Κρατούν τον λαό σε αγωνία τα κόμματα και την ίδια στιγμή κάνουν τα παιχνίδια και τους υπολογισμούς τους για την ψήφιση ή μη του εκάστοτε ασφαλιστικού, που ο λαός έχει ήδη απορρίψει.
Ανταλλάσσουν κατηγορίες και επικρίσεις για τη διαχείριση του νέου μνημονίου, όταν όλοι τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ψήφισαν και μάλιστα ανενδοίαστα, με την αντίθετη γνώμη κάποιων πλευρών, που δεν είχαν πάραυτα καμία ουσιαστική αντιπρόταση.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, οι εταίροι δεν αγωνιούν και τόσο καθώς γνωρίζουν πολύ καλά πως στο τέλος τα ελληνικά κόμματα θα σκύψουν για άλλη μια φορά το κεφάλι, αφού πρώτα το καλύτερο που θα έχουν πετύχει, θα είναι κάποιες τρόπον τινα τροποποιήσεις επί των νομοσχεδίων.
Με αυτές νομίζουν πως πείθουν έναν ολόκληρο λαό; Πλανώνται οικτρά. Το πρόβλημα της Ελλάδας -που είναι πρόβλημα και της Ευρωζώνης- δεν θα σταματήσει εδώ, αφού αυτοί που έβαλαν τους όρους, θα αναγκαστούν είτε να τους πάρουν πίσω είτε να ρισκάρουν μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Είναι έτοιμοι, όμως, οι δανειστές για κάτι τέτοιο; Θεωρούν ακόμη πως υπάρχει όντως Plan B ή μέσα στις φαντασιώσεις τους εγκλωβίστηκαν σε εκβιαστικά για τον ελληνικό λαό συνθήματα και μόνο;
