Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Τα πάθη του έρωτα – 2012­

Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΟΓΛΟΥ
stcloris@yahoo.com

«?Ο,τι οικονομική κρίση και να έχουμε, πιστεύω πως ο έρωτας θα επιζήσει» [Αφροδίτη, «Χ.Ν.» (11/2/12), σχετική έρευνα Γ. Γεωργακάκη – Ε. Φουντουλάκη]

ΔΕΝ είναι τα πάθη της ελληνικής Οικονομίας? Δεν είναι ο ασφυκτικός, ο θανατηφόρος εναγκαλισμός της χώρας μας από την τρόικα? Ούτε ο «ηρωικός» έρωτας των Αντ. Σαμαρά, Γ. Καρατζαφέρη και Γ. Παπανδρέου για την εξουσία? Είναι τα άλλα, τα  αθεράπευτα πάθη απ? τα οποία πάσχουμε ως όντα. Είναι οι οικογενειακές μας σχέσεις, οι επαφές μας με την πολιτεία, οι διαπροσωπικές (φιλικές, κοινωνικές ή ερωτικές) σχέσεις. Σ΄ αυτές διαπιστώνουμε το εύρος των αδυναμιών μας.
ΣΗΜΕΡΑ, Σεξολόγοι και Ψυχολόγοι μιλούν για σημαντική κάμψη της libido των Νεοελλήνων-και όχι μόνο. Ειδικά, λένε, η ανεργία ευθύνεται κατά πολύ στη μη ερωτική συνεύρεση ενός ζευγαριού. Είναι φυσικό, μια κι ο έρωτας, σε εποχές βαθιάς οικονομικής κρίσης, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα? Ο λαός λέει σοφά πως «η φτώχεια φέρνει γκρίνια».
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ διόλου τυχαία η προσφορά? βοηθητικών εργαλείων («Κάμα Σούτρα», dvd?) από εφημερίδες κ.λπ. Αλλά και το διαδίκτυο είναι μια ανοιχτή πύλη προμήθειας υποκατάστατων για κάθε ερωτική φαντασίωση ή και εύρεση ερωτικού συντρόφου! Ίσως, επειδή και τα ποσοστά παθιασμένων ερωτικών σχέσεων στην πραγματική ζωή είναι απογοητευτικά? Υπάρχει και η αντίθετη άποψη, με λιγότερους οπαδούς, που υποστηρίζει σθεναρά πως ο έρωτας δεν τραυματίζεται, δεν επηρεάζεται από την οικονομία, δεν χρειάζεται «ορθοστατικά», δεν μπαίνει ποτέ σε ύφεση, δεν χρεοκοπεί?
ΚΙ ΟΜΩΣ, το έντονο συναίσθημα «έλξης και επιθυμίας» που χαρακτηρίζει τον έρωτα (cupido) (1), απεικονιζόμενο από ένα φτερωτό αγόρι που κρατά φαρέτρα και βέλη, μάλλον απουσιάζει, όταν προέχει η επιβίωσή μας. Αυτό το παιχνιδιάρικο, το ζαβολιάρικο παιδί, που δε λογαριάζει ηλικίες ρίχνοντας τα αιχμηρά βέλη του όπου θέλει, προφανώς «βάζει λουκέτο» ή αναστέλλει τη λειτουργία του?
?ΕΥΤΥΧΩΣ, λέμε που στον έρωτα ο κ. Βενιζέλος δεν έβαλε ακόμη φόρο! Αλλά, κι αν βάλει, η Ελληνική Οικονομία δεν έχει να ωφεληθεί πολλά, καθότι κι ο έρωτας έχει δραπετεύσει σε άλλες χώρες μαζί με τις? καταθέσεις. Μα, ποιος σήμερα έχει καιρό για «Αγίους Βαλεντίνους», όταν η ανεργία έχει φτάσει στο 20,9%; Οι νέοι σκέφτονται περισσότερο την επόμενη ημέρα -αν θα υπάρχει δουλειά, ζωή, μέλλον- πολύ δε λιγότερο τον έρωτα ή το γάμο!
***
?ΜΙΑ αναδρομή σε νοσταλγικές στιχοπλοκές, με μερική καταγραφή των παθών που ο έρωτας έφερνε άλλοτε, είναι αναζωογονητική, ξεχασιάρικη και στο πνεύμα της αυριανής ημέρας:
– Ανέκαθεν υπήρχε και υπάρχει η αδιέξοδη αμηχανία ή η αδυναμία στο να εκφράσουμε τον έρωτά μας με λόγια, επιστολές ή? έργα αγάπης:
«Όταν σε βλέπω κ΄έρχεσαι τρέμ? η καρδιά μου τρέμει,
ωσάν το φυσοκάλαμο που το κτυπούν οι ανέμοι». (2)
«Αγνάντια μου και αντίκρυ μου ήρθες παρηγοριά μου,
να σου μιλήσω δε μπορώ και καίγεται ή καρδιά μου».
«Άρχισε χέρι μου δεξί περίλαβε την πένα
τα βάσανα που πέρασα αγάπη μου για σένα».
– Το «ζωγραφιστό» πρόσωπο του έρωτα είναι η κύρια πηγή έμπνευσης. Όλα στην αγάπη γίνονται πινελιές:
«Τα μάτια σου ?ναι σαν ελιές, που είναι στο κλωνάρι,
