Εκτοξεύτηκε χθες το Διαστημικό Αυτοματοποιημένο Οχημα Μεταφοράς (ATV) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA). Η εκτόξευση έγινε από το διαστημοδρόμιο του Κουρού, στη γαλλική Γουινέα, με τη βοήθεια ενός πυραύλου Ariane 5. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες έως τώρα επιτυχίες του ευρωπαϊκού διαστημικού προγράμματος.
Προορισμός του οχήματος, που φέρει το όνομα Edoardo Amaldi προς τιμήν του περίφημου Ιταλού φυσικού, είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS), όπου μεταφέρει αναγκαίες προμήθειες αέρα, τροφίμων, νερού και καυσίμων. Το σκάφος, που έχει συνολική μάζα 6,5 τόνους, μεταφέρει τη μεγαλύτερη ποσότητα ξηρού φορτίου που έχει σταλεί στον Σταθμό.
Οπως μετέδωσε ο ´Σκαϊ´, το ATV θα μείνει ´αγκυροβολημένο´ στον ISS μέχρι τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να τον ωθήσει σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Αυτό είναι απαραίτητο, ώστε να αντισταθμιστεί η κίνηση του Σταθμού προς τη Γη, που προκαλείται λόγω της βαρυτικής έλξης που ασκείται από την εναπομένουσα ατμόσφαιρα στην παρούσα θέση του.
Το Edoardo Amaldi είναι το τρίτο ευρωπαϊκό ATV που εκτοξεύεται επιτυχώς προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έπειτα από αποστολές που έγιναν το 2008 και 2011. Θα ακολουθήσουν ακόμα δύο αποστολές, το 2013 και 2014.
Η χθεσινή εκτόξευση αποτελεί μόνο μέρος ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού διαστημικού προγράμματος που έχει στεφθεί με αρκετές επιτυχίες κατά τους τελευταίους έξι μήνες. Πέρα από τα ATV και τους πυραύλους Ariane, η ESA έχει εισάγει ακόμα δύο πυραυλικά συστήματα εκτόξευσης, μία παραλλαγμένη εκδοχή του ρωσικού Soyuz, που θα χρησιμοποιηθεί για δορυφόρους πλοήγησης και επιστημονικά φορτία και το μοντέλο Vega, που είναι κατάλληλο για τα μικρότερα φορτία.
ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ερευνες για μια νέα μορφή άνθρακα
Ερευνητές σε όλο τον κόσμο πασχίζουν να βρουν τρόπο να παράγουν μαζικά το γραφένιο, μια σχετικά νέα μορφή του άνθρακα, πιο σκληρή από το ατσάλι και πιο αγώγιμη από το χαλκό. Τώρα ερευνητές στην Ιαπωνία αναφέρουν ότι ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για την παραγωγή γραφενίου υψηλής ποιότητας, βασισμένη σε βακτήρια που βρήκαν στο γειτονικό ποτάμι.
Το γραφένιο αποτελείται από άτομα άνθρακα που διατάσσονται όλα στο ίδιο επίπεδο και σχηματίζουν έτσι ένα φύλλο με πάχος ενός μόλις ατόμου. Τα φύλλα αυτά θα μπορούσαν μια μέρα να αντικαταστήσουν το πυρίτιο στην παραγωγή κυκλωμάτων, να αξιοποιηθούν σε ηλιακούς συλλέκτες υψηλής απόδοσης και να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για υπερανθεκτικά νήματα και επιφάνειες.
Οι πρώτοι που απομόνωσαν το εξωτικό υλικό ήταν οι φυσικοί Αντρέ Γκέιμ και Κονσταντίν Νοβολέσοφ στη Βρετανία, οι οποίοι χρησιμοποίησαν μια απλή κολλητική ταινία για να αποσπάσουν φύλλα γραφενίου από κρυστάλλους γραφίτη. Η ανακάλυψη τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής του 2010, ωστόσο η μέθοδος της κολλητικής ταινίας δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα.
Όπως εξηγεί το περιοδικό New Scientist, η επικρατέστερη από τις τεχνικές που έχουν προταθεί για μαζική παραγωγή αφορά την παραγωγή φύλλων οξειδίου του γραφενίου, το οποίο στη συνέχεια ανάγεται με χημικές μεθόδους ώστε να απομακρυνθεί το οξυγόνο και να μείνει καθαρό γραφένιο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι αντιδράσεις αναγωγής απαιτούν δραστικά χημικά ή θέρμανση και μειώνουν την ποιότητα του παραγόμενο γραφενίου.
Λύση στη λάσπη
Εκτός αν χρησιμοποιήσει κανείς βιολογικά μέσα αναγωγής, όπως οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τογιοχάσι στην Ιαπωνία. Αυτό που δοκίμασαν ήταν να συλλέξουν δείγματα ιζημάτων από ένα γειτονικό ποτάμι στην περιοχή του Αΐτσι και να καλλιεργήσουν στο εργαστήριο τα αναερόβια βακτήρια της λάσπης.
Οι βακτηριακές καλλιέργειες αφέθηκαν στη συνέχεια να δράσουν πάνω σε φύλλα οξειδίου του γραφενίου τοποθετημένα σε πλάκες πυριτίου. Τρεις ημέρες αργότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βακτήρια είχαν απομακρύνει τα άτομα οξυγόνου αφήνοντας καθαρό γραφένιο καλής ποιότητας.
Αν η μέθοδος αποδειχθεί αποτελεσματική και σε μεγάλη κλίμακα, το γραφένιο θα μπορούσε να παράγεται στο μέλλον με τη βοήθεια αυτών των ταπεινών μικροβίων της λάσπης.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο Journal of Physics: Conference Series.
