Φαινόμενο μιθριδατισμού

Η διαπίστωση είναι καθολική, ότι οι Έλληνες, στα επιβληθέντα μέτρα με τα μνημονιακά κυβερνητικά προγράμματα ύφεσης απ’ το 2010, αντιδρούν από ελάχιστα έως καθόλου. Πετσοκόβονται μισθοί και συντάξεις, τα νοικοκυριά βρίσκονται σε αδιέξοδο, οι νέοι των πανεπιστημίων μας ψάχνουν για άλλες πατρίδες, οι αδυνατούντες να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στέλνονται στις φυλακές, τα σπίτια βγαίνουν στον πλειστηριασμό και παρά του ότι οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης καλπάζουν, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση σχεδόν με απάθεια.
Έχει υποστεί έναν εθισμό στην όλο και αυξανόμενη μείωση των οικονομικών του απ’ τους διοικούντες, που για τη διατήρησή τους στην εξουσία, αρέσκονται, να παίζουν με τη δυστυχία. Η μέθοδος μοιάζει ανέκδοτο στους μνημονιακούς Ελληνες, να συνειδητοποιούν επί καθημερινής βάσεως τη γεύση των απαιτήσεων των δανειστών σαν “φαρμακευτικά σκευάσματα”, ώστε να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δεν θα πάθουν τίποτα, κάτι σαν ένα είδος Μιθριδατισμού.
Ο Μιθριδάτης, που πήρε τ’ όνομά του απ’ τον Περσικό θεό Μίθρα, βασιλιάς του Πόντου, πιστεύοντας ότι θα τον δηλητηριάσουν, έπαιρνε λίγο – λίγο με τη συμβουλή της μάνας του, αυξανόμενες δόσεις δηλητηρίου, να συνηθίσει ο οργανισμός του, ώστε όταν οι εχθροί του επιχειρούσαν να τον δηλητηριάσουν, λόγω της ανοσίας, να μην πεθάνει. Βλέπετε σε κάθε περίπτωση υπάρχει ο τρίτος. Για την ιστορία, όταν νικήθηκε απ’ τον Πομπήιο, πήρε δηλητήριο ν’ αυτοκτονήσει, αλλά λόγω του εθισμού του οργανισμού του στο φάρμακο, επέζησε.
Τότε διέταξε έναν φρουρό του να τον σκοτώσει.
Στην εποχή μας, η αντιμετώπιση των δυστυχιών απ’ την κοινωνία με σχετική αταραξία μέχρι σήμερα, μπορεί να αποδοθεί στο ότι την έχουν συνηθίσει να ζει με δηλητηριώδεις συνταγές. Μήπως δεν γευόμεθα τα δηλητήρια; Τα τοξικά, που αναπνέουμε, τα μεταλλαγμένα και τα συσκευασμένα με πλούσια συντηρητικά, που τρώμε, το πόσιμο νερό, είναι όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Τα πνευματικά, που μας σερβίρουν καθημερινά, είναι χειρότερα από τα πρώτα. Τα μεν καταστρέφουν το σώμα, τα δεύτερα μας φθείρουν ψυχικά.
Τα αίτια που δημιουργούν αυτού του είδους τον εθισμό της κοινωνίας είναι το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η καταστροφή των νοικοκυριών, το δημόσιο χρέος, που συνεχώς μεγαλώνει και γίνεται μη εξυπηρετήσιμο και ο αφανισμός κάθε είδους παραγωγικότητας. Η αρχή έγινε με τα μέτρα της διακυβέρνησης Γ.Α.Π., για τα οποία ο Όλι Ρεν μας ευχήθηκε “καλό κουράγιο”!
Ηξερε ο άνθρωπος τι μας περίμενε και πού θα καταλήγαμε. Συνεχίστηκε το κακό με τον δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ 2011-2014, όπου το συνδικαλιστικό σύστημα υποβαθμίστηκε, καθόσον οι ηγεσίες του αντάλλαξαν την αδράνειά τους με μια βουλευτική έδρα ή με μια καρέκλα σε κρατική ΔΕΚΟ.
Το περίεργο είναι ότι η αντιμνημονιακή “αριστερά”, ο υπερασπιστής των λαϊκών αγώνων, μεταλλάχθηκε, υποτάχθηκε στις πιέσεις των πιστωτών και βρίσκεται υπό τον έλεγχο και την εξάρτησή των. Αποτέλεσμα τούτου η νεολαία να έχει αποχαυνωθεί και ο υπόλοιπος κόσμος να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε κατάθλιψη σε απώλεια της ενεργητικότητάς του κάτι σαν σε “χειμερία νάρκη”.
Δέκα οικογένειες που νέμονται την εξουσία με τις ανεύθυνες πολιτικές τους θυσίασαν την οικονομία της χώρας για βραχυπρόθεσμα δικά τους συμφέροντα και προς εξυπηρέτησιν ετερόκλητων ομάδων!