Ελιγμοί στο Κυπριακό

Οσο πλησιάζει η 12η Ιανουαρίου, τόσο έντονες γίνονται οι διεργασίες στην Αθήνα, την Αγκυρα και τη Λευκωσία για την Διάσκεψη της Γενεύης, καθ’ όσον εκεί διακυβεύεται η τύχη του Κυπριακού. Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ θα επιχειρηθεί, να ολοκληρωθούν από μια πολυμερή αντιπροσωπεία οι διαδικασίες, που έχουν αρχίσει απ’ τον Φεβρουάριο του 2015. Από πλευράς του ελληνικού ΥΠΕΞ θεωρείται άσκοπη κάθε προηγούμενη συνάντηση Τσίπρα – Ερντογάν, πριν αυτός ανοίξει τα χαρτιά του στη Γενεύη. Εφ’ όσον παραβρεθεί στη Διάσκεψη, γιατί δεν είναι επιβεβαιωμένο, προεξοφλείται η παρουσία της Τερέζας Μέϊ, του Αλέξη Τσίπρα, εκπροσώπου της ΕΕ, προφανώς και του Ν. Αναστασιάδη, προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον οποίο οι Τούρκοι αρχικώς είχαν απορρίψει.
Κρισιμότατες ημερομηνίες περιμένου τον πρωθυπουργό, να δοκιμασθεί από τις πλέον δύσκολες καταστάσεις. Είναι η 26η Ιανουαρίου για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η 12η για το Κυπριακό. Οταν ο κ. Τσίπρας θα βρίσκεται στη Γενεύη, αν πάει, για την πολυμερή Σύνοδο, την ίδια μέρα ο κ. Χουλιαράκης θα παίρνει την πρώτη γεύση απ’ το Γιουρογουόρκιν Γκρουπ για τις προθέσεις των δανειστών περί της πολυθρύλητης αξιολόγησης. Τυχαίο;
Η ιστορία των “Χαμένων ευκαιριών” μας διδάσκει, ότι όσο καθυστερεί η λύση μιας κατάστασης, τόσο δυσκολότερη καθίσταται στο μέλλον. Στη διάσκεψη της Γενεύης ίσως ξαναδούμε ασάφειες περασμένων διασκέψεων με διαφορετικές θέσεις και παραμέτρους πάνω στο τραπέζι απρόσμενες και χειρότερες απ’ τις προηγούμενες. Αξιωματούχοι του ΟΗΕ δεν αισιοδοξούν, ότι η Σύνοδος της Γενεύης θα είναι καταληκτική. Θεωρούν ότι οποιοδήποτε αποτέλεσμα υπάρξει, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Είτε επέλθη συμβιβασμός, σε όποια συμφωνία, είτε προκύψει αδιέξοδο, αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί κάποιο κόστος και στις δύο πλευρές, που στη δεύτερη περίπτωση σημαίνει, ότι θα ‘χουμε ανεξέλεγκτους υποτροπιασμούς στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Οσο πλησιάζει η 12η Ιανουαρίου η Αγκυρα σκληραίνει τη συμπεριφορά της για το Κυπριακό, η τύχη του οποίου θα κριθεί, όχι στη Γενεύη, αλλά σε όποια πρωτεύουσα θα καταφέρει ο Ερντογάν, να ασκήσει περισσότερες πιέσεις. Το ίδιο παιχνίδι παίζεται 10ετίες τώρα και τα αποτελέσματα δεν είναι άγνωστα. Η Τουρκία έχει επιδοθεί σ’ ένα είδος αδιευκρίνιστης διπλωματικής εκστρατείας, να αναβαθμισθεί το Τουρκοκυπριακό κρατικό μόρφωμα, που έχει αναγνωρισθεί μόνο απ’ αυτήν. Εφ’ όσον επιτευχθεί η γεφύρωση των διαφορών των δύο κοινοτήτων ως προς τη νομή των εξουσιών και το εδαφικό με συμβιβαστική λύση, τότε η Τουρκικοκυπριακή πλευρά καθίσταται ο προθάλαμος για πολλές επιδιώξεις της Αγκυρας.
Οι Ελληνικοί στόχοι εστιάζονται στην αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, στο θέμα των εγγυήσεων και στον τρόπο εφαρμογής των όσων αποφασισθούν. Υπάρχουν ανησυχίες για το τι μπορεί να προκύψει μετά από κάποια συμφωνία, όσον αφορά τη μεταβατική περίοδο προς εξασφάλιση εφαρμογής των αποφασισθέντων, καθ’ όσον με την Τουρκία κανείς ποτέ δεν είναι βέβαιος ότι θα σεβασθεί τις υποσχέσεις της. Το καθεστώς των εγγυήσεων με τη Συμφωνία της Ζυρίχης απ’ τον περασμένο αιώνα, σήμερα είναι ασυμβίβαστο για ένα κυρίαρχο κράτος και ισότιμο μέλος της ΕΕ, να ευρίσκεται υπό προστασίαν τριών δυνάμεων και να σταθμεύουν σ’ αυτό ξένα στρατεύματα.
Η έκβαση της Γενεύης εκτιμάται, ότι δεν θα ‘χει τελειωτική κατάληξη. Σ’ αυτό η βασική αιτία θα είναι απόρριψη εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία δεν θέλει ν’ αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματα και θα επιδιώξει ν’ ανταλλάξει το εδαφικό με θέματα, που θα τεθούν σε άλλον επιπέδου διάσκεψη.