Ετσι διαιωνίζουν τη φοροδιαφυγή

Από τότε που καταργήθηκε το έστω και ελαφρύ φοροαπαλλαχτικό ευεργέτημα της συλλογής των αποδείξεων λιανικής πώλησης, για την πλειονότητα των φορολογουμένων, τόσο το ημιφεουδαρχικό κράτος, όσο και οι αγρίως φορολογούμενοι του μνημονιακού βασιλείου κολυμπούν σε τρικυμία ανευθυνότητας, ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
Η κατάργηση αυτή πρωτίστως ευεργετεί ορισμένους ασυνείδητους της “αρπαχτής” που πωλούν τοις μετρητοίς και που γεμίζουν τα ταμεία τους χωρίς να κόβουν αποδείξεις, με το “αιτιολογικό” ότι αυτές είναι “άχρηστες” για τον φορολογούμενο.
Ετσι το κράτος χάνει δισ. ευρώ από τη μη είσπραξη του Φ.Π.Α. από τους φοροφυγάδες, αλλά και από τη δικαιολογημένη αηδία, αλλά και απροθυμία των φορολογουμένων να χρησιμοποιούν τις αποδείξεις σαν επιταγή χωρίς αντίκρισμα…
Στα σούπερ – μάρκετ συχνά βλέπουμε αποδείξεις της τάξης των 30, 40, 50, ακόμη και 70 ευρώ πεταμένες στο δάπεδο, με αίσθημα οργής και απογοήτευσης από αρκετούς αγοραστές.
Αυτομάτως, αυτό το παράδοξο μας οδηγεί αβίαστα στα ακόλουθα ερωτήματα: Γιατί το κράτος, με τη μικρονοϊκή και επιπόλαιη αυτή τακτική, το μόνο που πετυχαίνει είναι μια τρύπα στο νερό; Γιατί όλα αυτά, τα ξενοσπουδασμένα κολεγιόπαιδα, με νεοφιλελεύθερο, αλλά και ψευδοαριστερό, σοσιαλφιλελεύθερο προφίλ, που παριστάνουν αναίσχυντα τον νεοκενσιανιστή, αντιθέτως στην κυβερνητική ή αντιπολιτευτική τους πρακτική, ακολουθούν την οικονομική σχολή του Σικάγου, που επαγγέλλεται τη μονομερή οικονομική ευημερία της Διεθνούς των Τραπεζών και των ολιγοπωλίων, κυρίως των όπλων και των ενεργειακών πηγών;
Από επιστημονική ημιμάθεια και μηδενική απειρία για τη λειτουργία της “πιάτσας” οδηγούν στον όλεθρο, τους μη προνομιούχους, τα κολεγιόπαιδα του Σικάγου ή μήπως θεωρούν ως λυδία λίθο την απατηλή αλχημεία των μαθηματικών εξισώσεων του πανεπιστημιακού αυτού προπυργίου του αντικοινωνικού νεοφιλελευθερισμού;
Αλλά τόσο ο κυβερνητικός θίασος όσο και εκείνος της αυτάρεσκα αυτοαποκαλούμενης αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης σε μια άτυπη συμμαχία καταβάθος βολεύονται με το συγχωροχάρτι προς “ημετέρους” ψηφοφόρους φοροκλέπτες και φοροφυγάδες.
Και μάλλον έτσι εξηγείται η αθεράπευτη ως και θανατηφόρα για το κοινωνικό ήθος και την εθνική οικονομία επιδημία των πελατειακών σχέσεων, με όλο αυτό το μικτό επιχειρηματικό συνάφι: Τόσο ορισμένων μεγαλοκεφαλαιοκρατών όσο και αμέτρητων λάθρα βιούντων μικρομεσαίων. Που δηλώνουν μηδενικά εισοδήματα και ανακαλύπτονται με καταθέσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ, με κότερα, χλιδάτα εξοχικά με πισίνες, γήπεδα τένις και μπόουλινγκ. Και βάλε…
Και το χειρότερο: από όλες σχεδόν τις πτέρυγες του σημερινού Κοινοβουλίου σπανιότατα καταγγέλλεται αυτή η διακομματική εύνοια προς τα λάθρα βιούντα παράσιτα της εθνικής οικονομίας. Και αυτό, από πιθανό φόβο για διατάραξη των ψηφοθηρικών… ισορροπιών!
Να θυμίσουμε εδώ την κατά συρροήν χαριστική συμπεριφορά της κυβέρνησης, προς τους φοροφυγάδες του μεγάλου κεφαλαίου ή την αξέχαστη συνηγορία σημαίνοντος κοινοβουλευτικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ προς τους φοροφυγάδες της Υδρας, που ξηλοφόρτωσαν αγρίως τους ελεγκτές του Σ.Δ.Ο.Ε., αλλά και τους αστυνομικούς, που τους συνόδευαν, χωρίς την παραμικρότερη τιμωρία τους  για τον τραμπουκισμό τους;
Πώς θ’ απολογηθούν άραγε οι αφ’ υψηλού συμμαχούντες προστάτες του μαύρου κεφαλαίου προς τους εσταυρωμένους της δημοσιονομικής απάτης, δηλαδή τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που σηκώνουν μέχρι και το 80% των δημοσιονομικών βαρών στις τσακισμένες ράχες τους;