τα φρύδια σου ζωγραφιστά σαν δυο μερώ φεγγάρι».
«Τ? αχείλι σου ?ναι κόκκινο σαν του λαγού το αίμα,
Κι άγγελος στο ζωγράφισε με διαμαντένια πέννα».
«Τέσσερα προτερήματα έχει όλο σου το σώμα,
μάτια, φρύδια και μαλλιά και ζαχαρένιο στόμα».
– Εξυμνείται με κάθε τρόπο η ομορφιά, αλλά κι η γεμάτη πάθος σχέση. Με εικόνες ή παρομοιώσεις:
«Είντα το θέλει η μάνα σου τη νύχτα το λυχνάρι
οπού ?χει μες στο σπίτι τση τον ήλιο, το φεγγάρι».
«Μες στην καρδιά μου σ΄έβαλα, που να ΄θελε σε βάλω,
έκαμες ρίζες και κλαδιά πώς να ?ρθω να σε βγάλω».
«Σαράντα βρύσες με νερό κι εξήντα δυο πηγάδια
δε μου τη σβήνουν τη φωτιά που ?χω στα φυλλοκάρδια».
– Ο (κάθε) ερωτευμένος εύχεται να συμμετέχει η φύση και το περιβάλλον στα πάθη του, σαν αντικρίζει (ή όχι)την κοπελιά του. Ένα θέμα ακαταμάχητο στην ερωτική ποίηση:
«Ανοίξανε οι επτά ουρανοί και βγήκε μία πλάση
και βγήκε μια μελαχρινή τον κόσμο να κολάσει».
«Όλος ο κόσμος να΄ ναι δω και μια ψυχή να λείπει,
μαύρος μου φαίνετ? ο ουρανός και σκοτεινό το σπίτι».
«Να χαμηλώναν τα βουνά, Θε ?μου χαμήλωσέ τα
Να ?βλεπα την αγάπη μου κι  ύστερα σήκωσέ τα».
– Να, κι ο έρωτας που μηχανεύεται τα πάντα, για να ξεπεράσουν τα εμπόδια οι ερωτευμένοι:
«Έβγα στο παραθύρι σου και ρίξε τα μαλλιά σου
και κάμε σκάλα ν΄ ανεβώ, να ?ρθω στην αγκαλιά σου».
– Οι γονείς, τα αιώνια εμπόδια στον έρωτα των νέων, καραδοκούν:
«Ανάθεμα τη μάνα σου την τρομερή την ψεύτρα,
που δε μ? αφήνει να σε δω μια ώρα στη φινέστρα».
– Μονόλογος ο ερωτικός πόνος, μονόλογος βασανιστικός:
«Πόσο τρελά σ? αγάπησα γλυκιά μου αγάπη πρώτη,
ρώτα τη δόλια μου καρδιά, τη μαραμένη νιότη».
«Έρωτα που με σκλάβωσες δώσε  μου και το βοτάνι,
γιατί γιατρός δε βρίσκεται τον πόνο μου να γιάνει».
«Όταν ο ήλιος θα χαθεί και η σελήνη σβήσει
τότε και με η καρδούλα μου εσέ θα λησμονήσει».
– Η αγάπη δυνάστης και η αγάπη εκδικήτρια:
«Μην αγαπάς πολλούς να διασκορπάς το νου σου,
αγάπα μένα μοναχά να μ? έχεις τ? ορισμού σου».
«Να δάγκανα τ? αχείλι σου ώσπου να στάξει αίμα,
το αίμα να ?πεφτε στη γη και συ σκληρή σε μένα».
– Έρωτας, μέχρι θανάτου:
«Θα σ? αγαπώ εν όσο ζω και εις στο χώμα ακόμα,
αν οι νεκροί αισθάνονται θα σ? αγαπώ ακόμα».
– Ο παράφορος έρωτας που δε σβήνει και μετά το θάνατο:
«Στο μέρος που θα με θάψουνε ποτές μη πλησιάσεις,
γιατί φοβάμαι πως κι εκεί φωτιά θα μου ανάψεις».
?ΜΙΚΡΟ «σεργιάνι» στα αιώνια πάθη του έρωτα. Μπορεί «οι κυβερνήσεις-να- πέφτουν», όμως -όπως έλεγε παλιό τραγούδι- «?η αγάπη μένει?». Μακάρι να υπήρχε ένας τέτοιος «σταθερός» και σφοδρός έρωτας των πολιτικών μας και γι? αυτό που λέμε πατρίδα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

– (1) Οι Αρχαίοι Έλληνες είναι οι μόνοι που διαχώρισαν τις δυο έννοιες: αγάπη/έρωτας. Η γλώσσα μας έχει δυο λέξεις, σε αντίθεση με τους άλλους που έχουν μία (amore, amour, love/ make love, faire l? amour κ.λπ.): Η αγάπη προσδιορίζει το τρυφερό «συναίσθημα σύνδεσης δυο προσώπων», ενώ ο έρωτας είναι  το «έντονο συναίσθημα έλξης και επιθυμίας» με κύριο χαρακτηριστικό τον πόθο για σεξουαλική συνεύρεση. Και είναι «λυσιμελής», όπως τον λέει η Σαπφώ!
– (2) «και θέλοντας να πουν πολλά τα λίγα δε μπορούσι·
το στόμα τως εσώπαινε, με την καρδιά μιλούσι» (Ερωτόκριτος)
– Οι παραπάνω στίχοι είναι παρμένοι από όλη την Ελλάδα. Η λέξη finestra (= παράθυρο), στα ιταλικά. (Στ.Γ.Κ.)


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα