Η Κίνα

Παρακολουθώντας τις ειδήσεις της ημέρας είναι πια σπάνιο να μην συναντήσει κανείς κάποιο ρεπορτάζ με θέμα την Κίνα. Και μόνο στο άκουσμα του ονόματος της χώρας (Κίνας ή Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σύμφωνα με την επίσημη ονομασία) βιώνουμε ανάμεικτα συναισθήματα.
Kάποιοι θεωρούν ότι είναι κάτι μακρινό, ξένο προς αυτούς, τόσο ακαταλαβίστικο όσο και τα κινεζικά ιδεογράμματα. Κάποιοι παρόλα αυτά ξεπερνούν αυτή την πρώτη εντύπωση και με ενδιαφέρον και δέος επιδιώκουν μια ουσιαστικότερη γνωριμία με την κινέζικη κουλτούρα και ιστορία.. Οι πιο τολμηροί μάλιστα γοητεύονται από την ιδέα της εκμάθησης μιας τόσο ιδιαίτερης γλώσσας και την προοπτική ενός επικείμενου ταξιδιού στην Ασία.
Φτάνοντας κάποιος στην Κίνα αμέσως διαπιστώνει ότι η χώρα αυτή αποτελεί ένα αμάλγαμα σύγχρονων καινοτομιών, τεχνολογικών επιτευγμάτων και πολιτισμού. Τα δεδομένα αυτά διαμορφώνουν συνθήκες πολύ διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει  στην Ελλάδα.
Στα δικά μας μάτια η Κίνα, λόγω της έκτασής της, δεν είναι απλά μια χώρα, μοιάζει  περισσότερο με ήπειρο. Η πλειονότητα των πόλεών της με κριτήριο τον πληθυσμό, θα μπορούσε να συγκριθεί με κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Τα οικονομικά μεγέθη τεράστια, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας και η εξέλιξη του ρυθμού ζωής είναι ασύλληπτοι για τα δικά μας δεδομένα. Παρόλα αυτά οι Κινέζοι καταφέρνουν να συγκεράσουν τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής με τα ήθη και έθιμα που κληρονόμησαν, επιδεικνύοντας μεγάλο σεβασμό στην ιστορική τους ταυτότητα. Τηρούν τις παραδόσεις που σχετίζονται με την κουλτούρα, τις αξίες και το σεβασμό στους πρεσβύτερους.
Η μεγαλύτερη δυσκολία για τον ξένο επισκέπτη σχετίζεται φυσικά με την κινεζική γλώσσα. Τα ιδεογράμματα, δηλαδή τα γραπτά σύμβολα της κινεζικής γλώσσας, με την πρώτη μάτια μοιάζουν με ένα σύνολο ακαθόριστων γραμμών χωρίς νόημα, αρχή και τέλος. Παρόλα αυτά αποτελούν μια πρόκληση γι’ αυτόν που θα αποφασίσει να εντρυφήσει. Τα ιδεογράμματα είναι περιγραφικά, το καθένα αντιπροσωπεύει μια έννοια  και όλοι οι κινέζικοι χαρακτήρες προήλθαν από παλιότερες μορφές ιερογλυφικών. Χωρίς αμφιβολία, η γλώσσα αποτελεί το μέσο για να έρθει κάποιος πιο κοντά στην κινέζικη κουλτούρα, να γνωρίσει την ιστορία του τόπου και να κατανοήσει τις καθημερνές συνήθειες που διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής στην -όχι και τόσο μακρινή μας τελικά- Κίνα.
Η γνωριμία με έναν ντόπιο αποτελεί το πρώτο βήμα προσέγγισης της κινέζικης κουλτούρας.. Η πρώτη επαφή με ένα Κινέζο μπορεί να είναι άβολη, και για τους δύο συνομιλητές γεννιούνται απορίες όπως: ποια γλώσσα θα χρησιμοποιήσουμε για την επικοινωνία μας; Χρειάζεται  χειραψία ή απλά μια ελαφρά υπόκλιση; Τι πρέπει να πούμε για να φανούμε ευγενικοί; Η οπτική επαφή θα ληφθεί ως αγένεια; Αρχικά, αν αναζητήσετε μια αίσθηση οικειότητας στο πρόσωπο ενός Κινέζου, ίσως απογοητευτείτε.. Είναι αλήθεια ότι με δυσκολία διακρίνεις τη σοφία και την περηφάνια του κινέζικου πολιτισμού στο πρόσωπο των συνεσταλμένων και εκ πρώτης όψεως απόμακρων Κινέζων.  Χρειάζονται αρκετό χρόνο για να εκφράσουν τον φιλόξενο και εγκάρδιο εαυτό τους. Απαιτείται αποδοχή, υπομονή, χρόνος και διάθεση. Για να ζήσει κάποιος αυτή την εμπειρία που θα του αλλάξει τη ζωή, οφείλει να είναι συνειδητοποιημένος και προετοιμασμένος να αλλάξει τρόπο σκέψης, να μελετήσει και να αναθεωρήσει απόψεις που μέχρι πρότινος θεωρούσε δεδομένες.
Κι όμως, παρά τους διαφορετικούς κανόνες επικοινωνίας και τρόπους έκφρασης, κοινωνικής οργάνωσης και τις διαφορές στην κουλτούρα, οι δεσμοί που μας συνδέουν είναι ισχυροί και πανανθρώπινοι. Ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία και φύλο, μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς, αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο, νοιαζόμαστε για αυτούς που έχουν σημαντική θέση στη ζωή μας, εκτιμάμε την ιστορία, θαυμάζουμε τη γνώση, πασχίζουμε για τη βελτίωση. Με γνώμονα αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά, Έλληνες και Κινέζοι ξανασυστηνόμαστε με το βλέμμα στραμμένο προς ένα κοινό μέλλον συνεργασίας και στενής μακροχρόνιας φιλίας.