Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Γράφει τις πιο χρυσές σελίδες 90 χρόνων ιστορίας του

kisamikos neoΕίναι γνωστό ότι το χανιώτικο ποδόσφαιρο έχει αποκτήσει τον τελευταίο καιρό πρωτόγνωρη δυναμική τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την εκπροσώπησή του στις εθνικές κατηγορίες. Και αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο ομάδες από την περιφέρεια του νομού που μέχρι τα μέσα της περασμένης δεκαετίας απλά προσπαθούσαν να επιβιώσουν στη Δ’ Εθνική όταν ανέβαιναν εκεί. Μετά τον Πλατανιά λοιπόν ήρθε τώρα ο Κισσαμικός να λάβει μέρος για πρώτη φορά στην Φούτμπολ Λιγκ (δηλαδή τη Β’ Εθνική) βάζοντας το… κερασάκι στην τούρτα μίας χρυσής πενταετίας λίγο πριν συμπληρώσει τα 90 χρόνια του.
Aξίζει λοιπόν να δούμε την πορεία και τους παίκτες εκείνους που οδήγησαν το σωματείο του Καστελίου στην υπέρβαση και έφεραν τον τίτλο στην Κίσαμο. Μία ιδανική χρονιά με τα εύσημα βέβαια να πηγαίνουν εκτός από τους παίκτες, στη διοίκηση στην οποία ξανά επικεφαλής ήταν ο Αντώνης Ροκάκης και στον προπονητή Σπύρο Μπαξεβάνο και τους συνεργάτες του στο τεχνικό τιμ. Το καλοκαίρι αποκτήθηκε μία πλειάδα αξιόλογων παικτών οι οποίοι έχτισαν ένα πανίσχυρο σύνολο ενώ άλλη μία δεκάδα ήρθε τον περασμένο Ιανουάριο και κάλυψε με επιτυχία κενά, με αποτέλεσμα ο Κισσαμικός να μην κάνει καθόλου “κοιλιά” αλλά να παραμείνει για μεγάλο διάστημα αήττητος μέχρι που εξασφάλισε τον τίτλο 3 αγωνιστικές πριν το τέλος.

ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ
Θυμίζουμε τους κυριότερους σταθμούς της φετινής πορείας.
2η αγωνιστική: 2-1 τη Γλυφάδα στον Αλιμο.
Mε δύο γκολ του Λώττα εκμεταλλεύτηκε το καλό πρόγραμμα  στο ξεκίνημα και πήρε ένα διπλό από μία ομάδα που μεταμορφώθηκε στο β’ γύρο όταν μάζεψε 29 βαθμούς από τους μόλις 5 τις πρώτες 13 αγωνιστικές!
7η αγωνιστική: 1-0 τον Εθνικό στο Μοσχάτο.
Τεράστιο διπλό απέναντι στην πιο βαριά φανέλα του ομίλου με σκόρερ τον Κιπτίου.
9η αγωνιστική: 0-2 από την Τριγλία στη Ραφήνα.
Πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα χωρίς συνέπειες αφού θα περάσουν 16 αγωνιστικές μέχρι να ξαναηττηθεί.
12η αγωνιστική: 1-0 μέσα στη Κηφισιά.
Ο Λαζαρίδης απέκρουσε πέναλτι στο 0-0 (48′) και ο Βλάχος “χτύπησε” στο 74′ στην πιο σπουδαία νίκη που έφερε τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή Χειμώνα στο Καστέλι έστω και σε ισοβαθμία.
16η αγωνιστική: 1-0 εκτός τον Κυανό Αστέρα Βάρης.
Ο αγώνας αυτός που ήταν εξ αναβολής και έγινε 20 μέρες αργότερα, πιστοποίησε ότι δύσκολα θα του ξέφευγε ο τίτλος. Σκόρερ ο Λώττας ενώ μία αγωνιστική πιο πριν, ο Κισσαμικός είχε κάμψει στις καθυστερήσεις την αντίσταση του Ηλυσιακού με γκολ του Τσερκέζου!
23η αγωνιστική: 0-0 εκτός με τον Ιωνικό Νικαίας.
Η λευκή αυτή ισοπαλία επίσπευσε την… στέψη που μέχρι τότε φαινόταν ότι θα γινόταν την προτελευταία αγωνιστική με τη Κηφισιά.
24η αγωνιστική: Νίκη-τίτλος με 1-0 επί του Ηροδότου στο Καστέλι.
Αν και τον έφθανε ο ένας βαθμός, το γκολ του Φραγκουλάκη από το σημείο του πέναλτι στο 84′ σφράγισε με πανηγυρικό τρόπο την κατάκτηση του τίτλου.

ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΡΕΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ
Συνολικά ο Κισσαμικός συγκέντρωσε 54 βαθμούς με 15 νίκες, 9 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες.
Πέτυχε 37 γκολ και δέχθηκε 19.
Είχε την τρίτη καλύτερη επίθεση μαζί με την Τριγλία πίσω από Ατρόμητο Π. και Ιωνικό Ν.
Αντίθετα είχε την καλύτερη άμυνα μαζί με την Κηφισιά που τον έφτασε επειδή δέχθηκε 5 γκολ τις δύο αγωνιστικές όταν ήταν αδιάφορος.
Εμεινε αήττητος εντός έδρας με 8 νίκες και 5 ισοπαλίες ενώ σημείωσε 24 γκολ και δέχθηκε 11.
Εκτός είχε 7 νίκες, 4 ισοπαλίες και ηττήθηκε 2 φορές. Πέτυχε 13 τέρματα και δέχθηκε 8.
Στον α’ γύρο συγκέντρωσε 26 βαθμούς με 7Ν.-5Ι.-1Η. και 19-10 γκολ
Στον β’ γύρο 28 με 8Ν.-4Ι.-1Η. και 28-9 γκολ.
Οπως βλέπουμε παρουσίασε ισορροπημένη πορεία εντός και εκτός και στους δύο γύρους. Πάντως ο συντελεστής ήταν σαφώς βελτιωμένος στον β’ γύρο με +19 από +9 στον α’ και θα ήταν ακόμα καλύτερος αν δεν έχανε στο φινάλε όντας εντελώς αδιάφορος με 0-3 από τον Ατρόμητο Πειραιά.

ΜΠΑΞΕΒΑΝΟΣ: Η ΙΣΧΥΡΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟ ΑΤΟΥ ΜΑΣ
Να όμως τι λέει ο προπονητής Σπύρος Μπαξεβάνος για την επιτυχία:
«Νομίζω ότι το πιο σημαντικό ήταν η ύπαρξη μίας ισχυρής διοίκησης που έδειξε την απαιτούμενη εμπιστοσύνη τόσο στην τεχνική ηγεσία όσο και στους ποδοσφαιριστές.
Ετσι λειτουργήσαμε με πολύ καλή οργάνωση και με την ενίσχυση που είχαμε τον περασμένο Ιανουάριο σε θέσεις που χρειαζόμαστε τελικά, φθάσαμε στην κατάκτηση του τίτλου και μάλιστα 3 αγωνιστικές πριν το φινάλε».
Εααξάλλου για την άμεση ενσωμάτωση των νέων παικτών κάτι που δεν είχε γίνει τόσο πετυχημένα πέρυσι με αποτέλεσμα να κάνει μία “κοιλιά” η ομάδα στις αρχές του 2014, ο Σπύρος Μπαξεβάνος διευκρινίζει: «πέρυσι είμαστε μία καινούργια ομάδα, νεοφώτιστη στην κατηγορία ενώ φέτος είχαμε ένα κορμό και το κυριότερο ότι γνωρίζαμε την κατηγορία».

ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΡΕΡ
Μοιάζει παράδοξο αλλά ουδείς παίκτης του πρωταθλητή ξεπέρασε τα 5 γκολ! Αρκεί να δούμε τους πρώτους σκόρερ των άλλων τριών πρωταθλητών της κατηγορίας που είχαν από 11 (Γαϊδαρτζής Πανσερραϊκού και Σαχινίδης Τρικάλων) και 19 γκολ (Κουσκουνάς Πανελευσινιακός).
Ο ορισμός του πλουραλισμού, λοιπόν, καθώς σκόραραν 15 διαφορετικοί παίκτες ή 16 αν προσθέσουμε και το… αυτογκόλ του Γκαλίτσιου την 19η αγωνιστική στον Κρουσώνα.
Οι σκόρερ:
5 γκολ
Τσικουδάκης
Λώττας (1 με φάουλ)
4 γκολ
Στεφανίδης (1 με πέναλτι έχασε άλλο ένα)
Φραγκουλάκης (2 με πέναλτι)
3 γκολ
Μποτωνάκης
2 γκολ
Πασιαλής
Πέντσας
Βλάχος
Μπερνιδάκης
Κανελλόπουλος
1 γκολ
Σουμπασάκης
Σελινιωτάκης
Κιπτίου
Τσερκέζος
Τζανής
Στις ασίστ (με επιφύλαξη) έχουμε τον Σουμπασάκη πρώτο με 4. Ακολούθησαν με 3 Πέντσας, Τσικουδάκης, Κιπτίου, με 2 Λώττας και Μποτωνάκης ενώ από μία οι Βιδάλης, Σπαθάρας, Πασιαλής, Φραγκουλάκης, Μπαρνιδάκης.
Κόκκινες
Μάλλον λογικός ο αριθμός των 3 κόκκινων καρτών για μία ομάδα που πρωταγωνιστεί. Πάντως σε κανένα παιχνίδι οι κόκκινες δεν στοίχησαν ήττα (1 νίκη και 2 ισοπαλίες).
Τις κόκκινες είδαν οι:
Στεφανίδης (με Ατρόμητο Π. την 13η)
Βιδάλης (με Γιούχτα την 17η)
Λώττας (με Ιωνικό την 23η)

Nάτοι, νάτοι οι… Πρωταθλητές!

Παίκτης        Συμ.    Αλλ(βγ.-μπ.)   11άδα
Λαζαρίδης        23    (-)       23
Τσερκέζος        23    (-)       23
Τσικουδάκης        23    (8-9)       14
Μποτωνάκης        22    (3-6)       16
Λώττας            22    (11-7)       15
Πασιαλής        22    (10-11)       11
Σελινιωτάκης        21    (0-1)       20
Σουμπασάκης        21    (9-3)       18
Βιδάλης        19    (2-3)       16
Στεφανίδης        19    (2-8)       11
Κιπτίου            16    (4-3)       13
Βλάχος            13    (8-5)       8
Τζανής+        12    (1-0)       12
Φραγκουλάκης+        12    (3-0)       12
Καρβουνιάρης-        11    (2-0)       11
Πέντσας-        11    (1-2)       9
Μπερνιδάκης+        11    (3-4)       7
Σμίλτος+        9    (-)       9
Ντεντάκης+        9    (0-6)       3
Σπαθάρας-        8    (-)       8
Κώτσιας+        8    (0-1)       7
Κανελλόπουλος+        6    (3-2)       4
Δάρλας+        5    (1-0)       5
Κομπογεννητάκης Ζ.    4    (1-2)       2
Κοντοπίδης+        3    (-)       3
Βερόν-            3    (2-1)       2
Μπάτζιο-        3    (0-3)       0
Κοκάκης        2    (2-0)       2
Κωνσταντόπουλος-    1    (-)       1
Κομπογεννητάκης Λ.    1    (1-0)       1
Γιουρουκάκης+        1    (0-1)       0

Ακόμα ο Κουλακάρης έπαιξε μονάχα στο Κύπελλο ενώ οι Πετράκης, Πενταράκης και Αρώνης έκατσαν στον πάγκο χωρίς να χρησιμοποιηθούν.
Το (+) και το (–) δείχνουν ότι ο παίκτης ήρθε ή αποχώρησε αντίστοιχα τον Ιανουάριο από την ομάδα.

