Κύριε διευθυντά,
οι μέρες που απομένουν ως τις εκλογές της 7 Ιούλη λιγοστεύουν, μα τα ψεύτικα διλήμματα και οι εκβιασμοί από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ολοένα και θα πληθαίνουν.
Θα κληθεί ο λαός μας να ψηφίσει τον επόμενο διαχειριστή του σάπιου και εκμεταλλευτικού συστήματος, που είτε είναι ο Μητσοτάκης με τις ωμές παραδοχές του για σάρωμα των λαϊκών κατακτήσεων, είτε είναι ο Τσίπρας που τόσες και τόσες υπηρεσίες προσέφερε στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, θα συνεχίσουν την ίδια αντεργατική πολιτική.
Αυτό δεν είναι κινδυνολογία, αλλά αυτό που έχει διαισθανθεί καιρό τώρα και βιώνει τις συνέπειές του ο κόσμος της δουλειάς. Είναι η βαρβαρότητα που ζουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι όπως στο νομό μας, οι ντελιβεράδες που μετρούν δεκάδες νεκρούς στον αγώνα για το μεροκάματο, είναι οι σύγχρονοι κολασμένοι εργάτες γης, είναι οι εργαζόμενοι και οι εργάτες που ζουν τον εργασιακό μεσαίωνα, με τα ελαστικά ωράρια, την ανασφάλεια, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, τους μισθούς πείνας.
Δεν θα σταματήσουν αν δεν μπει η μαζική-λαϊκή πάλη φραγμός στις επιδιώξεις τους. Η πολιτική όλα στο κεφάλαιο, τα αντιλαϊκά μέτρα, η καταστολή, η φασιστικοποίηση, η φορομπηξία, το γκρέμισμα του δωρεάν πλέγματος σε παιδεία και υγεία είναι και θα είναι πάντα στην ατζέντα της κάθε και όποιας κυβέρνησης. Μα δεν τους φτάνει μόνο αυτό. Η αστική τάξη της χώρας, η ντόπια μπουρζουαζία ορέγεται μπίζνες και ρόλους στην περιοχή. Βαθαίνοντας το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, προσφέροντας τη χώρα για το άπλωμα των αμερικανονατοϊκών βάσεων, περιμένει ανταλλάγματα από τις υπηρεσίες που προσφέρει στις ΗΠΑ-ΕΕ. Στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ τους για την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά και στην αντιδραστική κόντρα της ελληνικής και τούρκικης αστικής τάξης, που ενισχύουν τον εθνικισμό και που μυρίζουν μπαρούτι, ο λαός μας και αυτοί των γύρω περιοχών έχουν μόνο να χάσουν. Από τα παιδιά που θα σφαχτούν για των αφεντάδων το φαΐ, μέχρι τη σύνταξη που θα κόβεται για το “εθνικό συμφέρον”.
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι αυτή, είναι σκληρή, ακόμα και αν κάποιοι δεν θέλουν να τη δουν. Η επικράτηση των δυνάμεων του συστήματος και η ήττα αυτού που αποτέλεσε φόβητρο για το σύστημα, του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και της συγκρότησης της εργατικής τάξης ως τάξη για τον εαυτό της, είναι δοσμένη. Δοσμένη όμως είναι και η ακατανίκητη απέχθεια των λαϊκών μαζών στη φρίκη που ζουν και η θέληση για ζωή και ειρήνη. Εδώ είναι και οι ευθύνες της αριστεράς, όταν ψάχνει την απάντηση στα κοινοβούλια και τους “εύκολους δρόμους”, αντί να δει την ανειρήνευτη ταξική πάλη και τα καθήκοντα συγκρότησης εστιών αντίστασης, που θα δώσουν τη δυνατότητα να ξαναβγεί ο λαός στο προσκήνιο και σε μια πορεία να αναμετρηθεί με το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ (μ-λ) παρεμβαίνει αποφασιστικά στις επεικείμενες εκλογές με αυτή την κατεύθυνση, της Οργάνωσης, της Αντίστασης και του Αγώνα, ζητάει την ψήφο του λαού, θέλοντας να ενισχύσει τoυς δεσμούς του με τον κόσμο και να πορευτεί μαζί με το λαό το δρόμο του αγώνα.
Γιάννης Περράκης,
υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ(μ-λ)
