Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Από τον Κάλβιν στο Χαλιφάτο

Καθηγητής Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια John M. Owen
Εκδοση: Foreign Affairs (τεύχος 35)

Ενα ψύχραιμο δοκίμιο ευρύτερης ανάλυσης από την αμερικανική επιστημονική σκοπιά για τη σύγχρονη μεγάλη κρίση των θρησκευτικών πολέμων που μας γυρίζουν πίσω στους μεγάλους θρησκευτικούς πολέμους της Ευρωπαϊκής Χριστιανικής Δύσης που είχαν τόσους πολλούς νεκρούς εν ονόματι του Θεού όπως και τώρα συμβαίνει με τους τωρινούς θρησκευτικούς πολέμους που έχουν γίνει πόλεμοι εφιαλτικοί με χρησιμοποίηση της “ιερότητας” ως δικαιολογία για πολιτική υπερισχύ, πολιτική, γεωπολιτική σε συνδυασμό με επιδίωξη στυγνών οικονονομικών συμφερόντων…

Οπου μέσα σ’ αυτή τη σύγχρονη θεοκτονία, στην ουσία και εφιαλτική ανθρωποκτονία διακυβεύονται ύψιστα ιδεώδη της ειρήνης, του ανθρωπισμού και της ανθρώπινης ελπίδας με καταστροφή του βάθρου συνύπαρξης όλων των θρησκειών για σωτηρία του πλανήτη και του ανθρώπινου γένους.
Ομως αντ’ αυτής της πανανθρώπινης επιδίωξης η Δύση χρησιμοποιεί την Ανατολή κι αυτή αντιδρώντας στη Δύση, έχουν δημιουργήσει τη σημερινή φοβερή κρίση του πανανθρώπινου πολιτισμού χωρίς συνύπαρξη και σεβασμό στις ιδιαιτερότητές του.

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
Σχεδόν ένα αιώνα αφότου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αίγυπτο, το πολιτικό Ισλάμ επαναπροσδιορίζει τον μουσουλμανικό κόσμο. Επίσης, αποκαλούμενη ως ισλαμισμός, αυτή η ισχυρή ιδεολογία υποστηρίζει ότι η παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα που μετρά δισεκατομμύρια ανθρώπων θα είναι ελεύθερη και μεγάλη μόνο αν είναι ευσεβής.
Δηλαδή αν οι μουσουλμάνοι ζουν κάτω από κρατικά επιβαλλόμενο ισλαμικό νόμο ή αλλιώς της σαρία, όπως έχουν κάνει στο μεγαλύτερο μέρος της ισλαμικής ιστορίας. Οι ισλαμιστές εδώ και καιρό ήρθαν αντιμέτωποι με τους μουσουλμάνους που απορρίπτουν τη σαρία.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ISIS
Οπως και με τους μη μουσουλμάνους οι οποίοι προσπαθούν να τους κάνουν να την απορρίψουν κατά καιρούς με καλόπιστες και μερικές φορές βίαιες συγκρούσεις.
Οπως αυτές που έχουν πυροδοτήσει τις επαναστάσεις στην Αίγυπτο το 1952, στο Ιράν το 1979, με τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα το 2001, την Αραβική Ανοιξη το 2011 και την άνοδο ριζοσπαστικών ισλαμιστικών ομάδων, όπως το αυτοαποκαλούμενο ισλαμικό κράτος (γνωστό ως ISIS).
Αυτό το κράτος (του έσχατου τρόμου και της μεγάλης εμπορικοποίησης και εκμετάλλευσης) δημιουργήθηκε πρωταρχικά το 2006, από τη Σαουδική Αραβία. Αυτό τούτο αναφέρεται ως γεγονός στο πολιτικό περιοδικό “ΕΠΙΚΑΙΡΑ” 316ο τεύχος σελ. 16-17 με ενυπόγραφο άρθρο του συνεργάτη του περιοδικού Αλεξ Στεφανόπουλου. Το άρθρο έχει τίτλο: “Ο μαύρος χρυσός στα χέρια του ISIS”.

