Ασυνέπειες

Οι σημαντικότεροι παράγοντες, που εμπλέκονται στο ελληνικό πρόβλημα, επιδιώκουν, ο καθένας απ’ τη δική του σκοπιά, να επηρεάσει τις αποφάσεις του επόμενου Γιούρογκρουπ της 15ης Ιουνίου.
Ο Σόιμπλε, τον οποίο αποκαλούν με το χαϊδευτικό του “Βόλφυ”, διαμηνύει λίγες ημέρες πριν το Γιούργκρουπ, ότι μία απ’ τις προτάσεις του ΕSM για την Ελλάδα οδηγεί σε απώλεια 123 δισ. ευρώ για τους Ευρωπαίους εταίρους. Πρόκειται για το σενάριο ελάφρυνσης του χρέους και πάγωμα των τόκων ως το 2048. Η πληροφορία μεταδόθηκε απ’ το Ρόιτερς και το Μπλούμπεργκ, ότι κυκλοφόρησε φυλλάδιο προς Γερμανούς βουλευτές, βάσει του οποίου αποκαλύπτονται οι προθέσεις του Σόιμπλε για την Ελλάδα. Με επιμονή υποστηρίζει την χορήγηση νέου δανείου με υπογραφή 4ου Μνημονίου.
Ο Τζέρι Ράις, εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ., λέει ότι το Ταμείο μπορεί να συμμετέχει στο πρόγραμμα, χωρίς να δώσει χρήματα. Ο Ράις ζητάει να νομοθετηθούν μέτρα μεταρρυθμίσεων και κόπων. Να δοθούν εγγυήσεις απ’ τους Ευρωπαίους, ότι θα ελαφρυνθεί το χρέος εκ μέρους των, ώστε να γίνει “βιώσιμο”, να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, για να επιτευχθούν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2022. Η ελληνική πλευρά δεν θέλει το Δ.Ν.Τ., που και λιγότερα λεφτά έχει δώσει και η τεχνογνωσία του ήταν καταστροφική για τη χώρα. Η επίτευξη του 3,5% προϋποθέτει επιβολή κι άλλης λιτότητας.
Ο Μοσκοβισί φαίνεται διαλλακτικότερος δηλώνοντας: “Το να αποφασίζουμε πίσω από κλειστές πόρτες για τη μοίρα της Ελλάδος, χωρίς καμία δημοκρατική λογοδοσία, είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συνεχισθεί για πάντα”. Η ηχώ στο Βερολίνο, η αντήχηση στην Ευρωζώνη και στην Κομισιόν να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας τους για τη λύση του ελληνικού προβλήματος. Κάπως πρέπει να δείξει κι αυτός φιλικά προς τους Έλληνες, γιατί πίσω έρχεται η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Ο Ντάισελμπλουμ, το τσιράκι του “Βόλφυ”  προδιαγράφει ότι “δεν μπορούμε να πάμε πίσω στα κοινοβούλια. Η Ολλανδία θα πει όχι”. Συντάσσεται με τη λογική Σόιμπλε, που λέει: “Δεν έχω εξουσιοδότηση να διαπραγματευθώ νέα εντολή” βάζοντας τελεία στη συζήτηση με τη φράση: “Οφείλουμε να μάθουμε να μένουμε σε εκείνα που έχουμε συμφωνήσει και να μην προσπαθούμε, ν’ αλλάξουμε το αφήγημα με δημόσιες δηλώσεις”.
Το χρέος έγινε μη εξυπηρετήσιμο, διότι ο πλούτος της χώρας χάθηκε στο εξωτερικό και δανειστήκαμε με υπέρμετρα επιτόκια. Ο δυσβάστακτος μηχανισμός στήριξης με τα προγράμματα διάσωσης, που βοήθησαν την αποπληρωμή των δόσεων και τα μνημόνια, κράτησαν το χρέος ψηλά χωρίς να συνδράμουν στην εξυπηρέτησή του. Όσον αφορά τους πολιτικούς, που βροντοφωνούσαν για τη μονομερή διαγραφή, μέχρι και κόμματα έφτιαξαν, θα δουν μόνο επιμήκυνση και τίποτ’ άλλο.
Η κυβέρνηση επιμένει για την ελάφρυνσή του από τώρα, αφού μας ανάγκασαν να ψηφίσουμε μεταχρονολογημένα μέτρα. Ξεχνούν ότι αυτά τα μέτρα είχαν συμφωνηθεί απ’ τον Μάιο 2016 και μετά τη λήξη του προγράμματος το ’18 θα ελαμβάνοντο μέτρα; Το σημερινό χρέος, που ανέρχεται σε 326,5 δισ. ευρώ, υπήχθη με τα μνημόνια στο αγγλικό Δίκαιο και είναι αδιαπραγμάτευτο. Ό,τι λέγεται περί διαπραγμάτευσης, περί κουρέματος και απομείωσης είναι για εσωτερική κατανάλωση.
Θα διερωτηθεί κάποιος γιατί και ‘μεις γινόμαστε ασυνεπείς; Οι δανειστές και ο Σόιμπλε είναι οι διδάξαντες την ασυνέπεια. Έτσι κι εμείς αναγκαζόμαστε ν’ ακολουθήσουμε τη δική τους τακτική.