Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

“Αυγουστιάτικο φεγγάρι”

Ηταν μια μέρα πολύ ζεστή· σιγά – σιγά ξεψύχησε και άφησε ένα χλιαρό απόβραδο, ήσυχο, γαλήνιο. Κάθισα στο παγκάκι δίπλα στο πάρκο, εκεί στην ιχθυόσκαλα, πίσω ακριβώς από το Ναυταθλητικό Κέντρο Σούδας, για να θαυμάσω την πολυτραγουδισμένη πανσέληνο. Είχα στη διάθεσή μου μια θέα καταπληκτική, μια ομορφιά πέρα από κάθε φαντασία. Γέμισε η καρδιά μου θαλασσινή αλμύρα. Κι ήταν τόση γαλήνη που η θάλασσα αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του κόλπου. Μικρά και μεγάλα σκάφη, ίσα – ίσα που ανέπνεαν.

Στο βάθος του λιμανιού, πιο πέρα από το νησί, ξεντύθηκε το απόβραδο. Εκεί, περίμεναν οι σειρήνες κι έντυσαν την κόρη με χρυσό πέπλο που υφαίνουν τ’ αστέρια πάνω στης νύχτας τα μαλλιά. Ενα μαγικό κάτοπτρο έγιναν τα νερά της θάλασσας και γέμισαν χρυσαφικά. Ξαφνικά, ένας ολόχρυσος δίσκος σαν μπάλα ποδοσφαίρου ξεπρόβαλε η Σελήνη σαν αναδυόμενη και δεν πρόφτασα να προσδιορίσω τη θέση της και την άρπαξε ο ουρανός. Αρχισε ν’ ανεβαίνει, ψηλά, πιο ψηλά, να γίνεται πιο καθαρή, χρυσοκόκκινη, πιο μεγάλη και κάποια ξεθωριασμένη σκιά στο σώμα της έγραφε την Ελλάδα. Τι θαύμα Θεέ μου! Τι χρώματα, τι φως! έχει αυτή η πανσέληνος!

Τ’ αστέρια ζαλίστηκαν μεμιάς και ανοιγόκλειναν, έσφιγγαν τα βλέφαρά τους, σαν τα μικρά παιδιά όταν λούζονταν με σαπούνι και χάθηκαν μέσα στο φως. Ενα δροσερό αεράκι την υποδέχθηκε και αμέσως άρχισαν να κυματίζουν όλες οι σημαιούλες πάνω στα κατάρτια των ιστιοφόρων και συνέχεια, έπιασαν τον χορό τα πλεούμενα στο ψαρολίμανο, με ναζιάρικα τραμπαλίσματα, λες και είχαν στήσει το αυτί στη μεγάλη συναυλία που είχε αρχίσει στο αθάνατο μνημείο της Απτέρας.

Πάλεψαν οι Μούσες και οι Σειρήνες και ο ήχος έφτασε με τα φτερά της μουσικής που εκτελούσαν αξιόλογοι οργανοπαίκτες και τραγουδιστές. Ετσι την ησυχία διαδέχτηκε μια θεϊκή συμφωνία. Ανάμεσα στο πάρκο μια μεγάλη ομάδα από γατάκια, χάρισαν λεπτά, κλαψιάρικα νιαουρίσματα και απέναντι πάνω στην ιχθυόσκαλα, τρία μεγάλα σκυλιά χτυπούσαν τις βαριές νότες με τα ρυθμικά τους γαβ-γαβ-γαβ και έσπασε η μοναξιά. Το χιλιοτραγουδισμένο αυγουστιάτικο φεγγάρι, το πιο μεγάλο, το πιο ωραίο, το πιο μαγικό, προχωρούσε στον ουράνιο θόλο και έγραφε ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο.

Χιλιάδες λογοτέχνες, ποιητές, ζωγράφοι, μουσικοί, τραγουδιστές και μάγοι, ασχολούνται με τα χαρίσματά του, αυτό το βράδυ. Άλλοι εμπνέονται, άλλοι μαγεύονται, άλλοι ικανοποιούνται, άλλοι αναπολούν και δακρύζουν, άλλοι νοσταλγούν κι αναστενάζουν, άλλοι το κοιτάζουν και χαίρονται. Απ’ όλους τους ανοικτούς ορίζοντες μελετάται και θαυμάζεται· όχι μόνο από θάλασσες και ψηλά βουνά, αλλά και στα δώματα στα χωριά, στ’ αλώνια και στ’ αμπέλια και είναι μια γλυκιά πολύ γλυκιά ανάμνηση, για όλους ως τα βαθιά γεράματα. Και του χρόνου με υγεία.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα