Ποιος θα μπορούσε να δώσει ελπίδα σήμερα στους Έλληνες; Ίσως είναι το πιο κρίσιμο ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς και πολίτες.
Φαίνεται ότι τελειώνει η εποχή των «λαμπερών αστεριών» και αναζητάμε πρακτικές και βιώσιμες λύσεις.
Ποιος είναι εκείνος ο πολιτικός χώρος σήμερα που εμπνέει; Καταλυτική ερώτηση, αφού τα κόμματα παρουσιάζονται πια ως λύση ανάγκης, όχι ως καμίνι ιδεών.
Πολιτική έτσι κι αλλιώς (ό,τι κι αν συμβεί) πάντα θα κάνουμε. Είναι αντίσταση στη νομοτέλεια της φθοράς. Αυτή η απογοήτευση που παρατηρείται σημαδεύει την πολιτική ζωή του τόπου.
Κάποιοι έχουν φτάσει στο «σημείο βρασμού», κάποιοι άλλοι είναι πιο μετριοπαθείς. Η πολιτική, όμως, είναι κουτσή…
Ίσως γιατί δεν μοιράζει πια «κουλούρια», ίσως γιατί στερείται βασικών εννοιολογικών αποδείξεων και ταυτίσεων με την πραγματικότητα.
Αυτή η ρευστοποίηση σημαδεύει ολάκερο τον δυτικό κόσμο. Οι πολιτικές, άρα πρέπει να μετεξελιχθούν, να γίνουν πιο παραγωγικές. Να δίνουν λύσεις…
Μέχρι τότε; Αυτό τον «θίασο έχουμε, μ’ αυτόν θα δώσουμε παράσταση».