Η αποτυχημένη κλιματικά ουδέτερη ήπειρος

Η συχνή αναφορά στη κλιματική αλλαγή δείχνει με σαφήνεια ότι ο πλανήτης μας κινδυνεύει από την αλόγιστη ανθρώπινη συμπεριφορά και τις θεληματικές εγκληματικές πράξεις των ισχυρών που μεθοδεύουν τις αποφάσεις κατά το … δοκούν! Από το σημείο αυτό μέχρι την πλήρη απολιγνιτοποίηση της χώρας για εξυπηρέτηση πολωνικών και γερμανικών συμφερόντων παραμένει ακατανόητη πολιτική στο μυαλό μου. Έτσι συγκέντρωσα αρκετά δεδομένα μετά την απόφαση στο Παρίσι το 2015, μήπως και βγάλουμε άκρη στο πως έπρεπε να εξελιχθεί το μίγμα ηλεκτρικής παραγωγής στη χώρα μας.
Παρά τις προσπάθειες για λύση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, μόλις το Δεκέμβριο 2015 κατέστη δυνατόν να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία του Παρισιού για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Αποτελεί την πρώτη στα χρονικά καθολική και νομικά δεσμευτική παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα. Στόχος της συμφωνίας είναι να διατηρηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη κάτω από τους 2 °C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και να συνεχιστούν οι προσπάθειες για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5 °C.
Το πρώτο ζητούμενο θα το αναζητήσουμε στην έκτακτη σύγκληση σε σύνοδο της ολομέλειας του ευρωκοινοβουλίου για να συζητηθεί με την Ursula von der Leyen και τον Frans Timmermans το σχέδιο για μια κλιματικά ουδέτερη ήπειρο. Εκεί η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν δημοσιοποίησε το σχέδιο της Επιτροπής για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας στην ΕΕ μέχρι το 2050.
Το δεύτερο ζητούμενο είναι η κήρυξη σε κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης από το ευρωκοινοβούλιο και να δεσμευθεί για μηδενικό ισοζύγιο αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2050 στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, ενόψει της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα («COP25»)
Το τρίτο ζητούμενο αφορά το ότι οι θερμοκρασίες στην Ευρώπη το 2018 δείχνουν μια σαφή τάση αύξησης της θερμοκρασίας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, τόσο για τους ετήσιους όσο και για τους εποχιακούς μέσους όρους
Το τέταρτο ζητούμενο αφορά την καταπολέμηση από την ΕΕ της κλιματικής αλλαγής, θέτοντας σε εφαρμογή διάφορα είδη μηχανισμών, ανάλογα με τον κάθε τομέα. Για τον περιορισμό των εκπομπών προερχόμενων από τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και τη βιομηχανία, η ΕΕ έχει δημιουργήσει την πρώτη μεγάλη αγορά άνθρακα μέσω του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών Αερίων (ETS). Βάσει του συστήματος αυτού, που καλύπτει το 45% του συνόλου των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της ΕΕ, οι εταιρείες πρέπει να αγοράζουν άδειες εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα ώστε να επιβραβεύονται οι εταιρίες που μειώνουν την εξάρτηση της παραγωγής τους από τον άνθρακα. Για τους άλλους τομείς, θα επιτευχθούν μειώσεις μέσω συμφωνημένων εθνικών στόχων για τις εκπομπές, οι οποίοι υπολογίζονται βάσει του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος των χωρών.
Το πέμπτο ζητούμενο είναι ένα παράδειγμα για τα δάση και πως επηρεάζουν την κλιματική αλλαγή.
Τα δάση στην ΕΕ απορροφούν το 10,9% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της ΕΕ κάθε χρόνο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να χρησιμοποιήσει αυτή την δυναμική για να καταπολεμήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η νομοθεσία στοχεύει στο να αποτρέψει τις εκπομπές αερίων που προκαλούνται από την αποψίλωση των δασών υποχρεώνοντας κάθε χώρα της ΕΕ να αντισταθμίσει τις αλλαγές στη χρήση της γης, οι οποίες οδηγούν σε αύξηση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, μέσω της καλύτερης διαχείρισης ή και αύξησης των δασών.
Το έκτο και τελευταίο ζητούμενο για τις ανάγκες παρουσίασης του θέματος είναι τα αποτελέσματα της τελευταίας συνόδου κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, που συνοψίζει το θέμα ως εξής:
«Για να επιτευχθεί κλιματική ουδετερότητα θα πρέπει να αντιμετωπισθούν σοβαρές προκλήσεις. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σημειώνει την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και ζητεί από το Συμβούλιο να προωθήσει τις εργασίες, σύμφωνα με την παράγραφο 1. Αναγνωρίζει την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό πλαίσιο που θα ωφελεί όλα τα κράτη μέλη και θα περιλαμβάνει κατάλληλα μέσα, κίνητρα, στήριξη και επενδύσεις ώστε να διασφαλιστεί η οικονομικά αποδοτική, δίκαιη καθώς και κοινωνικά ισορροπημένη και αμερόληπτη μετάβαση, συνεκτιμώντας τις διάφορες εθνικές συνθήκες όσον αφορά τα σημεία εκκίνησης».
Και ενώ στις προθέσεις για επενδύσεις που υπερβαίνουν τα 100 δις ευρώ ετησίως, για να φθάσουμε στην κλιματικά ουδέτερη ήπειρο, στις αποφάσεις, μια και μόνη χώρα αναστάτωσε τους Ευρωπαίους ταγούς, διότι ούτε πληρώνει ρύπους (που είναι και η πλέον ρυπογόνος χώρα, ανάμεσα στις 28 (27 σε λίγες εβδομάδες!) που συνιστούν την ΕΕ, ούτε σκοπεύει να εξαλείψεις τη χρήση άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για την Πολωνία.
Η ΕΕ δε φοβάται διότι έχει τη Γερμανία για εντολοδόχο και την Ελλάδα για εκτελεστή των εντολών. Έτσι, οι αποφάσεις είναι ειλημμένες, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, αφού η χώρα μας, υπακούοντας στα κοινά ευρωπαϊκά ιδεώδη, θα κλείσει τα λιγνιτωρυχεία και έτσι θα μειωθούν οι μέσοι όροι ρύπων της ΕΕ μέχρι το 2030 και θα πιάσουμε τους στόχους σε παγκόσμιο επίπεδο!
Ε! σώσαμε πριν λίγα χρόνια τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, ας σώσουμε τώρα και τον πλανήτη από τους άθλιους ρύπους μας! Αιδώς Αργείοι!