Αναζητείται “κιβωτός”

Ο Θεός που κατοικεί στον ουρανό, είχε στη γη τον Νώε κατά την Παλαιά Διαθήκη. Τη θέση του Θεού, σύμφωνα με τους αρχαίους Eλληνες, την είχε ο Δίας, ο οποίος είχε το θρόνο του στον Όλυμπο κι έκανε τις δουλειές του με τους άλλους Θεούς και με τον Δευκαλίωνα. Οι μύθοι συνδέουν το Νώε και τον Δευκαλίωνα με τους κατακλυσμούς, που έγιναν σε διαφορετικές περιοχές της γης.
Στην πρώτη περίπτωση, στοιχεία παίρναμε απ’ την Παλαιά Διαθήκη και στη δεύτερη από τους αρχαίους Eλληνες συγγραφείς, που αναφέρουν ως γεγονός τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος κατά την μεταβολή του φλοιού της γης με την μετάβασή της απ’ την τεταρτογενή προς την πεμπτογενή περίοδο, κάτι που αναφέρει ο Πλάτων στον “Τίμαιο”.
Για τον κατακλυσμό του Νώε μαθαίνουμε από τη Γένεση. Επειδή “ιδών ο Κύριος…” ότι είχε μεγαλώσει αφρόνως η διαφθορά, “επληθύνθησαν αι κακίαι των ανθρώπων επί της γης…” και επειδή “ενεθυμήθη” ότι εποίησε τον άνθρωπον μετανόησε και είπε: “απαλείψιν τον άνθρωπον, ον εποίησα από προσώπου γης”, με εξαίρεση τον Νώε και την οικογένειά του, που τον καθοδήγησε να φτιάξει την κιβωτό (Γένεσις, στ’).
Μετά τον κατακλυσμό είπεν ο Θεός στο Νώε: “Ου προωθήσω έτι του καταράσαστε την γην…” “Δεν θα καταραστώ πια τη γη εξαιτίας των ανθρώπων. Οσον θα υπάρχει γη δεν θα λείψουν σπορά και θερισμός, κρύο και ζέστη, καλοκαίρι και άνοιξη, μέρα και νύχτα…” (Γένεσις η’). Και συνέχισε τις εντολές Του: “Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην κατακυριεύσατε αυτής” (Γένεσις θ’). Είπε, όμως, ότι στη γη υπάρχει φόβος και τρόμος και θηρία, τα όρνεα του Ουρανού, τα κινούμενα επί της γης. Δηλαδή, ο άνθρωπος να μην εφησυχάζει.
Τώρα δεν ξέρουμε κατά πόσον τα πράγματα είναι τα ίδια. Πριν τον κατακλυσμό και ο Θεός είδε και απόειδε, παρά το συμβόλαιο με τον Νώε κι έστειλε αυτή τη βιβλική καταστροφή με τον κορωνοϊό, που κυριαρχεί εφ’ ολοκλήρου της γης και μολύνει πάσαν σάρκαν, που έχει ζωή ανθρώπου, ανεξαιρέτως στις μεγαλουπόλεις από μιλιούνια κατοίκους, αλλά και σε απομονωμένα χωριά.
Πρόκειται για την πιο τρομακτική απειλή για το ανθρώπινο είδος, περισσότερο από ένα παγκόσμιο πόλεμο, έναν καταστρεπτικό σεισμό, ή ένα τσουνάμι, που πλήττουν περιορισμένες περιοχές. Γι’ αυτόν τον αόρατο εχθρό, χιλιάδες επιστήμονες προσπαθούν να ερμηνεύσουν το γεγονός, ψάχνοντας τα περιστατικά, να βρουν πώς ένας μικροοργανισμός, ορατός μόνο με μικροσκόπιο, προξενεί λοιμώδη θανατηφόρα νοσήματα σ’ όλο τον κόσμο. Εφταιξαν οι άνθρωποι και υφίστανται αυτή την πανδημία; Πώς, αφού μετά τον κατακλυσμό εδόθη η εντολή “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην”, έρχεται τώρα ένας “νέος κατακλυσμός”, ν’ ακυρώσει τη θεϊκή εντολή; Μήπως η στάση ενίων υπευθύνων έγινε ανεύθυνη, προκλητική, εξοργιστική, σκανδαλωδώς καταστροφική, ηγεμονική και αλαζονική και αμέλησαν να κατασκευάσουν τη “σωτήρια Κιβωτό”, να πάρουν τα προληπτικά μέτρα, να σωθούν μυριάδες άνθρωποι σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης;
Ποιοι θα ωφεληθούν απ’ την εξολόθρευση του μισού πληθυσμού του πλανήτη; Και οι εναπομείναντες να ζητούν χειροκροτήματα! Από ποιούς; Μα από τους ίδιους. Οι νεκροί δεν χειροκροτούν.