Η αισθητική της εφημερίδας

Συνεχίζοντας τη γνωριμία με τους ανθρώπους της εφημερίδας, με αφορμή τα 50 χρόνια κυκλοφορίας των “Χ.ν.”, σήμερα μιλάμε με τους ανθρώπους που δίνουν την τελική μορφή στο έντυπο, έχοντας την επιμέλεια για την αισθητική του. Ο λόγος για τους γραφίστες, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας κάθε εφημερίδας. Σήμερα, στα Χανιώτικα νέα, το δημιουργικό τμήμα στελεχώνουν η Νίκη Ξυφανταράκη, η Ελένη Σταυρίδη και η Δέσποινα Βάλλα, οι οποίες μιλούν για την εμπειρία τους.

«Θέληση και σκληρή δουλειά»

1 από 2

«Ηρθα τον Δεκέμβριο του ’96 στην εφημερίδα αλλά επισήμως εντάχθηκα στο δυναμικό της το ’97. Δούλεψα νομίζω, με θέληση και πολύ γρήγορα -μπορώ να πω- ότι καθιερώθηκα» μας λέει η Ελένη Σταυρίδη.
«Ο πρώτος άνθρωπος που είδα όταν ήρθα, ήταν ο Μιχάλης Γρηγοράκης. Ο Γρηγοράκης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έβλεπες όταν ανέβαινες τη σκάλα των γραφείων στην οδό Καραΐσκάκη. Με μια ματιά μπορούσε να σε ψυχολογήσει και να καταλάβει εάν είχες ικανότητες και αν έκανες για τη δουλειά ή όχι. Χαρακτηριστικό βέβαια που έχω και η ίδια ως προσωπικότητα, γι’ αυτό και ενώ αρχικά μου έκανε τη ζωή δύσκολη -από ένα σημείο και μετά αφού ξεπεράσαμε τις πρώτες δυσκολίες της γνωριμίας μας- έπειτα ταυτίστηκα με αυτόν τον άνθρωπο. Αλλωστε για μένα “Χανιώτικα νέα” σημαίνουν δύο άνθρωποι: Γιάννης Γαρεδάκης και Μιχάλης Γρηγοράκης».
«Θυμάμαι απίστευτες ώρες δουλειάς. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που ζούσα, μπορεί να συμπλήρωνα και 12ωρο μέσα στην εφημερίδα. Δεν υπήρχε ωράριο, όπως έλεγε ο Γρηγοράκης με το που σε γνώριζε. “Εδώ που ήρθες, τα ρολόγια τα αφήνουμε έξω” συνήθιζε να λέει. Ηταν μια μεγάλη αλήθεια και συνεχίζει να είναι, παρά το γεγονός ότι σήμερα έχουν μειωθεί οι ώρες και η τεχνολογία έχει κάνει πιο εύκολη τη ζωή μας. Η εφημερίδα θέλει πολλή δουλειά, χωρίς ωράριο.
Θυμάμαι βράδια ατελείωτα με πρόβλημα στο παλιό πιεστήριο αλλά κανέναν από εμάς να τα παρατά. Για εμάς ήταν ασύλληπτο το να μην βγει για μία ημέρα η εφημερίδα. Γιατί το έντυπο που κρατά ο αναγνώστης κάθε μέρα στα χέρια του και θα του πάρει από πέντε λεπτά ως και μάξιμουμ μια ώρα για να το ξεφυλλίσει, για εμάς είναι μίας ολόκληρης ημέρας σκληρή δουλειά» μας διηγείται η Ελένη Σταυρίδη.
«Μπορώ να πω ότι η εφημερίδα είναι το δεύτερο σπίτι μου αφού εδώ, στην εφημερίδα ουσιαστικά “ανδρώθηκα” επαγγελματικά, εδώ γνώρισα τον σύντροφό μου, δουλεύοντας εδώ απέκτησα το παιδί μου. Φέτος τα “Χανιώτικα νέα” συμπληρώνουν μισό αιώνα ζωής. Σίγουρα για όλους μας είναι μια χρονολογία ορόσημο. Είναι μια μεγάλη επιτυχία, μια προσωπική επιτυχία του Γιάννη Γαρεδάκη. Σε εκείνον οφείλεται αυτή η πορεία. Είναι το πείσμα του, είναι η αγάπη του, το ότι δεν βάζει τίποτε άλλο πάνω από αυτήν… Ο,τιδήποτε του ζητούσαμε για να γίνει καλύτερα η δουλειά, το έκανε πραγματικότητα. Για παράδειγμα από το 1980 και μέχρι σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι της εφημερίδας δουλεύουν σε Mac, όταν το 1980 στην Ελλάδα μόνο ένας εκδοτικός οργανισμός διέθετε Macintosh, ο οργανισμός Λαμπράκη».

