Κάθε βράδυ στα Χανιά, μα κάθε βράδυ, η πόλη διάκειται ευμενώς απέναντι στον εαυτό της.
Σα να γαληνεύει η πόλη τη νύχτα, από τη φθορά της καθημερινότητας την ημέρα, την έλλειψη υποδομών, την ατέλεια των ημερήσιων πολιτικών λαθών.
Κάθε βράδυ η πόλη, σα να θέλει να ξεφύγει από τη μέρα…
Σα να θέλει να πλησιάσει (η πόλη ολάκερη) μέσα στη θάλασσα, να βουτήξει μέσα και να αποκαθαρθεί.
Κάθε βράδυ, τώρα το καλοκαίρι, συμβαίνει αυτό.
Και μετά ξημερώνει, έρχεται η μέρα ως ακραία υπενθύμιση των σφαλμάτων.