Ενας ανερχόμενος performer…

Η έκθεση: “Με όχημα το παιγνίδι” έληξε στις 24/9 και μια κουβέντα με έναν από τους τρεις καλλιτέχνες που εξέθεσαν την εκδοχή τους έχει ενδιαφέρον (Ιδέ Χ.Ν. 22/9/16 σελ. 28).
– Μιχάλη χαίρομαι που σε γνωρίζω και θα ήθελα να πούμε δυο λόγια για την καλλιτεχνική σου διαδρομή, που ξεκίνησε ήδη, και τα επαινετικά λόγια περισσεύουν για το στίγμα και την αμεσότητά της…
– Ναι, σας ευχαριστώ, είμαι ικανοποιημένος… Μ’ ενδιαφέρει το μήνυμα που θα λάβει το παιδί και θα το ωριμάσει ψυχικά και πνευματικά…
Οπότε, αυτό ευχαριστεί και τους μεγάλους… τους γονείς.
– Οπωσδήποτε… Ξέρω, σκύβεις στη γη, και με υλικά αγνά, φυσικά, πρωτογενή, δημιουργείς τις κούκλες σου μόνος σου… Επιτηδεύεσαι…
– Ναι, έτσι είναι, και τις επιστρέφω στο φυσικό τους χώρο, όπου τους δίνω πνοή, λόγο, συναίσθημα…
– Είναι ωραίο να μου λες ότι σώζεις το συναίσθημα… Νομίζω, είναι πρωτίστως το ζητούμενο για τον καλλιτέχνη…
– Ναι, σωστά. Εμένα μου αρέσει να μαθαίνω συνεχώς… Ταξιδεύω, ενημερώνομαι, ώστε, ό,τι κάνω να ’χω πρώτα εντρυφήσει σε βάθος·
– Αυτό σε τιμά, αλλά και ανοίγεις ευκολότερα μονοπάτια, για πληρέστερο αποτέλεσμα σ’ αυτό που διάλεξες, ακολουθώντας την καρδιά σου όπως μου είπες…
– Ξέρετε κυρία Φωτεινή, δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος… Πάντα, οραματίζομαι το καλύτερο…
– Ωραία, πολύ ωραία… Αυτό σημαίνει ότι προχωρείς μπροστά στις καλλιτεχνικές σου αναζητήσεις, κατακτάς κόσμους…
– Ετσι νομίζω… Αλλά εκτός από το κουκλοθέατρο, τις μαριονέτες μου, που, καταθέτω ας πούμε όλες τις παραστατικές μορφές έκφρασης, για ν’ ακουμπήσω την ψυχή του δέκτη, ο κλόουν, έχει στην καρδιά μου πρώτη θέση… Μελετώ, συνεχώς… σχετικά με αυτό.
– Ασφαλώς, ο κλόουν είναι μια οντότητα κατάφορτη όλη τη γκάμα των αισθημάτων, πρόσωπο τραγικό, ή και όχι, πάντα όμως, φορέας σημαινόντων…
– Δεν σταματώ να εργάζομαι πάνω στους πιο άρτιους τρόπους έκφρασης…
– Το καταλαβαίνω. Είσαι ευαίσθητος, δοτικός! Στο κουκλοθέατρο, που πρόσφερες στην Κουκουναρά, μάγεψες, μικρούς και μεγάλους, με αυτήν την παράσταση…
– Να ’στε καλά… Εντάξει, αγαπώ την αλήθεια, αυτό που κάνω, το παιδί… την Τέχνη… Τώρα, να σας πω, θα φύγω στην Αθήνα…
– Α, ωραία, και;
– Θα δώσω παραστάσεις ως κλόουν, κυρίως, για τους πρόσφυγες…
– Ω, μα είναι καταπληκτικό! Δείχνεις έμπρακτα και την κοινωνική σου ευαισθησία σε μια εποχή ελλειμμάτων και αναγκών. Σου εύχομαι καλή επιτυχία από καρδιάς, σε ό,τι κάνεις, και σ’ εσένα και στους φίλους σου εικαστικούς τον κ. Γιώργο Σκρέτη, και τον κ. Ρομαίν Σωβέ.
– Να ’στε καλά κα Φωτεινή. Συγχαρητήρια και σε σας… για ό,τι προσφέρετε.
– Ευχαριστώ πολύ, καλό σου ταξίδι.