Σε λίγες μέρες οι Βρετανοί θα κληθούν σε δημοψήφισμα για να αποφασίσουν αν θα μείνουν ή θα φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι εκτιμήσεις δίνουν και παίρνουν και τα στοιχήματα καλά κρατούν! Κανονικά για το πού πάει η Ευρώπη θα έπρεπε να έχουν σκεφτεί νωρίτερα οι μέτριοι ταγοί της σημερινής Ε.Ε. Και τούτο γιατί η γερμανοποίηση, όπως την έχουμε αποδείξει πλέον, δεν έχει να κάνει τίποτα με την αρχική ιδέα της Ε.Ε. Οι Βρετανοί δεν ανέχονται την επίπλαστη κυριαρχία των Γερμανών στην Ε.Ε. και παρά το ότι ενδέχεται να μη φύγουν τελικά, αν μείνουν, θα το κάνουν με την προϋπόθεση ότι το αποτυχημένο ευρώ θα δώσει τη θέση του σε άλλες καταστάσεις. Διεθνείς αναλυτές θεωρούν ότι η παραμονή των Βρετανών θα γίνει με αντάλλαγμα την εγκατάλειψη του ευρώ και τον έλεγχο των προσφύγων.
Επανέρχεται στο προσκήνιο η μόνιμη αντίρρηση του αείμνηστου στρατηγού Ντε Γκωλ, που συνήθιζε να λέει «όσο ζω η Βρετανία δε θα μπει στην Κοινή Αγορά». Ισως να είχε δίκιο ο κάθετος αυτός στρατηγός που δεν έβαζε νερό στο κρασί του. Οπως έκαναν οι επόμενοι και ουσιαστικά δοκίμασαν να δουν όχι αν θα αποξένωναν την ιδέα του πολέμου και των καταστροφικών αποτελεσμάτων του, αλλά πως θα ενδυνάμωναν τη διαιρεμένη Γερμανία. Και χρειάστηκε να αποδείξει ο υπαρκτός σοσιαλισμός την αδυναμία του, με μόλις 70 έτη ύπαρξης στον πλανήτη, για να γκρεμιστεί το τείχος του Βερολίνου και να ενωθούν και πάλι οι δυο Γερμανίες σε μια ισχυρή δύναμη, ελέω Μιτεράν! Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για την Ευρώπη και τους λαούς της, που έγινε ακόμη περισσότερο καταστροφικό με την ανεξέλεγκτη διεύρυνσή της με 12 κράτη – μέλη από τότε, που δεν άντεχαν ούτε με τις απαλότερες των διαδικασιών για ένταξη στην Ε.Ε. Το έχουμε τονίσει στο παρελθόν, το τονίζουμε και τώρα. Μόνο ένα θα τονίσω και πάλι: την περίφημη οδηγία Μπολκενστάϊν που λεγόταν και «εργασιακός Φρανκεστάιν»1, για την οποία είχε γίνει πολλή κουβέντα. Κυρίως στους ευρωπαϊκούς «συνδικαλιστικούς» κύκλους για την οδηγία Μπολκενστάϊν η αλλιώς Φρανκεστάιν, εξαιτίας της γενικής κατακραυγής προσωρινά η οδηγία να αποσύρθηκε, αλλά οι προθέσεις της είναι φανερές και αργά ή γρήγορα θα ξαναεμφανιστεί. Για τι πράγμα μιλάει αυτή η κοινοτική οδηγία. Υπενθυμίζουμε ότι η όλη ιστορία ξεκίνησε όταν μια λετονική εταιρεία ανέλαβε κάποιο έργο στη Σουηδία και απαίτησε δικαστικά να ισχύει η εργατική νομοθεσία της Λετονίας και όχι της Σουηδίας σε ό,τι αφορά μισθούς και εργασιακά δικαιώματα. Η εταιρεία δικαιώθηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο και δημιούργησε προηγούμενο για κάθε πολυεθνική να κάνει το ίδιο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως είναι υποχρεωτικό για μια επιχείρηση. Έτσι όταν μια πολυεθνική μπαίνει σε μια χώρα με χαμηλούς μισθούς, μπορεί να εφαρμόζει το εργατικό δίκαιο αυτής της χώρας, αφού τη συμφέρει. Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν χαμένοι οι εργαζόμενοι και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένες οι επιχειρήσεις. Εργασιακός Φρανκεστάϊν λοιπόν, χάριν της περίφημης σύγκλισης. Όταν υιοθετήθηκε η απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς στον τομέα των υπηρεσιών στην Ε.Ε., αλλά με νόμους της χώρας υποδοχής, όλες οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν πλέον το εργατικό δίκαιο της χώρας που εγκαθίστανται. Στο πλαίσιο αυτό, από το 2010 και μετά πολλοί επαγγελματίες που παρέχουν υπηρεσίες (όπως μηχανικοί ή αρχιτέκτονες) θα μπορούν να δραστηριοποιούνται ελεύθερα και σε άλλες χώρες της Ένωσης, χωρίς να χρειάζεται να διατηρούν γραφεία στην εν λόγω χώρα ή να είναι γραμμένοι στην αντίστοιχη επαγγελματική ένωση.
