ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΝΤΑΣ την απίστευτη οργανωτική διάλυση που επικρατεί στη χώρα (για την οποία έγραψε ευφυώς κι ο Αντ. Πλυμάκης στα “Χ.Ν.”, 10-7-17) και βλέποντας αντίθετα τις αφάνταστες προσπάθειες που καταβάλλουν νεαρά άτομα στον χώρο της καινοτόμου επιχειρηματικότητας, από τη μια μελαγχολείς για τον απύθμενο κυνισμό (τον «βαθύ ύπνο») αυτού που λέμε κράτος, από την άλλη αισιοδοξείς λιγάκι με τους νέους ανθρώπους. Αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Οταν και εφόσον έρθουν στα πράγματα.
ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ των νέων ανθρώπων επεκτείνονται σε ένα ευρύτατο φάσμα: ξεκινώντας από τον πρωτογενή τομέα με τις νέες καλλιέργειες και τη βιολογική διατροφή, περνώντας από τα ποικίλα projects και προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και δικτύων και φθάνοντας μέχρι το Διαδίκτυο, την τηλεφωνία, τον τουρισμό, τη διασκέδαση και την εκπαίδευση, σε εκπλήσσουν.
ΤΑ παραπάνω με αφορμή ένα «συναπάντημα» με φίλους Έλληνες από την Αυστραλία σε ένα χανιώτικο εστιατόριο επί της Δασκαλογιάννη, που το διαχειρίζονται νεαρά παιδιά: όλα της κρίσης, όμως με προϊόντα ποιότητας, με μεγάλη ποικιλία εδεσμάτων, γρήγορη και ευχάριστη εξυπηρέτηση!
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από τους νέους επιχειρηματίες δεν έχουν οικονομική βοήθεια από τις τράπεζες, ούτε φυσικά από το κράτος. Βασίζονται σε ιδιώτες επενδυτές. Με δεδομένη δε την επιβολή εδώ και δυο χρόνια των ανασταλτικών «αριστερών» capital controls, δεν κινούνται και πολλά πράγματα στο χώρο της ανάπτυξης… Όμως αυτοί οι νέοι επιχειρηματίες, παιδιά στα πρώτα χρόνια τους μετά τις «ατυχείς» ή «επιτυχείς» σπουδές τους, βάζουν το μυαλό τους κάτω, σκέφτονται όλες τις παραμέτρους κάθε κίνησής τους και ρισκάρουν! Με το να έχουν πίστη στον εαυτό τους, σημαίες την ανάγκη, τη δημιουργία και την όρεξη για ζωή, αποτολμούν ξανά και ξανά. Εστω κι αν αποτυγχάνουν…
ΕΤΣΙ κι αλλιώς, τί είναι η ζωή, αν δεν είναι συνεχής αγώνας με νίκες και ήττες;
