Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Αποχρώσεις του “Οχι”

Ι. ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ, συντριπτικό θα λέγαμε, το «Οχι» που υιοθέτησε, προώθησε και κέρδισε η κυβέρνηση, με τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος (Κυριακή 5/6).

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι πώς θα διαχειριστεί αυτό το «Οχι», ώστε να διαπραγματευθεί καλύτερα τις τύχες ενός ολόκληρου λαού. Θα έχει το σθένος να υπερβεί τα εσωκομματικά της και να οργανώσει μια «εθνική ομάδα» διαπραγμάτευσης ή θα συνεχίσει την προηγούμενη τακτική της; Αν πράγματι επιθυμεί λύση του γόρδιου θεσμού θα πρέπει κυρίως να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη ανάμεσα σ’ αυτήν και τους θεσμούς προτείνοντας αξιόπιστες και πραγματοποιήσιμες λύσεις.

ΙΙ. ΕΙΝΑΙ περίεργο, αλλά μετά το δημοψήφισμα, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου ηχεί πιο μελαγχολικό από ποτέ, αφού εδώ και 5 χρόνια, αυτή η Δύση -η Ευρώπη των λαών!- μας επέβαλε τα πιο απάνθρωπα μνημονιακά προγράμματα λιτότητας. Που απέτυχαν παταγωδώς, όχι μόνο εξαιτίας των λαθών που ενείχαν, αλλά και λόγω του ότι καμιά μνημονιακή ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και η «αριστερή» που έχουμε, δεν τόλμησε να κάνει εκείνες τις μεταρυθμίσεις που χρειαζόμαστε για να γίνουμε κράτος «ευρωπαϊκό».

ΑΦΟΤΟΥ μπήκαμε στο ευρώ (2001) ή μάλλον στην Ε.Ε. (1980), «εκπαιδευτήκαμε» από τους λαοπλάνους πολιτικούς μας να δεχόμαστε χρήματα («επιδοτήσεις», «προγράμματα», «αυξήσεις» κ.ά.), χωρίς να προβαίνουμε στις απαραίτητες ευρωπαϊκές προσαρμογές.

ΚΑΙ ΤΙ σημαίνει «ευρωπαϊκή προσαρμογή»; Ολα εκείνα τα αυτονόητα που μας λείπουν: ευνομία, σεβασμός θεσμών, αξιοκρατία στο δημόσιο, ακομμάτιστη Παιδεία, σωστή Δικαιοσύνη που να προστατεύει την κοινωνία με το να πατάσσει τη διαφθορά και την παρανομία, δίκαιο φορολογικό σύστημα, περιορισμός του δημοσίου, ανεξάρτητος έλεγχος της εξουσίας, τιμωρία των περιπτώσεων διαφθοράς κρατικών λειτουργών/πολιτικών ή αρχόντων, κοινωνική ασφάλεια, πολιτική ηρεμία κ.λπ. Αν αυτά που έπρεπε να εφαρμόσουμε εδώ και 35 χρόνια, δεν τα πραγματοποιήσαμε μέχρι τώρα, γιατί να αισιοδοξούμε ότι το ηχηρό «Οχι» του δημοψηφίσματος θα αποτελέσει μοχλό για την πραγμάτωσή τους;

ΙΙΙ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ και πολλοί που υποστηρίζουν ότι το «όχι» που υπερψηφίστηκε ανοίγει μάλλον τον δρόμο της εναλλακτικής λύσης της δραχμής. Κι αυτό διότι οι δανειστές, λένε, θα σκληρύνουν τη στάση τους περισσότερο προκειμένουν να πνίξουν τη φωνή της Ελλάδας που δεν συμφωνεί με τις ακραίες απαιτήσεις τους. Αν και ένα 75% του εκλογικού σώματος παραμένει πιστό στο ευρώ, η κυβέρνηση μπορεί να εκλάβει το «Οχι» του δημοψηφίσματος ως συναίνεση του λαού γι αυτή την πορεία. Τουλάχιστον της πλειοψηφίας του. Μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ όμως, πολλά συμβαίνουν είτε επειδή (θα) το θέλουμε εμείς, είτε επειδή μας εξαναγκάζουν οι άλλοι. Ας πούμε, χωρίς δανειακή χρηματοδότηση, χωρίς ELA και Ε.Κ.Τ., ποιες άλλες λύσεις θα έχουμε; Η 20ή Ιουλίου δεν είναι μακριά.

ΕΠΕΙΤΑ, είμαστε ένας λαός που δεν πολυσηκώνει «ζόρισμα». Ετσι ευκολότερο θα είναι για την κυβέρνηση να μας πάει στη δραχμή παρά να κάνει τις βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα της ζητήσουν οι «θεσμοί» με ένα καινούργιο μνημόνιο. Είναι και το πολιτικό κόστος, όπως πάντα, που μετράει…


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα