Η σύζυγος του οδηγού

Ο Κώστας εταξίδευε με τ’ αυτοκίνητο του,
στο διπλανό το κάθισμα είχε τη σύζυγό του.
Στο δρόμο τους σταμάτησε με σήμα η τροχαία,
την άδεια, το δίπλωμα, τάχετε εδώ; Ωραία!
Τρέχατε πάνω απ’ εκατό χιλιόμετρα την ώρα,
που είναι και το όριο σ’ αυτήν εδώ τη χώρα.
Ο Κώστας του απάντησε: Έχετε κάνει λάθος,
δεν έτρεχα σας ομιλώ χωρίς φόβο και πάθος.
Πετάχτηκε η σύζυγος! Κώστα μου τρέχεις πάντα,
σίγουρα πάνω απ’ εκατό με εκατό τριάντα.
Επίσης το φανάρι σας δεν άναβε το πίσω.
Το ξέρατε; Τι να σας πω και πώς να συνεχίσω.
Καθόλου δεν το ήξερα λέει στον αστυνόμο,
τώρα πρέπει να κάηκε, σ’ αυτόν εδώ το δρόμο.
Πάλι πετιέται η σύζυγος! Κώστα μου εδώ και μήνα,
είχε καεί το ξέραμε πριν πάω στην Αθήνα.
Επίσης δε φορούσατε της ασφαλείας ζώνη
κι η κλήση που θα πάρετε θαρρώ κοντοζυγώνει.
Κυρ’ αστυνόμε ζώνη εγώ στη διαδρομή φορούσα,
πρόσεχα την οδήγηση και δε συνομιλούσα.
Μόλις με σταματήσατε ξεκούμπωσα τη ζώνη
κι ετέντωσα τα πόδια μου γιατί με πιάνουν πόνοι.
Κώστα μου, λέει η σύζυγος από τη δίπλα θέση
ζώνη ποτέ δε φόρεσες, γιατί δε σου αρέσει.
Κοκκίνισε ο σύζυγος, δείχνει αγριεμένος
και της φωνάζει δυνατά πολύ μπαρουτιασμένος:
Κλείσε το, βρε το στόμα σου, σταμάτα να πετιέσαι,
θα σε αφήσω τώρα εδώ, όσο και να χτυπιέσαι.
Έτσι κυρία σας μιλά πάντα όταν νευριάζει;
Λέει ο αστυνόμος κι αυστηρά τον κύριο κοιτάζει.
Όχι κυρ’ αστυνόμε μου, καλός ειν’ο καημένος,
έτσι μιλάει πάντοτε, όταν είναι πιωμένος.

Αστερόπη Πόπη Γρηγοράκη – Χανιά
5η θέση στον 6ο Παγκ. Διαγωνισμό “Παύλος Πολυχρονάκης