Εκδρομή στην Πελοπόννησο

Στα μέσα Απριλίου (13-15 Απριλίου2018) γονείς και μαθητές της Ε΄ τάξεις του 8ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων( ομάδα γονέων –μέλη του Συλλόγου Γονέων ),  επισκέφτηκαν την Πελοπόννησο με κύριο σκοπό τη διοργάνωση μιας εκπαιδευτικής εκδρομής που θα βασιζόταν στο μάθημα της ιστορίας που διδάχθηκαν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της σχολική χρονιάς στο σχολείο ( Ιστορία Ε΄ Δημοτικού τα Βυζαντινά Χρόνια) ενώ παράλληλα θα έδινε τη δυνατότητα σε γονείς και μαθητές να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους και να γνωρίσουν καλύτερα ιστορικούς τόπους μακριά από το άγχος, του Σχολικού Προγράμματος, των καθημερινών  απογευματινών δραστηριοτήτων, του υπολογιστή και των σχολικών εγχειριδίων.
Στην ουσία η εκδρομή είχε αρχίσει πολύ πριν από τα Χριστούγεννα όταν είχε τεθεί ως ιδέα κι είχε αρχίσει δειλά-δειλά να υλοποιείται.
Το πολύ καλό κλίμα φάνηκε ήδη από την άφιξή μας στο λιμάνι της Σούδας. Σ’ αυτό βέβαια συντέλεσε και η πολύ καλή οργάνωση που είχε επιμεληθεί ομάδα γονέων με πολύ κόπο και μεράκι… Μετά από ένα ξεκούραστο ταξίδι με το πλοίο φθάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά.
Πρώτη στάση ο Ισθμός της Κορίνθου! Είχαμε ακούσει τόσα πολλά από την Τρίτη τάξη μέχρι και σήμερα για τον Ισθμό και τη διώρυγα της Κορίνθου που ήταν γνωστά στον αρχαίο κόσμο ως το ορόσημο που ενώνει και χωρίζει αντίστοιχα την Πελοπόννησο από την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό!
Την 1η μέρα παραμονής στην Πελοπόννησο επισκεφτήκαμε την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και μέσα από μια από τις πιο μαγευτικές και περιπετειώδεις διαδρομές με τρένο στον κόσμο (Οδοντωτός Σιδηρόδρομος), μια διαδρομή που το τρένο διασχίζει το ομώνυμο φαράγγι του Βοραϊκού ποταμού μέσα από τούνελ με μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, παραποτάμους κι εντυπωσιακά τοπία με ανοιξιάτικο καιρό και βλάστηση, φθάσαμε στην ιστορική πόλη των Καλαβρύτων. Μια πόλη γεμάτη ομορφιές και… ιστορία, που αν και μακριά από τα Χανιά έχει και  κοινά στοιχεία μ’ αυτά, εφόσον πρόκειται για έναν ιστορικό και μαρτυρικό χώρο που συνδέεται άρρηκτα και με την ελληνική επανάσταση του 1821 και με τα γεγονότα της κατοχής και κυρίως με τη φρικτή τραγωδία της 13ης Δεκεμβρίου 1943! Καλάβρυτα δεν είναι μόνο… η πόλη αλλά και η γύρω περιοχή που είναι γεμάτη από αξιοθέατα μερικά εκ των οποίων επισκεφτήκαμε και θαυμάσαμε όπως η Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας (Επανάσταση του 1821), η Ιερά Μονή Μέγα Σπηλαίου ( συνδέεται με τη γερμανική κατοχή, αλλά υπάρχει και η θαυματουργή χειροποίητος εικόνα της Παναγίας από κερί και μαστίχα του Αποστόλου Λουκά). Διανυκτέρευση στο Ναύπλιο, την πρώτη Πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821.
