Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η χώρα δεν βγαίνει από τα Μνημόνια, επειδή οι πολιτικοί δεν έχουν τη γενναιότητα να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Φορά η αλήθεια, στην Ελλάδα, ένα φύλλο συκής;
Υπάρχει “αλήθεια” κατά που μας συμφέρει, σύμφωνα με το ασύμπτωτο της ιδεολογίας μας “αλήθεια” αλά – καρτ;
Λένε πως η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση ή ισχύει αυτό που έλεγε ο Λένιν ότι είναι «μια μικροαστική εμμονή;» Θέλω να πω, η αλήθεια έχει πολιτικό υπόβαθρο…
Παλιά λέγανε ένα ανέκδοτο:
– Τι ώρα είναι;
– Ό,τι ώρα θέλετε εσείς κύριε πρόεδρε…
«Εμείς είχαμε τα ρολόγια και ο κ. πρόεδρος τον χρόνο». Θαρρώ ότι η υπέρβαση της αλήθειας είναι μια… μετα-αλήθεια. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από κοινούς κώδικες, εξομαλύνει την γνησιότητα της αλήθειας.
Ζούμε, καμιά φορά, εποχές “αντιμνημονιακού μνημονίου”. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι τακτική; Είναι ψέμα;
Ο χρόνος ο βιωμένος, ό,τι ζήσαμε, τι έδειξε; Εδειξε μια… μετα-αλήθεια. Από γενναιότητα πώς πάμε;