Γράφει ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ*
Οι περισσότερες γυναίκες θέλουν κάποτε να γίνουν μητέρες, όμως, η επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης τις περισσότερες φορές προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, όπως αγωνία, ευσυγκινησία, ανησυχία και φόβο.
Η εγκυμοσύνη συνιστά πάντα μία καινούργια κατάσταση προκαλώντας αλλαγές τόσο στο σώμα όσο και στη διάθεση της γυναίκας. Η σωματική και ψυχολογική, λοιπόν, προετοιμασία για το γεγονός αυτό είναι μία ανάγκη επιτακτική καθώς συχνά οι γυναίκες νιώθουν άβολα με το σώμα τους, που αλλάζει και θέλουν να απομονωθούν, ώστε να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές, κατά τις οποίες εκφράζουν ανάμεικτα συναισθήματα απέναντι στην κατάστασή τους.
Οι απότομες ψυχολογικές αλλαγές σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ξαφνιάζουν τις εγκυμονούσες. Τη μία στιγμή είναι ενθουσιασμένες με την ιδέα ότι κυοφορούν και την άλλη εντελώς ανεξήγητα, μπορεί να κυριευτούν από πανικό και να κλαίνε με λυγμούς. Ερευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων δείχνει ότι το 66% των εγκύων, οι οποίες συμμετείχαν στην έρευνα, βασανίζονταν από ενοχές και φόβο σχετικά με το γεγονός ότι η δική τους συναισθηματική φόρτιση έχει αρνητικό αντίκτυπο στο έμβρυο.
Καλό είναι, λοιπόν, οι έγκυες γυναίκες να παραμείνουν όσο το δυνατό πιο ήρεμες μπορούν και να συνειδητοποιήσουν πως η ψυχολογική αυτή ένταση είναι μία συνηθισμένη εμπειρία στην εγκυμοσύνη. Κύρια, άλλωστε, αιτία της έντασης αυτής είναι οι ορμόνες προγεστερόνη και τα οιστρογόνα, τα επίπεδα των οποίων είναι πιο υψηλά κατά τη διάρκεια του πρώτου και του τελευταίου τριμήνου της εγκυμοσύνης, καθιστώντας την έγκυο γυναίκα εξαιρετικά ευαίσθητη.
Τα ανάμεικτα αυτά συναισθήματα, ωστόσο, δεν οφείλονται μόνο στον ορμονικό παράγοντα. Η τυχόν έλλειψη συμπαράστασης από τον σύντροφο ή το περιβάλλον, ο φόβος για την εξέλιξη του επερχόμενου τοκετού, η αγωνία για την υγεία του εμβρύου κι η ανασφάλεια, που προκαλούν οι μελλοντικές ευθύνες είναι διάφορες πηγές άγχους. Επιπλέον, οι ναυτίες, το αίσθημα εξάντλησης και πληθώρα άλλων συμπτωμάτων της εγκυμοσύνης μειώνουν τον ενθουσιασμό και επιβαρύνουν την ψυχολογική κατάσταση της εγκύου.
Πρέπει να τονιστεί, λοιπόν, ότι όλες οι παραπάνω αντιδράσεις είναι φυσιολογικές. Κάθε φορά, όπου η έγκυος αισθάνεται ευάλωτη είναι καλύτερο να μοιραστεί τους φόβους και γενικότερα τα συναισθήματά της στα αγαπημένα της πρόσωπα και κυρίως στον σύντροφό της. Μία ανοιχτή συζήτηση μαζί του, στην οποία θα του εξηγεί τι νοιώθει, θα τη βοηθήσει να ανακουφιστεί και εκείνος θα κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες της.
Ενα άλλο ζήτημα, που προκύπτει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι η σχέση μητέρας και εμβρύου, την οποία η γυναίκα βιώνει μέσα στο ίδιο της το σώμα. Αξίζει, λοιπόν, η γυναίκα να αφιερώνει κάποια ώρα της ημέρας στην επικοινωνία της με το έμβρυο, γιατί με αυτό τον τρόπο αναπτύσσονται από νωρίς ισχυροί δεσμοί, οι οποίοι θα βοηθήσουν και τους δύο στο μέλλον.
Σε έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Child Psychology and Psychiatry, αποδεικνύεται ότι η επικοινωνία μητέρας – εμβρύου ακόμη και από την προγεννητική περίοδο έχει πολλά πλεονεκτήματα για το έμβρυο καθώς εξελίσσεται ο εγκέφαλός του, επιτυγχάνεται καλύτερος μυϊκός τόνος και καλύτερη αναπνοή, ενώ αρχίζει να αναπτύσσει ένα αίσθημα ασφάλειας και αποδοχής ήδη μέσα από την κοιλιά της μητέρας του!
Η έγκυος γυναίκα, λοιπόν, θα πρέπει να σκέπτεται θετικά, αφού η συχνή έκθεσή της στο στρες προδιαθέτει και το έμβρυο στο άγχος. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η εγκυμοσύνη βιώνεται από την κάθε γυναίκα μοναδικά, γι’ αυτό και δεν υπάρχουν κανόνες και «συνταγές επιτυχίας», που πρέπει να ακολουθούνται. Απλά αυτό, που προτείνεται, είναι η ενασχόληση της εγκύου με ευχάριστα πράγματα, ώστε να περιοριστεί το στρες, που τυχόν νιώθει.
*συμβουλευτικός ψυχολόγος
Βιβλιογραφία:
Clarke, M., et al. (2006). Thirty years
of child psychology: A selective review.
Journal of Child Psychology
and Psychiatry, 28