Αναμφισβήτητα, κορυφαία ημέρα της εκδρομής ήταν η 2η , κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη στην καστροπολιτεία του Μυστρά και στο σπήλαιο του Διρού. Μέσα από μια μαγευτική διαδρομή  και περνώντας μέσα από την ξακουστή  πόλη της Σπάρτης- τη μοναδική πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας που δεν είχε τείχη εφόσον δεν τα χρειαζόταν βασιζόμενη στην σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση των πολιτών της που αποτελούσαν εν δυνάμει ζωντανά τείχη γι’ αυτή- φτάσαμε στο Μυστρά! Η θέα μαγευτική, όπως και η ιστορία της πολιτείας. Πόσο μάλλον τώρα που τα είχαμε τόσο «φρέσκα» από την ιστορία του σχολείου! Η βοήθεια της ξεναγού μας πολύτιμη! Ώστε λοιπόν αυτό ήταν το δεσποτάτο του Μυστρά! Εδώ στέφθηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος! Σ΄ αυτό το ναό εκκλησιάστηκε για τελευταία φορά πριν αναχωρήσει για την Πόλη… Η έρημη αυτή καστροπολιτεία- που για να λέμε την αλήθεια μόνο έρημη δε μας φάνηκε- είχε τόσα πολλά να μας πει και άλλα τόσα να μας δείξει κυρίως με τη σιωπή της και με το βαρύ ιστορικό παρελθόν της… Ακουμπήσαμε τα πληνθοπερίκλειστους τοίχους των ναών της, θαυμάσαμε τις άρτιες από κάθε άποψη αγιογραφίες και περιδιαβήκαμε στα στενά δρομάκια της Πολιτείας, τα ίδια εκείνα που διάβηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου λίγο πριν αναχωρήσει για την Πόλη κι αναλάβει αυτό για το οποίο τον προόριζε η Ιστορία. Με συγκίνηση αναχωρήσαμε για να κατηφορίσουμε στις «νότιες γειτονιές της Πελοποννήσου»  τη δυτική ακτή της Λακωνικής χερσονήσου, στον ‘Ορμο του Διρού, όπου βρίσκεται ένα από τα 60 και πλέον σπήλαια της μανιάτικης γης, αλλά και ένα από τα 10.000 καταγεγραμμένα σπήλαια της Ελλάδας. Το Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού είναι από τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο. Εξερευνήθηκε για πρώτη φορά το 1949, όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά. Η ύπαρξή του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου. Κανείς όμως δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του. Έως το 1960 είχαν εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα, ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα.  Η εμπειρία όσων κατάφεραν να το επισκεφτούν είναι ανεπανάληπτη .
Η 3η μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο Παλαμήδι, το φρούριο στο Ναύπλιο το οποίο κατασκευάστηκε το 1687 από τους Βενετούς, ύστερα από την κατάληψη του λόφου στον οποίο βρίσκεται, μετά από σφοδρή μάχη με τους Οθωμανούς κατά τον Βενετοτουρκικό Πόλεμο. Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οι Τούρκοι οχυρώθηκαν στο Παλαμήδι αλλά στις 30 Νοεμβρίου 1822 οι Έλληνες το κατέλαβαν.
Μετά την Επανάσταση, το Παλαμήδι χρησίμευσε σαν φυλακή, στην οποία το 1833 φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και αποφυλακίστηκε 11 μήνες μετά , έπειτα από χάρη του βασιλιά Όθωνα.
Με τη βοήθεια του καλού μας  οδηγού επισκεφτήκαμε μετά τις « Πολύχρυσες Μυκήνες» το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του. Τα λόγια είναι περιττά! Εδώ η ιστορία δε διδάσκεται… αλλά βιώνεται…
Τελευταίος ιστορικός  σταθμός στην Πελοπόννησο ο χώρος της αρχαίας Επιδαύρου. Η ξεναγός μας, με πολύ παραστατικό τρόπο μας «ταξίδεψε» στο χρόνο και στον τόπο και μας «φιλοξένησε»  στο πρώτο θεραπευτικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Από εδώ ξεκίνησε η ιατρική κι έγινε επιστήμη. Το ιερό του «θεού Ασκληπιού, το Άβατον, η θόλος και το θέατρο, το εστιατόριο, το ξενοδοχείο και το στάδιο, ενώ στο ορεινό ιερό ο κλασικός ναός και ο βωμός του Απόλλωνα, η μεγάλη στοά, η κατοικία των ιερέων και το τέμενος των Μουσών. Ο τόπος ήταν αφιερωμένος σε θεότητες με θεραπευτικές ιδιότητες ήδη από την προϊστορική εποχή.
