Δημοκρατίας και Ελευθερίας γωνία

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από όταν οι δικτάτορες ασέλγησαν πάνω στην ελληνική Δημοκρατία. Βία, φρίκη και καταναγκασμός που μπορεί οι νεότεροι να μην ζήσαμε, αλλά μάθαμε γι’ αυτά από τις ιστορίες, τις διηγήσεις και τα ντοκουμέντα της μαύρης επταετίας.
Το πολίτευμα στη χώρα αποκαταστάθηκε και μοιάζει πλέον μακρινή η εποχή εκείνη. Η μεγαλύτερη όμως ήττα της μεταπολίτευσης είναι ότι πενήντα χρόνια μετά, υπάρχουν άνθρωποι -όσοι κι αν είναι αυτοί- που μνημονεύουν τους δικτάτορες.
Για επτά χρόνια η Ελλάδα βυθίστηκε στο σκοτάδι, στη διεθνή απομόνωση. Για επτά χρόνια η Ελλάδα καταστρεφόταν από τα βολέματα “ημετέρων”, την εκτόξευση του δημόσιου χρέους και τον υπέρογκο δανεισμό. Μα πάνω από όλα, για επτά χρόνια κυριαρχούσε η βία, η λογοκρισία και η στέρηση της ελευθερίας· φυσικής, πνευματικής και πολιτικής.
Οχι δεν «έτρωγε ψωμάκι» επί χούντας ο κόσμος. Βρώμικο παντεσπάνι έτρωγαν οι “ημέτεροι” του καθεστώτος, πετώντας ψίχουλα στον τρομαγμένο πολίτη και βασανίζοντας τους αντιφρονούντες. Συμπάθεια εξαγόραζαν οι δικτάτορες με σκοπό να συνεχίσουν τις “μπίζνες” τους.
Οι νεότεροι σήμερα, νιώθουμε μικροί απέναντι στο μεγαλείο των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στα παιχνίδια των αργυραμοιβών, ιδεολογικοί συγγενείς των οποίων ακόμα και σήμερα παραμονεύουν στη γωνία, εντός κι εκτός κοινοβουλίου.
Ποιο είναι λοιπόν το σημερινό διακύβευμα, το χρέος του σημερινού πολίτη; Να αντιληφθεί την αξία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Να απομονώσει όλους όσοι τις απειλούν. Να υπερασπιστεί ιδανικά, όχι κομματικά μα πανανθρώπινα. Να μην ξαναζήσει ποτέ η Ελλάδα το πνευματικό σκοτάδι.
Με την ευχή το δύσβατο μονοπάτι στο οποίο πορεύεται κάθε Ελληνας σήμερα να μας βρει όλους να ανταμώνουμε… Δημοκρατίας και Ελευθερίας γωνία.