Φόροι, φόροι, φόροι!!!

Αφού δεν μπορούν να μαζέψουν φόρους από τους “ληστές” των “λιστών”, ό,τι τους λείπει το παίρνουν απ’ τους άλλους. Και αυτοί σοκάρονται όταν βλέπουν ότι κάθε τόσο και λιγάκι αδειάζουν οι τσέπες τους. Την πλέον οδυνηρή κατάσταση θα τη νοιώσουμε όλοι μας με το “πεσκέσι” που θα ‘ρθει, ένεκα Δ.Ν.Τ., λόγω του επικαιροποιημένου 3ου μνημονίου της 2ης κυβέρνησης της “αριστεράς” απ’ τις αρχές του 2018.
Χάριν της ισορροπίας των οικονομικών δεδομένων εξελίσσεται επί τα χείρω η υποχώρηση του βιοτικού επίπεδου. Αυξάνονται ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης από 10 σε 13%, οι συντελεστές φόρου εισοδήματος και του ΦΠΑ στα νησιά, από 13 σε 24%, η εισφορά αλληλεγγύης, ενώ μειώνεται το αφορολόγητο. Από 2100 που ήταν κατέβηκε στα 1900 ευρώ και θα καταλήξει στα 1250 ευρώ.
Επιβάλλεται φόρος υπεραξίας σε μετοχές, στα κέρδη από τυχερά παιχνίδια και αυξάνονται οι συντελεστές στα καταβαλλόμενα ενοίκια. Τα κέρδη των μερισμάτων των μετοχών από 10 φορολογούνται πλέον με 15%. Επιβάλλεται φόρος στη συνδρομητική τηλεόραση 10% και αυξάνεται της σταθερής τηλεφωνίας, των οινοπνευματούχων ποτών, των ειδών καπνιστού, των καυσίμων και των καφεειδών. Ο πλέον άδικος φόρος είναι ο ΕΝΦΙΑ, όπου ο ιδιοκτήτης μιας κατοικίας καταντά ενοικιαστής στο σπίτι του. Η πιο μεγάλη όμως ζημιά θα γίνει στους συνταξιούχους από τη μείωση της προσωπικής διαφοράς μέχρι εξαλείψεώς της ολοσχερώς.
Οπου να ‘ναι φθάνει το 2018. Τότε θα νοιώσουμε τις επιπτώσεις των αυξήσεων έμμεσων και άμεσων φόρων σε είδη πρώτης ανάγκης και υπηρεσίες και τη μείωση των παροχών.
Τούτο είναι ένα είδος εσωτερικής υποτίμησης αφού δεν μπορούμε να την κάνουμε στο νόμισμα, η οποία πλήττει πάντα τις ασθενέστερες τάξεις και οδηγεί τους επαγγελματίες σε απόγνωση. Η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή όπως φαίνεται. Ενα τοις εκατόν (1%) να αυξηθεί ο ΦΠΑ δεν έπεται, ότι κάτι που κόστιζε 100 ευρώ θα κοστίζει 111 ευρώ. Το 1% μετακυλίεται σε όλα τα στάδια από την πρώτη ύλη έως όπου φθάσει στον καταναλωτή. Δηλαδή προστίθεται φόρος πάνω στον φόρο.
Λόγω μη δημοσιονομικής προσαρμογής έχουμε τον μηχανισμό του “κόφτη”, ο πιο απρόσμενος φόρος, το εύρος του οποίου θα είναι από 900 εκ. έως 3 δισ. ευρώ, ανάλογα με την εισπρακτική πορεία του Π/Υ και θα ισχύει για τρία χρόνια μέχρι το 2020 αρχής γενομένης απ’ το 2018. Τα “κοψίματα” θα γίνονται με απλή υπουργική απόφαση και δεν θα αναμειγνύεται η βουλή. Ως αντίδοτο του “κόφτη” είναι ο “δότης” δηλαδή, σαν αυτό που έγινε πέρυσι, το μοίρασμα 860 εκ. ευρώ “στους αδύναμους, που έχουν ανάγκη”.
Κατά τη φετεινή περίοδο υπολογίζεται, κατά την Ιταλική “La Re.pubblica”, ότι το προς διάθεσιν ποσό δεν θα υπερβεί το ένα δισ. ευρώ. Υπόψιν ότι έχει θεσμοθετηθεί το υπ’ όψιν πλεόνασμα, που προέρχεται κυρίως απ’ την υπερφορολόγηση, θα κατευθύνεται κατ’ αναλογίαν, στους έχοντας απόλυτη  ανάγκη, σ’ αυτούς που οφείλει το δημόσιο και στην ανάπτυξη.
Η περιγραφή αυτής της εφιαλτικής φορολογίας είναι απόδειξη ότι έχουμε φθάσει σ’ ένα κατάντημα από τότε που διογκώθηκε το αντιπαραγωγικό και σπάταλο κράτος κι εμείς ζούσαμε υπερκαταναλώνοντας άνευ όρων με δανεικά. Η ενδελεχής ανάλυση του φαινομένου θέλει χρόνο και πολλή συζήτηση.