«Απαιτητική  αλλά ωραία δουλειά»

1 από 2

Μέλος του δημιουργικού τμήματος της εφημερίδας η Νίκη Ξυφανταράκη που συμπληρώνει 20 χρόνια μπροστά στην οθόνη σελιδοποιώντας.
«Στην εφημερίδα πρωτοήλθα πριν από 20 χρόνια. Είχα τελειώσει τη Σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και ένα Τμήμα Διαφήμισης και ο πατέρας μου Γιώργος Ξυφανταράκης, που εργαζόταν για χρόνια στο τυπογραφείο των “Χανιώτικων Νέων” με πρότεινε για να δουλέψω. Με πήραν και από την αρχή “πορώθηκα” να μάθω τη δουλειά και την έμαθα γρήγορα, με τη βοήθεια των κοριτσιών που δουλεύαν εδώ» λέει η Νίκη.
Φαινομενικά μπορεί η δουλειά του σελιδοποιού να φαίνεται εύκολη όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. «Εχει πάρα πολλές δυσκολίες παρόλο που όλοι νομίζουν ότι οι σελίδες γίνονται μέσα σε 3 λεπτά. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, είναι πολύ απαιτητική η δουλειά μας, η οποία βέβαια μου αρέσει πάρα πολύ» σημειώνει η ίδια. Σε σύγκριση με όταν ξεκινούσε, αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει στους υπολογιστές, πολλά πράγματα έχουν εκσυγχρονιστεί, ωστόσο όπως αναφέρει η Νίκη «αυτό που δεν αλλάζει είναι η πολύωρη παραμονή μπροστά σε μια οθόνη».

«Κόπος, γνώσεις, φαντασία  και καλή αισθητική»

«Το επάγγελμα του γραφίστα είναι μια πονεμένη ιστορία στην Ελλάδα. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που όταν τους λες ότι είσαι γραφίστας σε ρωτάνε “και τι γράφεις;”. Από την άλλη πλέον ο καθένας μπορεί μέσω του youtube και του ίντερνετ να μάθει πέντε πράγματα σε κάποιο πρόγραμμα όπως το photoshop και να δηλώνει ότι είναι γραφίστας, “ξαδελφίστας” όπως τον αποκαλούμε στον κύκλο των γραφιστών, παρόλο που το αποτέλεσμα που μπορεί να βγάλει είναι πολύ κάτω του μετρίου. Αυτό σε συνάρτηση με το χαμηλό επίπεδο αισθητικής που επικρατεί, έχουν σαν αποτέλεσμα το επάγγελμα του γραφίστα να έχει υποστεί σημαντικό κορεσμό πλέον. Χρειάζεται κόπο, γνώσεις, φαντασία και καλή αισθητική για να υλοποιήσεις κάτι όμορφο και όλα αυτά χρειάζονται πάνω απ’ όλα χρόνο!» λέει η Δέσποινα Βάλλα γραφίστρια, που έχοντας αποφοιτήσει από τη Σχολή, εντάχθηκε πριν 9 περίπου χρόνια στο δυναμικό των “Χανιώτικων νέων”.
«Η σελιδοποίηση μιας εφημερίδας δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όπως μπορεί να φαίνεται. Επικρατεί μια γενικότερη εντύπωση, ότι όλα μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού εντελώς μαγικά μέσα σε δευτερόλεπτα, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι! Μια εφημερίδα έχει φοβερή πίεση χρόνου γιατί πρέπει να σελιδοποιηθεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μερικών ωρών, για να σταλεί στο τυπογραφείο, να τυπωθεί έγκαιρα για να την πάρουν οι διανομείς να τη μοιράσουν και να μπορούν όλοι οι Χανιώτες να τη βρουν στην πόρτα τους κάθε πρωί. Οταν λοιπόν υπάρχει πίεση χρόνου, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν και εντάσεις, νεύρα, ασυνεννοησία και πολλές φορές αναγκάζεσαι να δουλεύεις μηχανικά για να βγει στην ώρα της, έχοντας το ρίσκο για λάθη αφού όσο πιο γρήγορα δουλεύεις τόσο μεγαλώνουν οι πιθανότητες για λάθη, αλλά πάντα το αποτέλεσμα μας βγάζει ασπροπρόσωπους. Οταν μάλιστα αντιλαμβανόμαστε την αγάπη που έχει ο κόσμος για αυτήν την εφημερίδα, μάς κάνει ακόμα πιο περήφανους που συμμετέχουμε και εμείς στην υλοποίησή της!»