Οι Βρετανοί δέχονται, απ’ ό,τι φαίνεται, εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες κάθε χρόνο από τις πρώην ανατολικές χώρες και τωρινά μέλη της Ε.Ε. Δεν αντέχουν άλλο την πολιτική αυτή και λογικά εξωθούνται σε Brexit
Πάντως, το κοινό μιας τηλεοπτικής εκπομπής γέλασε πρόσφατα με τον Βρετανό πρωθυπουργό κ. Κάμερον όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε «τι θα πρωτοσυμβεί; Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή η ύφεση του Brexit»; Και ο Ντόναλντ Τουσκ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, έγινε πρόσφατα ακόμη πιο δραματικός, διακηρύσσοντας ότι «το Brexit θα μπορούσε να είναι η αρχή της καταστροφής, όχι μόνο της Ε.Ε., αλλά και του δυτικού πολιτικού πολιτισμού στο σύνολό του». Αυτός βέβαια, καλοπληρώνεται για να λέει ό,τι θέλει! Ο κ. Σόιμπλε (Schaeuble) δηλώνει για το Brexit: «Η Ευρώπη προετοιμάζεται για παν ενδεχόμενο και προετοιμάζεται για κάθε πιθανό αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση». Οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών ακολουθούν αυτές της καγκελαρίου της Γερμανίας κας Μέρκελ, η οποία υποστήριξε ότι η Βρετανία θα χάσει την προνομιακή πρόσβασή της στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά εάν αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προβαίνοντας έτσι στην πιο σκληρή τοποθέτησή της μέχρι στιγμής εν όψει του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου.
Σημειώνεται ακόμη ο κίνδυνος για την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με Γερμανούς επιχειρηματίες, από την πιθανότητα ενός Brexit στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί την Πέμπτη (23/6) στη Βρετανία, για την παραμονή ή όχι στην Ε.Ε., επισημαίνοντας ότι οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικές και για τη γερμανική οικονομία. Και πιστεύουν ότι θα ακολουθήσει «τσουνάμι» αποχωρήσεων μικρών κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.2
Για την ιστορία θα σημειώσω ότι παρακολούθησα από πολύ κοντά τις προσπάθειες της Θάτσερ, το 1985, που κατέληξαν στην απόφαση της ΕΟΚ για χορήγηση επιστροφών ετήσιου χαρακτήρα ύψους 1 δισ. ECU (ίδια περίπου με το ευρώ) προς την οικονομία της χώρας αυτής, που έγινε ευρύτερα γνωστή με το περίφημο «βρετανικό τσεκ».
Η άγρια δολοφονία της Βρετανίδας βουλευτού κας Κοξ ανατρέπει τα δεδομένα και ίσως να μην υπάρξει τωρινό πρόβλημα στην ευρωπαϊκή σκακιέρα. Ετσι κι αλλιώς το πρόβλημα έχει τεθεί και είναι θέμα χρόνου η τοποθέτηση εκ νέου του ίδιου ή παραπλήσιου προβλήματος. Σημειώνω βέβαια ότι και για την Ευρώπη δε θα είναι ιδιαίτερα αρνητικό να αποχωρήσει η Βρετανία από τους κόλπους της. Μην υπενθυμίσω το καταστροφικό αποτέλεσμα των τρελών αγελάδων, κληρονομιά της βρετανικής ασυδοσίας για την παραγωγή με ελεγμένο κόστος.
1. http://net.xekinima.org/odigia-mpolkenstain-i-ergasiakos-frankestain-1/
2. http://www.gazzetta.gr/plus/article/940221/germanoi-epiheirimaties-meta-brexit-erhetai-grexit
