφετέρου τις απαραίτητες γνώσεις για το πώς πρέπει κάποιος να αντιμετωπίσει τον διαβήτη από την στιγμή της πρώτης διάγνωσης μέχρι το ξεκίνημα της θεραπείας και την εξέλιξή της. Ο συγγραφέας εξερευνά τον εσωτερικό κόσμο μιας νεαρής κοπέλλας από την πρώτη της επαφή με την ασθένεια μέχρι την ομαλοποίηση της καθημερινότητας της και τον τρόπο που αυτή βλέπει πλέον την ζωή ως διαβητική.
Η Κατερίνα, το κεντρικό πρόσωπο του διηγήματος, ανακαλύπτει μετά από ένα ξαφνικό επεισόδιο που την οδηγεί στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση και τελικά ξεφεύγει τον κίνδυνο, πως πάσχει από διαβήτη και πως η ζωή της αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη. Ο τρόπος που μέχρι τώρα αντιλαμβανόταν την καθημερινότητα μεταβάλλεται άρδην, παρά το γεγονός ότι τόσο το οικογενειακό της όσο και το φιλικό της περιβάλλον παρουσιάζονται αλληλέγγυα με το πρόβλημά της, με λίγα λόγια οι συνθήκες του περίγυρου είναι ιδανικές. Και έμπιστη φίλη που της συμπαρίσταται υπάρχει, και η οικογένειά της είναι δίπλα της σε κάθε στιγμή και η αισθηματική της σχέση της προσφέρει – τουλάχιστον στην αρχή – την δέουσα κατανόηση και ατμόσφαιρα που επιθυμεί.
Στην πορεία βέβαια όπως θα δούμε, αυτό θα αλλάξει, όχι όμως με αρνητικό τρόπο. Στην ζωή της Κατερίνας συντελούνται μεγάλες εσωτερικές αλλαγές: «Συνειδητοποίησα ευτυχώς νωρίς ότι ο διαβήτης θα είναι ένας σύντροφος για όλη μου την ζωή και ότι θα έπρεπε να δημιουργήσω μια καλή σχέση μαζί του και όχι απλά να τον ανέχομαι. Προσπάθησα να τον φανταστώ ως ένα εικονικό σύντροφο που θα έπρεπε να τον καταλάβω, να τον σέβομαι και να επικοινωνώ μαζί του, ώστε να αναταποκρίνομαι στις ανάγκες και τους περιορισμούς της συμβίωσής μας.»
Εντυπωσιακός στο βιβλίο του Κώστα Φαινέκου είναι ο τρόπος που μεταφέρονται όλες οι ιατρικές πληροφορίες και συμβουλές για τον διαβήτη μέσω της νοσοκομειακής θεραπευτικής ομάδας, του συντρόφου της Κατερίνας (που είναι ιατρός) αλλά και του νέου προσώπου που θα της κεντρίσει το αισθηματικό ενδιαφέρον αργότερα, επίσης ιατρού. Τα συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά και η θεραπευτική ομάδα του νοσοκομείου που επισκέπτεται η Κατερίνα για την αντιμετώπιση του διαβήτη, δίνουν όλες τις πληροφορίες για έναν νέο ασθενή με διαβήτη αλλά και έναν νέο γιατρό για πώς να πρέπει να αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Μέσα λοιπόν από το εν λόγω διήγημα αντλούμε πολλά όπως ιατρικές γνώσεις για τον διαβήτη, τους αρχικούς φόβους ενός διαβητικού ασθενή, την συνειδητοποίηση πως από ένα σημείο και μετά η ινσουλίνη γίνεται απαραίτητη, τον ρόλο του οικείου περιβάλλοντος και των θεραπόντων ιατρών, αλλά πάνω απ΄όλα πως η αντίληψη και η οπτική για την ζωή αλλάζει: «Ο διαβήτης μου έμαθε ότι πρέπει να ζω την κάθε στιγμή χωρίς να φοβάμαι το μέλλον, πως έτσι και αλλιώς αυτό είναι άγνωστο και απρόβλεπτο, και να μην θεωρώ τίποτε ως δεδομένο. Με βοήθησε να ακούω τα μηνύματα που μου στέλνει το σώμα μου και να ανταποκρίνομαι χωρίς καθυστέρηση σε αυτά. Η επιτυχία μου στην διαχείρησή του μου ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή και την αποφασιστικότητα να πετύχω τους στόχους που έχω βάλει στην ζωή μου. Τον σέβομαι, τον προσέχω, ανταποκρίνομαι με ειλικρίνεια στις ανάγκες του και αυτός μου το ανταποδίδει με το παραπάνω». Η Κατερίνα κατάφερε τελικά από νωρίς να ισσορροπήσει.
Όπως και κάθε πράγμα στην ζωή, η ασθένεια αξιώνει από εμάς την δέουσα προσοχή, αλλά πάνω απ΄όλα αλλάζει άρδην τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Το βιβλίο αποτελεί ένα δίδαγμα πως τίποτε δεν τελειώνει και πως όλα ξεκινούν από την αρχή μετά από κάθε εμπόδιο. Με αισιοδοξία και θετική σκέψη για μια ζωή που αξίζει να την ζήσει κανείς για όσο καιρό του προσφέρεται. Γιατί όντως η ζωή είναι πιο γλυκιά απ΄όσο νομίζουμε.
