Γράφει ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΣΟΓΙΑΣ*
Αφροδίτη, το σύμβολο του έρωτα, του πάθους και της ομορφιάς σαν Θεά του Ολύμπου στολίζει τώρα με το ουράνιο κάλλος της τον νυχτερινό ουρανό. Ενας ουρανός που λάμπει από το φως της μόλις πέσει η αυλαία της ημέρας. Λατρεύτηκε από πολλούς λαούς και φυλές του κόσμου. Ένα ακόμη Ελληνικό θεϊκό όνομα δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στον απέραντο ουρανό. Είναι ο πλανήτης Αφροδίτη. Δεν είναι αστέρι, είναι η “δίδυμη αδερφή” της Γης και ο κοντινότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, γι’ αυτό λάμπει τόσο έντονα παρά το μικρό του μέγεθος, όμοιο περίπου με τη Γη. Αμέσως μετά τη δύση του Ηλίου, αν κοιτάξουμε δυτικά, αρκετά ψηλά στον ουρανό, θα τη δούμε να λάμπει μόνη της, θέλοντας να δείξει και πάλι τη μοναδική της ομορφιά αφού ακόμα κανένα αστέρι δεν έχει εμφανιστεί στον ουρανό. Αποσπερίτης το όνομα που τη βάφτισε ο λαός αφού εμφανίζεται την εσπέρα. Είναι μετά τη Σελήνη το λαμπρότερο ουράνιο σώμα του ουρανού, ακόμα και από τα πιο λαμπερά αστέρια. Μόλις σαράντα εκατομμύρια χιλιόμετρα απέχει αυτή την εποχή η Αφροδίτη από τη Γη και θα την πλησιάσει ακόμη περισσότερο μέχρι την 5-6η Ιουνίου. Τις επόμενες ημέρες, καθώς η Σελήνη θα βρίσκεται όλο και ψηλότερα στο νυχτερινό ουρανό, θα περάσει πολύ κοντά από την Αφροδίτη, σε ένα εντυπωσιακό φωτεινό δίδυμο. Στη συνέχεια η Σελήνη στο ταξίδι της γύρω από τη Γη θα περάσει κοντά από τον Αρη και τον Κρόνο που φαίνονται αμυδρότεροι.
Είναι στην πραγματικότητα τόσο όμορφη όσο τη βλέπουμε εμείς από τη φιλόξενη Γη μας; Μια πραγματική κόλαση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η όμορφη Αφροδίτη, αφού η θερμοκρασία της φτάνει τους 480 βαθμούς, ικανή να λιώσει ακόμη και μέταλλα όπως ο μόλυβδος. Η ατμόσφαιρά της, που αποτελείται από 98% διοξείδιο του άνθρακα, λίγο άζωτο και θειικό οξύ δημιουργεί μια πίεση 92 ατμοσφαιρών στην επιφάνειά της, δηλαδή 92 φορές μεγαλύτερη από τη γήινη, πίεση που συναντάται σε 950 μέτρα βάθος στη θάλασσα. Αυτή η ατμόσφαιρα δημιουργεί ένα φοβερό φαινόμενο θερμοκηπίου, διατηρώντας αυτή τη θερμοκρασία σταθερή σε όλο τον πλανήτη, τόσο στη φωτεινή όσο και στη σκοτεινή πλευρά του.
Αυτό λοιπόν το φως που βλέπουμε από τη Γη και θαυμάζουμε είναι από την ανώτερη ατμόσφαιρά του και καθόλου από την πετρώδη επιφάνειά του γεμάτη από κρατήρες ηφαιστείων, χαράδρες βάθους 3 χλμ και πανύψηλα βουνά με ψηλότερο το maxwell mountain στα 11χλμ, ψηλότερο ακόμη κι από το Everest.
Όπως όλοι οι πλανήτες, έτσι και η Αφροδίτη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 224,7 Γήινες ημέρες σε λοξή με τη Γη τροχιά. Επειδή η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 365 μέρες, η Αφροδίτη προσπερνά τη Γη κάθε 584 ημέρες.
