Απρόβλεπτα εκτός απροόπτου

Οι Ευρωεκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση όσο και αν η διαφορά των 9,5 μονάδων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., είναι μια ήττα από την οποία έχει τρωθεί το κύρος των κυβερνώντων. Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να πει, ότι θεσμικά τίποτα δεν παραβιάζεται, να επιμείνει στα όσα είχε πει, ότι θα εξαντλήσει την 4ετία και πάμε για εθνικές εκλογές τον Οκτώβριο. Δεν το ‘κανε και προσδιόρισε τη διεξαγωγή τους για τις 7 Ιουλίου.
Η στρατηγική της παραδοσιακής Αριστεράς λειτουργεί σε κρίσιμες στιγμές με βάση την πολιτική γραμμή, που καθορίζεται από την πλειοψηφία, η οποία τις περισσότερες φορές εξαρτάτο από το μέγεθος της φυσιογνωμίας των αρχηγών και της αίγλης που αντλούσε από τη λατρεία προς το πρόσωπό του.
Ο κ. Τσίπρας δεν βρέθηκε στη θέση να τον προσκυνούν ευλαβικά στην Κουμουνδούρου. Ηταν θριαμβευτής στο πολιτικό σκηνικό υπερσκελίσας αναγνωρισμένους ηγέτες, που καθόριζαν τις τύχες του ελληνικού λαού, υπoσχέθηκε ανατροπή των μνημονιακών υποχρεώσεων των προκατόχων του, συνθηκολόγησε με τους Ευρωπαίους τιτλούχους, ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που είχε υποσχεθεί, απέφυγε την έκφραση γνώμης των Ελλήνων για το Σκοπιανό, εξαέρωσε τα μικρά πολιτικά κόμματα, μη εξαιρουμένου και αυτού των ΑΝΕΛ με τους οποίους συνεργάστηκε επί 4 χρόνια, εφάρμοσε κατά γράμμα τις απαιτήσεις των δανειστών, αν και γνώριζε ότι ενεργούσαν λάθος που το ομολόγησαν οι ίδιοι και δεν έπαυσε να δείχνει, ότι είναι αριστερός, αν και αμφισβητείται.
Αυλοκόλακες, γυρολόγοι και “πρόθυμοι” περιστασιακοί, κλήθηκαν να πλαισιώσουν, ως σύμβουλοι στο Μέγαρο Μαξίμου τον πρωθυπουργό, κέρδισαν μερικές μάχες μα δεν είναι βέβαιο τι θα γίνει με τον πόλεμο. Το ύφος, η επιτήδευση των περισσοτέρων απαιτεί και ήθος, που δεν υπήρχε. Η αυταρέσκεια και η εσωστρέφεια προσαύξησαν το πολιτικό κόστος. Η πολιτική δεν συμβιβάζεται με την ηθικολογία, απαιτεί ν’ ακολουθεί τα γεγονότα. Η κυβερνώσα πρώτη φορά Αριστερά δεν αφουγκράστηκε, όσο έπρεπε την πολυσθενή μεσαία τάξη, η οποία αλαφιασμένη και βυθισμένη στην επισφάλεια περιμένει την κρίσιμη ώρα να ασκήσει την επιρροή της στα πρόσωπα της εξουσίας, που τη διοίκησαν.
Μηνύματα σαν των Ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου έχουν σταλεί στο παρελθόν με αποτελέσματα καθοριστικά για την πολιτική ζωή του τόπου. Το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη είχε χάσει τις Ευρωεκλογές τον Ιούνιο 1999 με 3,1% απέναντι στη Ν.Δ. Και ενώ φαινόταν νίκη της Ν.Δ. επί Κ. Καραμανλή στις εκλογές, που προσέφυγε το ΠΑΣΟΚ τον Απρ. 2000 μετά 10 μήνες τις έχασε με διαφορά 72.000 ψήφων. Το ΠΑΣΟΚ πάλι επί Γιώργου Παπανδρέου το 2009 κέρδισε στις Ευρωεκλογές με 4,3% τη Ν.Δ. Ο Κ. Καραμανλής έκανε ό,τι και ο Σημίτης. Προκήρυξε εθνικές εκλογές τον Οκτώβριο 2009 και τις έχασε με 10% διαφορά.
Στην πρώτη φάση ο Σημίτης, που έχασε τις Ευρωεκλογές κέρδισε τις εθνικές και στη δεύτερη ο Καραμανλής που έχασε τις Ευρωεκλογές έχασε τις εθνικές. Τι θα γίνει με τον Τσίπρα που έχασε τις Ευρωεκλογές και πάει για Εθνικές; “Κοντός ψαλμός…”