Ελαμπε σαν μεσημέρι η Ορθοδοξία, όπως λάμπει αιώνες τώρα, την ημέρα της γιορτής της, σ’ όλην την οικουμένη την περασμένη Κυριακή, Α’ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ξεχωριστή, ωστόσο, η λάμψη της στο Κολυμπάρι. Στην Ιερά Μονή Οδηγήτριας Γωνιάς, όπου ετελέσθη κατανυκτική αρχιερατική θεία λειτουργία, ιερουργούντος του μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιου, που έκλεισε με λιτάνευση των ιερών εικόνων κατά τα ειωθότα και στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης στη συνέχεια, όπου μετά το καλωσόρισμα από τον γενικό διευθυντή της δρα Κωνσταντίνο Ζορμπά, ακολούθησε ομιλία από τον αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα “Ορθοδοξία και δεκτική οικουμενικότητα” και χαιρετιστήρια προσλαλιά από τον και πρόεδρο του Δ.Σ. της κ. Αμφιλόχιο.
Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Κολυμπάρι. Εδώ, χρόνια τώρα, με το που θα ξημερώσει η μέρα, με οδηγούν, συνήθως, τα βήματά μου. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, που ο Παππούς, ο μακαριστός μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός, καθιέρωσε ως επίσημη εορτή του οικουμενικής εμβέλειας Ιδρύματος, άμα τη δημιουργία του, τη συγκεκριμένη ημέρα. Και σαν ευκαιρία προσευχής, πνευματικής περισυλλογής και διαπροσωπικής κοινωνίας. Εδώ, λίαν πρωί κι εφέτος…
«Αύτη η πίστις των Αποστόλων. Αύτη η πίστις των Πατέρων. Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων. Αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξε». Η ορθοδοξία σαν ορθοδοξία, όπως επαναλάμβανε διαρκώς με το παράδειγμά του ο Παππούς. Σ’ αυτόν ο νους μου σ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας μα και στη λιτάνευση των εικόνων. Ευλογών και αγιάζων πάντας ημάς. Προπάντων όταν τον “μνημόνευσε” ο και διάδοχός του, νυν τοπικός επίσκοπος, που υπογράμμισε στην ομιλία του ότι η εκκλησία αντιστέκεται και μας καλεί σε αφύπνιση, σε εγρήγορση σε μια διαρκή επανάσταση των συνειδήσεων. Και, βέβαια, στην επακολουθήσασα στην μεγάλη αίθουσα της Ακαδημίας εκδήλωση, με βασικό ομιλητή τον καθηγητή Παναγιώτη Υφαντή…
Να κοιτάζω τον άλλο στα μάτια και να ‘μαι έτοιμος να κουβεντιάσω μαζί του για τα πάντα, αυτό είναι ορθοδοξία. Να βλέπω στο πρόσωπο του άλλου, ιδιαίτερα του εμπερίστατου συνανθρώπου μου, τον ίδιο τον Χριστό, αυτό είναι ορθοδοξία. Να έχω πάντα ανοιχτή την πόρτα μου και μια θέση στο τραπέζι μου για τον καθένα, αυτό είναι ορθοδοξία. Να σέβομαι τον άλλο άνθρωπο, όποιες κι αν είναι οι επιλογές του, αυτό είναι ορθοδοξία… Κάποιες απ’ τις σημειώσεις που έγραψα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης και που θα μπορούσαν να στεγαστούν κάτω από τον τίτλο “Η ορθοπραξία της Ορθοδοξίας” και με υπέρτιτλο τη φράση του Ντοστογιέφσκι “Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο” με την οποία έκλεισε ο επίσκοπος την προσλαλιά του.
Η αλληλογραφία μας
Λίλα Τρουλινού, φιλόλογο – συγγραφέα, Χανιά: Σας ευχαριστώ για τη χαρά που μου δώσατε να γνωρίσω τη “σχεδόν αταξινόμητη”, “μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου”, ιδιαίτερα ελκτική, ωστόσο, γραφή σας μέσα απ’ την νουβέλα σας “Στον κάμπο στροβιλίζονται τ’ αγκάθια”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Περισπωμένη”. Εκ των ων ουκ άνευ ότι πρόκειται για ένα βιβλίο πολλών και παράλληλων αναγνώσεων, ένας πολυπρισματικός καθρέφτης μέσα στον οποίο μπορεί κανείς, εκτός όλων των άλλων να δει τον κάμπο της παιδικής ηλικίας, εντός και εκτός αιθουσών διδασκαλίας, τον “κάμπο” που “στροβιλίζονται τ’ αγκάθια” εν πλήρει συγχύσει αθώοι ή εν πλήρει συνειδήσει ένοχοι εμείς οι μεγάλοι ως γονείς και ως δάσκαλοι; Κατοχή είχε κάνει στο μυαλό μου η φράση αυτή, απ’ τη μέση της ιστορίας και πέρα, μ’ ένα τεράστιο ερωτηματικό α-πορίας στο τέλος.
Υστερόγραφο: “Το έργο είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι τυχαία”, η σημείωσή σας.
Σχόλιο: Όλα επινοημένα ακριβώς γιατί είναι πραγματικά…