Οπως μπορείτε να δείτε στο σχετικό πίνακα (σελ. 14) χρησιμοποιήθηκαν 31 παίκτες και στο σχεδιάγραμμα δεξιά φαίνεται το σύστημα που έπαιζαν συνήθως και που ήταν το 4-2-3-1 ενώ στις πρώτες αγωνιστικές ήταν 4-3-3. Για να επιλέξουμε τώρα τον βασικό κορμό ήταν σαν να λύνουμε σταυρόλεξο ή αν θέλετε Sudoku για δυνατούς λύτες. Διότι ο Κισσαμικός άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον Ιανουάριο όταν ήρθαν 10 παίκτες και αποχώρησαν 6 από αυτούς που έκαναν έστω και μία συμμετοχή (στον πίνακα παρουσιάζονται με (+) και (-) αντίστοιχα). Η ουσία είναι ότι ήταν πολύ δύσκολο να τους τοποθετήσουμε στο σχεδιάγραμμα όλους τους πλέον βασικούς και στις θέσεις που έπαιζαν. Για να καταλάβετε στην επίθεση και στην αρχική 11άδα αγωνίσθηκαν Στεφανίδης, Μπερνιδάκης και Πέντσας περίπου στον ίδιο αριθμό αγώνων ο οποίος όμως απείχε από το 50% των 26 παιχνιδιών. Για τον λόγο αυτό μετακινήσαμε λίγο πιο μπροστά τον… Τσικουδάκη που ήταν και ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, μαζί με τον Λώττα. Ενώ ως αναπληρωματικό του βάλαμε τον Στεφανίδη που ήταν και ο μοναδικός από τους 3 επιθετικούς που έβγαλε όλη τη χρονιά στο Καστέλι. Ανάλογο πρόβλημα και στα σέντερ μπακ. Ουδείς έφθασε στο 50% των αγώνων αφού ο Καρβουνιάρης αναχώρησε τον Χειμώνα για την Παναχαϊκή ενώ έφυγε και ο Σπαθάρας ενώ Τζανής, Σμίλτος και Κώτσιας ήρθαν τον Ιανουάριο. Μοιραία πάντως ο Τζανής κερδίζει τη μία θέση με τον Καρβουνιάρη και Σμίλτο να μοιράζονται τη δεύτερη με τον τελευταίο να επικρατεί με… βραχεία κεφαλή των άλλων δύο νεοφερμένων κεντρικών αμυντικών!
Σε άλλες δύο θέσεις τώρα στο κέντρο που τοποθετήσαμε δυάδες ήταν ως αμυντικό χαφ τον Φραγκουλάκη (που ήρθε τον Ιανουάριο) και τον Κιπτίου (που “παρουσιάστηκε” για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία) όπως και λίγο πιο μπροστά και δεξιά τους Σουμπασάκη και Πασιαλή ουσιαστικά στη θέση που περισσότερο έπαιξε ο Τσικουδάκης ο οποίος όμως όπως προαναφέραμε μεταφέρθηκε στην επίθεση!
Δηλαδή οριακά δεν τοποθετήσαμε στο σχεδιάγραμμα τους Μπερνιδάκη, Πέντσα, Σπαθάρα και Κώτσια όπως και τον Βλάχο. Αυτοί οι 15+5 παίκτες είχαν αρκετές παρουσίες στην βασική 11άδα ενώ οι υπόλοιποι 11 σαφώς λιγότερες. Μάλιστα στην τελευταία κατηγορία θα βρούμε και τα δύο πιο “βαριά ονόματα”. Τον Βερόν που ήρθε ως η μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού όχι μόνο στο Καστέλι αλλά και γενικά στην κατηγορία και έφυγε με ελάχιστη παρουσία 3 συμμετοχών χωρίς κανένα 90λεπτο. Και τον Δάρλα που έπαιξε σαφώς περισσότερο, δεν ξεπέρασε όμως τις 5 συμμετοχές -πάντως- πάντα βασικός. Ηταν δε και ο μεγάλος άτυχος αφού θυμίζουμε μία εβδομάδα πριν τραυματίστηκε αρκετά σοβαρά στα εγκαίνια του γηπέδου της Παλαιόχωρας και πλέον κινδυνεύει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ολοκληρώνοντας μία σπουδαία καριέρα και μάλιστα τη στιγμή που ο Κισσαμικός περίμενε με την εμπειρία του να τον βοηθήσει στην Φούτμπολ Λιγκ έστω και ερχόμενος από τον πάγκο.

ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

O ΠΓΣ Κισσαμικός ιδρύθηκε το 1926 αλλά στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΧ πρωτοεμφανίζεται το 1966-67 (A.Μ. 1228, 21ο στη σειρά της Ενωσης) όταν κατακτάει τον τίτλο στην Γ’ κατηγορία. Τελικά ελέω… Ασλανίδη θα κάνει την εμφάνιση του στη Β’ δύο χρόνια αργότερα καθώς μεσολάβησε μεγάλη αναδιάρθρωση με τη διάλυση σχεδόν όλων των ομάδων της Α’ κατηγορίας για την ενίσχυση της ΑΕΧ (σημερινού ΑΟΧ). Στη Β’ μένει δύο χρονιές και το 1970 ως 4ος (τελευταίος) υποβιβάζεται στη Γ’. Στη συνέχεια όμως κατακτάει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα σε Γ’ και Β’, έτσι την περίοδο 1972-73 ανεβαίνει για πρώτη φορά στην μεγαλύτερη τοπική κατηγορία. Δεν αποφεύγει την τελευταία 6η θέση και τον υποβιβασμό αλλά έχει βάλει τις βάσεις για να αποτελέσει ένα από τα πιο ισχυρά σωματεία της περιφέρειας του νομού. Τον επόμενο χρόνο κατακτάει τον τίτλο στη Β’ όμως την επόμενη σεζόν απέχει και τελικά επανεμφανίζεται το 1975-76 στη δεύτερη κατηγορία όπου θα πάρει την επόμενη χρονιά τον τίτλο στον 2ο όμιλο. Απέναντι σε… Πλατανιά, Γρανίτη, Ατρόμητο και Αμιλλα. Για τις επόμενες 11 σεζόν θα μετέχει ανελλιπώς στην Α’ με καλύτερη θέση την 3η το 1980-81 όταν μάλιστα θα μπορούσε να ήταν και πρωταθλητής όμως τελικά κάποιες ενστάσεις έστειλαν το πρωτάθλημα στον Πλατανιά. Τερματίζει πάντα στην πρώτη 8άδα με εξαίρεση το 1987-88 όταν ως 15ος υποβιβάζεται στη Β’ και προς γενική έκπληξη ένα χρόνο μετά γνωρίζει νέο υποβιβασμό με την 11η θέση και καταλήγει στη Γ’! Η οδυνηρή αυτή κατάληξη αποτελεί πάντως το εφαλτήριο για μία λαμπρή πορεία που ξεκινάει άμεσα στη δεκαετία του ’90. Πρωταθλητής τόσο το 1989-90 στη Γ’ όσο και ένα χρόνο μετά στη Β’, επανεμφανίζεται το καλοκαίρι του 1992. Τρεις χρονιές μετά μάλιστα θα φθάσει στην κατάκτηση του παρθενικού του τίτλου (1993-94) και θα κερδίσει την άνοδο του για πρώτη φορά στη Δ’ Εθνική. Μπορεί να μην καταφέρνει να παραμείνει όμως μέχρι το 2002 θα πάρει άλλα δύο πρωταθλήματα (1997, 2001) και θα κάνει άλλα δύο σύντομα περάσματα από τη Δ’ Εθνική. Την τελευταία φορά κέρδισε την άνοδο μέσω αγώνων μπαράζ ενώ το 1999 θα κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα κύπελλο νικώντας στα πέναλτι 6-5 τον Παγχανιακό μετά από ένα συναρπαστικό τελικό (1-1 ο καν. αγώνας, 2-2 η παράταση). Γενικά στάθηκε άτυχος αφού όλα τα πρωταθλήματα τα πήρε όταν είχε καταργηθεί το περιφερειακό όπου θα ήταν πολύ πιο εύκολη η παραμονή του. Η ειρωνεία ότι με την επανεμφάνιση τού περιφερειακού επί 3 χρονιές, τερματίζει 2ος χάνοντας τον τίτλο πότε στην ισοβαθμία με τον Μινώταυρο, πότε σε μπαράζ με τον Ηρακλή Ν. και πότε σε ένα… επεισοδιακό τελικό με την Ιωνία 2000 που δεν έληξε ποτέ. Στη συνέχεια επί μία 4ετία μένει μακριά από τις πρώτες θέσεις αλλά από το καλοκαίρι του 2009 ξεκινάει το δεύτερο και πιο μακρύ του ταξίδι στα… αστέρια. Μετά από δύο δεύτερες θέσεις (2010 και 2011) φέρνει το 2011-12 το 4ο τίτλο στο Καστέλι. Μόνο που πλέον δεν θα επιστρέψει άμεσα στο τοπικό αλλά θα γράφει κάθε χρόνο και μία πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία του. Το 2013 στην υπό κατάργηση Δ’ Εθνική -που υπάρχει με την μορφή του περιφερειακού- τερματίζει στην 6η θέση, την τελευταία που δίνει την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Και μετά από μία άνετη πορεία πέρυσι με την οποία σώθηκε εύκολα καταλήγοντας 4ος, βάζει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη και φέτος σπάει τα… κοντέρ!


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα