Μπροστά σε ένα εξαιρετικό δίλημμα αυτοπροσδιορισμού και λειτουργικής επιβίωσης βρίσκεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού η εργασιακή εφεδρεία και οι καθημαγμένες νοοτροπίες δεκαετιών δρομολογούν μείζονες εξελίξεις που οι επικεφαλής αδυνατούν να προβλέψουν.
Ηδη οι μειώσεις μισθών των υπαλλήλων, η «καρεκλολαγνεία» και η εφεδρεία συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο σκηνικό, που στην παρούσα συγκυρία είναι αδύνατον να προβλεφθεί, μιας και η διοικητική μηχανή θα δοκιμάσει τις αντοχές της σε πολλαπλά επίπεδα, δίχως έναν μπούσουλα με μόνο όπλο την καλή θέληση διοικούντων και διοικουμένων.
Και αυτή η ίδια η καλή θέληση και το εγχώριο… φιλότιμο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αδυνατούν να αφομοιώσουν τους απρόβλεπτους κραδασμούς, εν τη απουσία εμπεριστατωμένου οργανογράμματος και πολιτικού οράματος, που θα συγκρατούσαν τις φυγόκεντρες δυνάμεις της αβεβαιότητας και της δικαιολογημένης δυσαρέσκειας.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί και ίσως ρίξουν και τα προσωπεία…
Γ. Ουντρ.