Δημοψήφισμα με νοθευμένο ερώτημα

Μετά την ανακοίνωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος σχολιάζαμε ότι η κυβέρνηση έπαιζε το διαπραγματευτικό αυτό χαρτί με την ελπίδα να ασκήσουν οι αγορές πίεση για την επίτευξη συμφωνίας. Οι αγορές όμως δεν “χόρεψαν” και η ελληνική πτώχευση βρίσκει τη διεθνή οικονομία θωρακισμένη, σε αντίθεση με το 2010 που τότε όντως θα μιλούσαμε για ντόμινο κατάρρευσης.
Γιατί περί πτώχευσης μιλούμε έστω και αν αυτό δεν έχει επισημοποιηθεί με… σφραγίδες. Οι τράπεζες είναι κλειστές, τα κρατικά ταμεία είναι άδεια.
Συνταξιούχοι, μισθωτοί, επαγγελματίες και επιχειρήσεις, όλοι εγκλωβισμένοι στον περιορισμό συναλλαγών. Από τον οποίο σίγουρα δεν πλήττονται οι επιτήδειοι.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να εθελοτυφλεί. Εχει τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι καλεί τους Ελληνες να δώσουν μια ακόμα μάχη ανοχύρωτοι. Πέντε χρόνια οι Ελληνες πάλευαν με τα μνημόνια τα οποία υπέγραφαν κυβερνήσεις που έλεγαν «ναι σε όλα», κυβερνήσεις που ευθύνονται για τη σημερινή χρεοκοπία και θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη αυτή.
Τώρα πώς θα παλέψουν οι πολίτες κόντρα στην τιμωρητικότητα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης που στραγγαλίζει οικονομικά τη χώρα με την κυβέρνηση των «δεν βαριέσαι»;
Γιατί μάζευε από παντού χρήματα το κυβερνητικό επιτελείο για να πληρώσει προηγούμενες δόσεις προς τους πιστωτές, αφού έβλεπε ότι η διαπραγμάτευση οδηγείται στα άκρα; Γιατί έχασε τόσο πολύτιμο χρόνο; Ας “βάραγε τα νταούλια” όταν έπρεπε και όχι τώρα που τα αυτιά των αγορών ήταν κλειστά. Επιστρέφει τώρα ο πρωθυπουργός στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης στο οποίο πλέον δεν κάθεται κανείς απέναντι!
Επιλογές, καταστάσεις που δυστυχώς δείχνουν ότι, αν υπήρχε σοβαρό σχέδιο, άργησε πάρα πολύ να τεθεί σε εφαρμογή. Μια στάση που δείχνει ότι το οικονομικό επιτελείο δεν είχε υπολογίσει τις συνέπειες των κλειστών τραπεζών για την κοινωνία.
Επί πέντε ώρες χθες περιμέναμε όλοι το νέο διάγγελμα του πρωθυπουργού! Για να ακούσουμε ξανά την παράλογη εμμονή της κυβέρνησης που μας οδηγεί σε ένα δημοψήφισμα με ένα νοθευμένο ερώτημα καθώς το μήνυμα των -εν δυνάμει πλέον- δανειστών είναι ξεκάθαρο: Η πρόταση προς έγκριση έχει πάψει να ισχύει.
Ετσι, ο καθένας πηγαίνει στην κάλπη με διαφορετικό ερώτημα στο μυαλό του. Λες και το ψηφοδέλτιο έχει απλά ένα “ναι” και ένα “όχι”. Τι θα ψηφίσουμε λοιπόν; “Οχι” στη λιτότητα ή “όχι” στα μνημόνια ή “όχι” στο ευρώ. Αντίστοιχα, “ναι” στην Ευρώπη ή “ναι” σε μια νέα συμφωνία ή “ναι” σε νέα βάρβαρα μέτρα;
Τη μάχη για μια άλλη Ευρώπη η ανανεωτική Αριστερά έχει υποχρέωση να τη δώσει με τη χώρα εντός του ευρώ. Με πολιτικές που θα λειτουργήσουν και ως ανάχωμα στην επέλαση της ακροδεξιάς. Αυτή την ευκαιρία κλωτσάει ο πρωθυπουργός.
Φοβούμαι πως την επόμενη μέρα μιας ενδεχόμενης εξόδου από το κοινό νόμισμα θα κληθεί πρώτα να δώσει απαντήσεις για τους μαυραγορίτες που θα επιστρέψουν τα κεφάλαιά τους από το εξωτερικό και θα αγοράζουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί. Για τους ίδιους που θησαύριζαν την τελευταία πενταετία στην πλάτη ανέργων και ανασφάλιστων και άλλων.
Ας επικρατήσει η κοινή λογική την ύστατη ώρα, ας αποσυρθεί το δημοψήφισμα, με μόνη ελπίδα να αντιληφθούν και οι εταίροι ότι καταστρέφουν έναν λαό και να δεχθούν μια συμφωνία για βιώσιμο χρέος.
Το μέλλον της Ευρώπης είναι πέρα από κάθε εγωισμό. Αντίστοιχα, το μέλλον της χώρας είναι πάνω από κάθε κόμμα.