Από επιτροπεία σε εποπτεία

Δεν έχει ξεκαθαρισθεί, τι θα ισχύει μετά την “καθαρή” έξοδο απ’ το μνημόνιο την 18η Αυγούστου. Εκείνο που προβλέπεται απ’ τα χαρτιά να ισχύει, είναι ότι η χώρα μας, θα μπορεί να δανείζεται από την ελεύθερη αγορά, χωρίς να απαιτείται αξιολόγηση των θεσμικών, την οποία θα κάνουν αυτεπαγγέλτως οι αγορές.
Θα εξαρτηθεί και από την έκθεση εξ 75 σελίδων του κ. Τσακαλώτου, που μελετούν οι Ευρωπαίοι και λέγεται, ότι αναπτύσσονται οι κεντρικοί άξονες σταθερότητος, η ανασυγκρότηση της χώρας και η διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων της μεταμνημονιακής εποχής. Από τη στιγμή, που μπήκαμε στην Ευρωζώνη, βρισκόμαστε σε εποπτεία, υποχρεούμενοι να έχουμε πλεόνασμα 2-2,5% του ΑΕΠ και το χρέος να μην υπερβεί, το 100% του ΑΕΠ. Τώρα λόγω των μνημονίων έχουμε επιτροπεία. Μετά την 18η Αυγούστου τη θέση της θα την πάρει η εποπτεία και μάλιστα ενισχυμένη.
Το μέλημα της κυβέρνησης είναι να αποσπάσει κάποια δέσμευση διευθέτησης του χρέους εκ μέρους των θεσμικών με την τελευταία αξιολόγηση. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη διάθεση των δανειστών, να πεισθούν, ότι η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί εξαντλητικές θυσίες και να ενδώσουν στις διαπραγματεύσεις. Οι προτάσεις, που φημολογείται ότι βρίσκονται στο τραπέζι, συνίστανται να παραταθεί για μια επταετία η ωρίμαση μερικών δανείων, στο πάγωμα αποπληρωμής επιτοκίων 13 δισ. ευρώ για 5 χρόνια και σύμφωνα με τη γαλλική πρόταση να μπει πλαφόν στα επιτόκια 2% που θα ελαφρύνει το χρέος πάνω από 15 δισ. ευρώ.
Θα μπορέσει ο κ. Τσακαλώτος, να πείσει το Γιούρογκρουπ, ώστε ν’ αποσυνδεθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους απ’ τις πολιτικές των μελλοντικών κυβερνήσεων, να γίνει δηλαδή η ελάφρυνση χωρίς παρεμβάσεις, με κάποια ελευθερία κινήσεων στην οικονομία και κοινωνική πολιτική, δίχως το φόβητρο των σκληρών των Βρυξελλών; Πάντως οι δανειστές υποψιάζονται, ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η ικανοποίηση των ψηφοφόρων της εν όψει εκλογών και θα επιμείνουν στην αυξημένη εποπτεία.
Φθάσαμε στο 2018 και πάνε να μας γυρίσουν στο 2014, τότε που πριν την τελευταία αξιολόγηση του μνημονίου Σαμαρά ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε εκλογές. Με τη δικαιολογία και πάτημα την εκλογή Π.τ.Δ. τις πέτυχε. Τώρα τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ τον παίζει η κα Γεννηματά, αλλά είναι αίολα τα επιχειρήματα, να στηρίξουν την περί εκλογών πρότασή της.
Η κυβέρνηση μένει σταθερή στην εξάντληση της 4ετίας έως τον Σεπ/ριο 2019. Μετά την 18η Αυγούστου 2018 όμως, ανεξάρτητα πώς θα εξελιχθεί η διευθέτηση του χρέους, η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει δύο αγκάθια. Το ένα η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου από 1/1/19 και το άλλο οι Ευρωεκλογές. Αν και τα δύο συμβούν, το πολιτικό κόστος των εθνικών εκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπ/ριο 2019, θα είναι πολλαπλάσιο αυτού των Ευρωεκλογών του Μαΐου.
Λένε στον ΣΥΡΙΖΑ: Τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε αυτά που ψηφίσαμε, να μην εφαρμοσθούν απ’ το ‘19, να πάμε σε εκλογές χωρίς μείωση συντάξεων; Τι άλλο από του να προσπαθήσουμε να παραταθεί η εφαρμογή τους μετά τις εκλογές! Αν δεν το καταφέρουν ή κατάρρευσή τους είναι προδικασμένη.
Οποια κυβέρνηση και να ‘ρθει δεν θα μπορέσει να κάνει ανεξέλεγκτη πολιτική και θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Αν ακολουθηθεί γραμμή παροχών η ενισχυμένη εποπτεία δεν θα το επιτρέψει, οι αγορές που μας περιμένουν στη γωνία, θα πάνε στα ύψη τα επιτόκια και οι θυσίες του έθνους θα εξανεμισθούν.