Αποτέλεσμα ο ίδιος Αποσπερίτης να γίνεται κάποτε Αυγερινός και να εμφανίζεται ανατολικά πριν την ανατολή του Ηλίου. Έτσι Αποσπερίτης και Αυγερινός είναι ο ίδιος πλανήτης. Αποκαλείται επίσης Εωσφόρος (φέρνει το φως).
Δεν πρέπει όμως η λέξη Εωσφόρος να ταυτίζεται με άλλες έννοιες όπως μοιρολατρικές, δαιμονικές και αστρολογικές.
Είναι μια μεγάλη απάτη. Λόγω της κεκλιμένης επίσης τροχιάς της σχετικά με τη Γη, σπάνια συμπίπτει να περάσει μπροστά από τον Ήλιο, δημιουργώντας έτσι μια απειροελάχιστη έκλειψη Ηλίου που δε γίνεται αντιληπτή.
Αυτό γίνεται κάθε 243 χρόνια και μάλιστα σε δύο ζεύγη διελεύσεων που κάθε ζεύγος χωρίζεται σε 8 χρόνια. Στις 5-6 Ιουνίου εφέτος θα θαυμάσουμε με τηλεσκόπιο τη δεύτερη διέλευση της Αφροδίτης που θα είναι και η κοντινότερη απόστασή της από τη Γη μπροστά από τον Ήλιο που θα είναι πολύ χρήσιμη για αστρονομικές μελέτες.
Η χαρτογράφηση της επιφάνειας της Αφροδίτης έγινε με τη βοήθεια ραντάρ μετά από διαστημικές αποστολές της NASA Pioneer Venus (1978) και Σοβιετικής Ένωσης Venera, αφού η απλή φωτογράφηση είναι αδύνατη λόγω της πυκνής και αδιαπέραστης στο φως ατμόσφαιράς της.
Η Αφροδίτη περιστρέφεται πολύ αργά γύρω από τον άξονά της.
Απαιτούνται 243 γήινες μέρες για μια περιστροφή της με ταχύτητα στον Ισημερινό της μόλις 6,5 χλμ ανά ώρα, ενώ για την Γη η ταχύτητα περιστροφής είναι 1670 χλμ ανά ώρα. Στο γεωγραφικό πλάτος των 35,5 μοιρών όπου βρίσκονται τα Χανιά, η ταχύτητα είναι 1480 χλμ ανά ώρα ενώ στους πόλους μηδενική.
Ένα άλλο παράδοξο συμβαίνει στο Αποσπερίτη.
Η περιστροφή του είναι ανάδρομη, δηλαδή περιστρέφεται αντίστροφα από τη Γη και τους άλλους πλανήτες- εξ´ ανατολών προς δυσμάς. Ετσι ο Ήλιος ανατέλλει από τη δύση του.
Όπως και η Σελήνη έχει τις φάσεις της, έτσι και ο γειτονικός μας πλανήτης παρουσιάζει με άλλο φυσικά ρυθμό τις δικές του φάσεις, άλλοτε ημισέληνη και άλλοτε σχήμα μηνίσκου κλπ που διακρίνονται με τηλεσκόπιο.
Στη Γη μας οι σεισμοί και οι μετακινήσεις των πλακών συμβαίνουν με σταθερό ρυθμό, εκτονώνοντας σταδιακά την εσωτερική της ενέργεια.
Στην Αφροδίτη όμως δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά κάθε 500 εκατομ χρόνια ολόκληρος ο πλανήτης συγκλονίζεται από μια πανίσχυση σεισμική έκρηξη, καταστρέφοντας ότι προηγούμενο υπήρχε, φτιάχνοντας ένα νέο εδαφικό πρόσωπο.
Τις επόμενες ημέρες θα θαυμάζουμε τον Αποσπερίτη εκεί ψηλά στον ουρανό προς τη δύση, μέχρι να φύγει για την ανατολή σαν Αυγερινός, ακολουθώντας και αυτός την απαράβατο νόμο του κύκλου σ´ αυτό το Σύμπαν που ζούμε.
*ιπτάμενος Π.Α. (ε.α.)