Τι να πρωτοθαυμάσεις! Που να πρωτοσταθείς! Η τοποθεσία μαγευτική! Δεν επιλέχθηκε άλλωστε τυχαία! Οι πρόγονοί μας δεν έκαναν τίποτα στην τύχη… Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου έγινε το πιο φημισμένο από όλα τα ασκληπιεία της αρχαίας Ελλάδας, εξαιτίας των πολλών και σοβαρών περιπτώσεων που γιατρεύτηκαν εκεί. Σ’ αυτό έφταναν από όλη την Ελλάδα, αλλά και από τη λεκάνη της Μεσογείου άρρωστοι, ικέτες της θείας ευσπλαχνίας.
Η έκτασή του ήταν πολύ μεγάλη και διάθετε ξενώνες, γυμναστήριο, στάδιο και το περίφημο, για την ακουστική του, Θέατρο, για την ψυχαγωγία των ανθρώπων.
Μεγάλη σημασία στη θεραπεία των ασθενών φαίνεται ότι είχε και το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον, που ήταν χτισμένο. Η ηρεμία της φύσης, οι απαλές και καθαρές γραμμές των γύρω βουνών, η πλούσια βλάστηση και οι άφθονες πηγές του ασκούσαν, ιδιαίτερα στους ασθενείς από ψυχικές ασθένειες, φοβερή επίδραση με συνέπεια τη βελτίωση της υγείας μαζί με τη βοήθεια των ιερέων τους.
Το ξακουστό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, προορισμένο για τη διασκέδαση των ασθενών έχει χωρητικότητα 14.000 θεατών. Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται συντέλεσαν στη δημιουργία του φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Στην Επίδαυρο έχει εμφανιστεί εκτός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς όπως ο Αλέξης Μινωτής, ο Θάνος Κωτσόπουλος ,η Κατίνα Παξινού, η Άννα Συνοδινού, ο Θανάσης Βέγγος κ.ά. και η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας. Στην Επίδαυρο έγιναν κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης και 2 εθνοσυνελεύσεις. Η πρώτη στις 20 – 12 – 1821 που διακήρυξε την ανεξαρτησία του ελληνικού έθνους και η δεύτερη τον Μάρτιο του 1826.
Συνεπαρμένοι ακόμη απ’ όλα όσα βιώσαμε και μάθαμε και μετά από στάση για γεύμα στην αρχαία Επίδαυρο,  φθάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά και πήραμε το πλοίο της επιστροφής. Μέσα από αυτό τα ταξίδι,  βιώσαμε, μάθαμε, γευτήκαμε  την ιστορία λίγο διαφορετικά. Όχι μέσα από το σχολικό βιβλίο, και την ακρόαση. Μάθαμε ιστορία χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις μας μ’ ένα τρόπο και μια μέθοδο προσέγγισης τελείως διαφορετικό. Ενήλικές και παιδιά μαζί, νύχτά και μέρα κινούμενοι στο παρελθόν και το παρόν με βλέμμα προς το μέλλον.( Όπως  μας το θυμίζει  το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην πλατεία του Ναυπλίου). Ήταν μια εμπειρία αξέχαστη! Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην ομάδα γονέων της Ε΄ τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου που πήρε την πρωτοβουλία, το τόλμησε, το έπραξε κι ελπίζουμε να το συνεχίσει…