“Πες τα παιδιά μη σταματήσουν να προσπαθούν τον ουρανό ν’ αγγίξουν”
Σύνθημα σε τοίχο
Η νεα σχολική χρονιά ξεκίνησε με προβλήματα από το παρελθόν. Με ανεπαρκείς σχολικές αίθουσες σε πολλές περιπτώσεις, αλλά και με σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό. Με γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς να ανταλλάσουν ευχές μα περισσότερο να προσμένουν σε ένα καλύτερο αύριο.
Απο το Υπουργείο Παιδείας δόθηκαν υποσχέσεις για άμεση κάλυψη των κενών. Μα, επιτρέπεται να υπάρχουν κενά με το άνοιγμα των σχολείων;
Αν, πράγματι, η πολιτεία ευρύτερα -και όχι αποκλειστικά και μόνο το Υπουργείο Παιδείας- επένδυε στην Παιδεία, κενά δεν θα υπήρχαν. Θα είχαν καλυφθεί πριν την έναρξη του σχολικού έτους. Ούτε θα υπήρχαν ανεπαρκή κτήρια. Θα είχαν ανεγερθεί σύγχρονα με την απαραίτητη υποδομή, που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών.
Πανω απ’ όλα θα είχε διαμορφωθεί από τη ρίζα του ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα οδηγούσε στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών. Που θα διαμόρφωνε ανθρώπους με κριτική σκέψη.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνον τα κενά. Είναι η ίδια η ποιότητα της εκπαίδευσης που πρέπει για μια ακόμη φορά όλους να μας προβληματίσει.
Γιατι, όπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις, «η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία.
Η αληθινη παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής».
Για την ωρα, φυσικά, αρκούμαστε στην εκπαίδευση και στο να μετράμε κάθε χρόνο “κενά και ελλείψεις”.
Η Παιδεια παραμένει ζητούμενο. Τα παιδιά, όμως, δεν θα πάψουν ποτέ να προσπαθούν να “αγγίξουν” τον ουρανό, να κατακτήσουν τη γνώση…