Η ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ
Ο αρθγοράφος γράφει μέσα σε πλαίσιο στη σελ. 16: «Ποιες χώρες και πώς στήριζαν το ισλαμικό κράτος μέχρι και τη μαύρη 13η Νοεμβρίου:
Σαουδική Αραβία: το 2006 δημιούργησε με εντολή της Ουάσιγκτον την “Οργάνωση ισλαμικό κράτος του Ιράκ”, το 2011 παρείχε τα πάντα στην ισλαμική εξέγερση της νοτιοδυτικής Συρίας. Πρόσφερε στους ισλαμιστές οπλισμό, διατηρώντας διαιρέσεις προκειμένου να περιοριστεί η ανεξαρτησία της…
Τουρκία: Επέτρεψε ασφαλή διέλευση σε ξένους ισλαμιστές στα βόρεια της Συρίας. Επέβαλε σ’ αυτή την τόσο καθημαγμένη χώρα το 2015 και συντόνισε την πώληση του κλεμμένου από το χαλιφάτο συρριακό πετρέλαιο.
Κατάρ: 2011-2014 διέθεσε δισεκατομμύρια δολλάρια στους μουσουλμάνους αδελφούς κ.λπ.
Ισραήλ: προσέφερε όπλα και ιατρική περίθαλψη σε ισλαμιστές μαχητές στη Συρία.

ΟΛΗ Η ΔΥΣΗ ΜΑΖΙ ΕΝΙΣΧΥε ΚΑΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖε ΤΟΝ ISIS
Οι Αγγλία, και Γαλλία έδιναν συστηματική προμήθεια όπλων στους αντάρτες ισλαμιστές.
ΗΠΑ: Δίνουν εντολές και συντονίζουν όλες τις προαναφερόμενες προσπάθειες. Τα στοιχεία αυτά έχουν πηγή το βιβλίο του Tom Anderson με τίτλο: “The dirty War”.
Για να αναφέρει ο Αλεξ Στεφανόπουλος στην πρώτη στήλη του άρθρου του, τα εξής: «Σύμφωνα με το πρόσφατα ρεπορτάζ του πρακτορείου Bloomberg με τίτλο “Οι αμερικανικές προσπάθειες να κόψουν την χρηματοδότηση του ισλαμικού κράτους”, τα αμερικανικά μαχητικά λίγες εβδομάδες πριν από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι είχαν ξεκινήσει εκ νέου εξορμήσεις πάνω από τη Συρία και το Ιράκ με στόχο τους τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και υποδομές που ελέγχει το ISIS.

ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ
Σ’ αυτές τις βομβαρδιστικές εξορμήσεις προστέθηκαν οι ανηλεείς βομβαρδισμοί της Ρωσίας, οι οποίοι υπερεντάθηκαν μετά τη ρίψη του ρωσικού αεροπλάνου με τη δικαιολογία ότι παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Ισχυρισμό τον οποίο διέψευσε ο επιζήσας Ρώσος πιλότος.
Με συνέπεια να πραγματοποιεί η Ρωσία αντίποινα κατά της Τουρκίας, την οποία είχε καταγγείλει πριν λίγες μέρες στη σύνοδο των G20, λέγοντας ανοικτά ότι είναι η χώρα η οποία συμμετέχει στην ενίσχυση του ISIS.
Με αυτή τη βασική αιτιολογία, η Ρωσία – μετά την κατάρριψη του αεροπλάνου της εφαρμόζει σκληρά αντίποινα κατά της Τουρκίας όχι στο πλαίσιο ενός θρησκευτικού πολέμου (Ορθόδοξης Ρωσίας και Μουσουλμανικής Τουρκίας) αλλά μέσα στο πλαίσιο άγριων οικονομικών συμφερόντων, σε συνάρτηση με γεωστρατηγικά σχέδια για την “νέα αναδιανομή” των εξουσιαστικών επιρροών στο σημερινό και τον αυριανό κόσμο».

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ- ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Ομως στο δοκίμιο “Από το Κάλβιν στο Χαλιφάτο” του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια John M. Owen (στο περιοδικό Foreign Affairs) επισημαίνεται ότι: «Δεν είναι το Ισλάμ η θρησκεία που δημιουργεί διχόνοια. Αντίθετα το πρόβλημα είναι μια βαθιά διαφωνία μεταξύ των μουσουλμάνων για τον βαθμό με τον οποίο το Ισλάμ θα πρέπει να διαμορφώνει τους νόμους και τους θεσμούς της κοινωνίας.
Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, ισλαμιστές ή άλλοι δεν είναι φυσικά τζιχαντιστές ή επαναστάτες… Στην πραγματικότητα, τμήματα του μουσουλμανικού κόσμου σήμερα έχουν μια παράξενη ομοιότητα με τη βορειοδυτική Ευρώπη 450 χρόνια πριν κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων.
Τότε όπως και τώρα, ένα κύμα θρησκευτικής εξέγερσης εξαπλώθηκε σε μια τεράστια περιοχή, καταπίνοντας πολλές χώρες…
Τότε οι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν και πολιτικοί πόλεμοι…

ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟ
Βέβαια η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Παρά ταύτα, το γεγονός ότι η άνοδος του ισλαμισμού στη Μέση Ανατολή είναι μοναδικό σύγχρονο φαινόμενο, το μονοπάτι που ακολούθησε και η κρίση που τον έχει κεντρίσει, αντηχούν κομμάτια του παρελθόντος της Δύσης… Βασικά οι Ισλαμιστές επιμένουν στη σαρία, οι κοσμικοί μουσουλμάνοι λένε ότι ο νόμος θα πρέπει να προέρχεται από την ανθρώπινη λογική και εμπειρία και όχι από το Ισλάμ ή για τους μετρίως κοσμικούς όχι μόνο από το Ισλάμ που τα πρώτα χρόνια της πολιτικής ισχύος του, εξωτερικοί παρατηρητές το απέρριψαν ως μια ιδέα που ήταν σε αναντιστοιχία με τον νεωτερισμό.
Για να υπάρχουν πιο πρόσφατα διαβεβαιώσεις ειδικών που λένε ότι: «Η αύξηση της βίας στη Μέση Ανατολή συμπεριλαμβανομένης της αυτοκτονικής τρομοκρατίας και των αποκεφαλισμών από ομάδες Τζιχαντιστών όπως το ISIS αποτελεί σημάδι ενός απελπισμένου κινήματος… που πνέει τα λοίσθια…
Ομως μετά το Σεπτέμβρη που δημοσιεύτηκε το άρθρο -σημαντικό- του καθηγητή Owen οι Τζιχαντιστές άπλωσαν από τη Γαλλία τον τρόμο σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ Η ΤΥΝΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αλλά στις σελίδες (123-124) ο καθηγητής Owen αναφέρει μια ξεχωριστή περίπτωση συνδυασμού ισλαμισμού και δημοκρατίας αλλά και ενός παραδείγματος της Τουρκίας σε αντικατάσταση πλέον της τωρινής παλιομοδίτικης ερντογανικής απολυταρχίας με ουσιαστική δημοκρατία.
Γράφει λοιπόν (τέλος σελίδας 123) τα εξής: «…Η πιο επιτυχημένη προσπάθεια να συνδυαστεί ο Ισλαμισμός και η Δημοκρατία έγινε από το πολιτικό κόμμα “ΕΝΝΑΗDΑ” στην Τυνησία η οποία διεξήγαγε δημοκρατικές εκλογές στα τέλη του 2014, παρότι αγκαλιάζει ανοιχτά τον Ισλαμισμό…
Ετσι η Τυνησία αποτελεί το πιο φωτεινό σημείο που αναδύεται από την Αραβική Ανοιξη και τουλάχιστον δείχνει τι είναι δυνατόν…».

ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ
Για την Τουρκία υποστηρίζει ότι: «Θα μπορούσε να είναι μια διαφορετική ιστορία. Γιατί παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι επισήμως μια κοσμική Δημοκρατία, διολισθαίνει προς την Ισλαμική κατεύθυνση…
Στα τελευταία τρία χρόνια είχε εμφανιστεί σε καλό δρόμο για να γίνει ένα πρότυπο ενός νέου υβριδικού είδους ισλαμικής δημοκρατίας.
…Η χώρα απόλαυσε μια έκρηξη δημοτικότητας μεταξύ πληθυσμών στην περιοχή στις αρχές της Αραβικής Ανοιξης συνεχίζοντας να επεκτείνει την επιρροή της έκτοτε.
Αλλά όταν πρόκειται για ένα ισλαμικό – δημοκρατικό υβρίδιο, η άνθιση εξαφανίζεται εν μέρει, επειδή ο Ερντογάν έχει αντ’ αυτού αρχίσει να υιοθετέι ένα αυταρχικό ύφος διακυβέρνησης, το οποίο καταλήγει σε απολυταρχία. Με επικίνδυνη κορύφωση τώρα με την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους. Γεγονός που μεγεθύνει επικίνδυνα για την Τουρκία, τις συνέπειες και τη ρήξη με τη Ρωσία!
John M. Own “Από το Κάλβιν στο Χαλιφάτο” και τι μας λένε οι Θρησκευτικοί πόλεμοι της Ευρώπης για τη σύγχρονη Μέση Ανατολή.
Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου δοκιμίου (από τα πέντε) που δημοσιεύτηκε στο ελληνικής έκδοσης και μετάφραση διεθνούς κυκλοφορίας αμερικανικό περιοδικό “Foreign Affairs”.
Στο ίδιο περιοδικό προτάσσονται οκτώ (8) σημαντικά άρθρα για μεγάλα ελληνικά και διεθνή κρίσιμα προβλήματα.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα