Aφανείς “ήρωες” της παραγωγικής διαδικασίας της εφημερίδας, υποχρεωμένοι να εργάζονται σε δύσκολα ωράρια σε μια τέχνη που απαιτεί ακρίβεια και ταχύτητα. Ο λόγος για τους τυπογράφους – πιεστές των “Χανιώτικων νέων” τους ανθρώπους που ξενυχτούν κάθε βράδυ για να κυκλοφορήσει στην ώρα της η εφημερίδα.
Οσο και αν η τεχνολογία έχει διευκολύνει τη διαδικασία της εκτύπωσης, παραμένει μια πολύ κοπιαστική δουλειά. Με αφορμή τα 50 χρόνια κυκλοφορίας της εφημερίδας και συνεχίζοντας το αφιέρωμα γνωριμίας με τους ανθρώπους της, σήμερα μιλάμε με τους εργαζόμενους στο Τυπογραφείο, οι οποίοι μεταφέρουν τις εμπειρίες τους από την καθημερινότητα της εργασίας τους.
«Μια ζωή στα μελάνια»
«Αν είναι μέσα στα μελάνια ο τυπογράφος σήμερα; Δες τα χέρια μου, πιο μαύρα δεν γίνεται» λέει ο Ηussein Rajaiftikhar μετανάστης από το Πακιστάν που συμπληρώνει δύο δεκαετίες στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα τελευταία 11 στα “Χ.Ν.”. Ενας από τους στυλοβάτες του τυπογραφείου, τον πετυχαίνουμε την ώρα που προετοιμάζει τη μηχανή, καθώς φορτώνει τους τσίγκους και κάνει τις αναγκαίες ρυθμίσεις.
«Γνώριζα τη δουλειά από το Πακιστάν, την είχα κάνει και στην Αθήνα και ήλθα και στα Χανιά όταν είδα την αγγελία ότι ζητούσαν πιεστή στα “Χανιώτικα Νέα” σημειώνει.
Για τον Χουσεΐν το άγχος είναι «να μην κόψει το χαρτί, γιατί τότε πρέπει να σταματήσει το τύπωμα και να ξεκινήσουμε και πάλι».
Μας δείχνει πώς ρυθμίζει τα χρώματα με τα “κλειδιά”, πως παρεμβαίνει στον τρόπο που γίνεται η εκτύπωση. «Η δουλειά είναι δύσκολη, αλλά τα παιδιά όλα εδώ είναι καλά και έχουμε ωραίο κλίμα. Ελπίζω να έχω δυνάμεις να εργάζομαι και τα επόμενα χρόνια» είναι τα λόγια του Χουσεΐν.
«Με κόπο και προσοχή»
Ο Γιάννης Περάκης πρωτοδούλεψε στο τυπογραφείο το 1998. Του ζητάμε να θυμηθεί τις βασικές διαφορές στην εκτύπωση τότε και σήμερα. «Την εποχή εκείνη το μοντάζ το κάναμε στο χέρι, δεν υπήρχαν τα ESDP με τα οποία ο τσίγκος με τον οποίο γίνεται η εκτύπωση “γράφεται” με λέιζερ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί πολύ ο χρόνος της προετοιμασίας και της εκτύπωσης» εξηγεί.
Παρόλα αυτά η δουλειά του τυπογράφου δεν είναι τόσο μηχανοποιημένη όσο ίσως φαντάζεται ο κόσμος. «Πρέπει να μπουν οι τσίγκοι, τα χρώματα να είναι όπως πρέπει, να είναι καθαρές οι σελίδες. Υπάρχει πολλή χειρωνακτική δουλειά. Και πολλή προσοχή βέβαια στο τύπωμα ώστε να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις χρώμα, να ρυθμίσεις το μηχάνημα ώστε να μην θολώνουν οι σελίδες» αναφέρει.
Πλέον η δουλειά του τυπογράφου δεν έχει τη “μαυρίλα” από τα μελάνια από τα οποία δεινοπαθούσαν οι παλαιότεροι. «Εχουμε και σήμερα τα μελάνια μας αλλά πριν από 50 χρόνια οι τυπογράφοι ήταν μέσα στα μελάνια που τότε ήταν πιο ανθυγιεινά από ό,τι σήμερα. Τι δεν συνηθίζεται; Το ωράριο, όσο μεγαλώνεις δεν βολεύει καθόλου γιατί ο νυχτερινός ύπνος δεν αναπληρώνεται».
«Ξενύχτι η καθημερινότητά μας»
«Το ξενύχτι είναι η καθημερινότητα του τυπογράφου» είναι τα λόγια του Γιώργου Στεφανάκη που εδώ και 10 χρόνια εργάζεται στην εκτύπωση των “Χ.Ν.”. Η σχέση του με την τυπογραφία είχε ξεκινήσει από την Αθήνα όπου εργαζόταν 3 χρόνια. Οταν επέστρεψε στα Χανιά στον τόπο καταγωγής του αναζητώντας εργασία, βρέθηκε στην οικογένεια των “Χ.Ν.”.
«Πέρα από το ξενύχτι το άγχος του τυπογράφου είναι και οι βλάβες. Γιατί η εφημερίδα πρέπει να τυπωθεί έγκαιρα, να είναι στην ώρα της στο ταχυδρομείο, να την πάρουν οι διανομείς να την πάνε στους συνδρομητές και στα περίπτερα. Επίσης πρέπει να έχουμε πρώτα από όλα στο νου την υγεία μας γιατί σε μηχανήματα μέσα είμαστε όλη νύχτα» αναφέρει.
Το ωράριο για τους τυπογράφους ξεκινάει στις 8 το απόγευμα και τελειώνει όταν τυπωθεί η εφημερίδα. Στις 1.30 τα ξημερώματα ή και αργότερα. «Σε έκτακτα γεγονότα στο δημοψήφισμα είχαμε σχολάσει και γυρίσαμε πίσω για να ξανατυπώσουμε. Επίσης όταν είχαμε εκλογές υπάρχει μια καθυστέρηση πάντα ώστε να έχουμε όλα τα αποτελέσματα των εκλογών» αναφέρει ο Γιώργος, που για την επέτειο των 50 ετών συμπληρώνει πως «δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε να τα 100στήσει!».
