Τι απέμεινε από τότε; Ενα όνομα, ένας ήλιος και ένα… ημερολόγιο! Μία επίσκεψη σε ένα παλιό σπίτι των Χανίων μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις όπως το ημερολόγιο της φωτογραφίας. Από την “Τοπική Οργάνωση Αμπεργιάς – Λενταριανών” για το 1992. Ο Ηλιος – σύμβολο πρωταγωνιστής σε κάθε γωνία, το πράσινο φόντο απαραίτητο, μαζί και το πορτρέτο του Ανδρέα Παπανδρέου (η προσωπολατρία, ειδικά για τα κόμματα εξουσίας ήταν κύριο γνώρισμα της εποχής). Τι απέμεινε από εκείνη την όχι και τόσο μακρινή εποχή, την οποία πολλοί… ξορκίζουν σήμερα, τότε όμως υπηρετούσαν τα σύμβολά της με ευλάβεια και τυφλή προσήλωση;
• Οι τοπικές οργανώσεις σε κάθε χωριό και σε κάθε συνοικία; Αυτές και αν εξαφανίστηκαν, μια νομαρχιακή και… αν σήμερα. Βοηθούσαν τότε οι τοπικές στην παραγωγή πολιτικής ή… στις αφισοκολλήσεις και στη διαμεσολάβηση για κάθε είδους ρουσφέτια; Η ιστορία έχει απαντήσει και μάλιστα πολύ σκληρά…
• Η ιδεολογία; Το ’89, η πτώση του «υπαρκτού» και το «τέλος της ιστορίας» δεν έπληξε μόνο τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα, αλλά μετέτρεψε και τη σοσιαλδημοκρατία παγκοσμίως σε «δεκανίκι» του νεοφιλελευθερισμού. Η κατάκτηση του κοινωνικού κράτους πήγε περίπατο, ακολούθησε ο ανύπαρκτος εκσυγχρονισμός, η προσπάθεια αναβίωσης του Παπανδρεϊσμού, η συνεργασία με την ακροδεξιά (ΛΑ.Ο.Σ.) και έπειτα ο ακόμα πιο σφιχτός εναγκαλισμός με τους παλιούς «αντίπαλους», τη Νέα Δημοκρατία, σε τέτοιο βαθμό που δύσκολα ξεχωρίζεις ποιος είναι ποιος…
• Τα ποσοστά; Μόνιμα «καρφωμένα» από το 1981 μέχρι το 2009 στο 40% και άνω κατέληξαν εκεί που βρίσκονται σήμερα. Θα ξανανέβουν μαζί με τη χώρα, όταν θα αρχίσει να ανακάμπτει, όπως έλεγε ο προηγούμενος αρχηγός του κινήματος; Αυτό θα το δείξει το μέλλον…
Τι απέμεινε λοιπόν… ένα όνομα, ένας ήλιος και ένα… ημερολόγιο.