Η Ελλάδα ετοιμάζεται να… λιαστεί;

» Κύριε διευθυντά,
οι λέξεις που ακούγονται πολύ συχνά αυτές τις μέρες, λιάζονται, λιάζεται, λιαζόμαστε…, φέρνουν στον νου ένα ανέκδοτο, που λίγο-πολύ ταιριάζει με την κατάσταση της χώρας.
– Ήταν ένας υπάλληλος που μετατέθηκε σ’ ένα νησί και άφησε πίσω τη μάνα του και ένα γάτη (κάτη). Φεύγοντας λέει σ’ ένα φίλο του να τους προσέχει γιατί είναι τα μόνα πράγματα που αγαπά στη ζωή. Κι αν συμβεί κάτι να του τηλεγραφήσει. Περνά λίγος καιρός και ξαφνικά φθάνει στον υπάλληλο ένα τηλεγράφημα: Ο κάτης εψόφησε. Γυρίζει στο σπίτι του να θάψει το γάτη, βλέπει το φίλο του τον Μανώλη και του αρχίζει τα παράπονα. Μωρέ ανάθεμά σε, είσαι ντίπι παράουρος, έτσι απότομα λένε μια δυσάρεστη είδηση;
– Κι αμέ πώς έπρεπε;
Να μου πεις στην αρχή ότι ο γάτης ανέβηκε στα κεραμίδια και λιαζότανε κι όντεν επήγε να κατέβει έσπασε το πόδα του και σε λίγες μέρες πήρε μόλυνση και αργότερα πέθανε.
– Ε, καλά μωρέ Νικόλα, με συγχωρείς.
Φεύγει ο Νικόλας και ξαναγυρίζει στην υπηρεσία του. Μετά από λίγο καιρό παίρνει ένα νέο τηλεγράφημα που έγραφε: Η μάνα σου ανέβηκε στα κεραμίδια και λιάζεται!
Προσοχή: Γιατί η Ελλάδα σκαρφαλώνει ν’ ανέβει στα κεραμίδια να… λιαστεί!!!