Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr

ΖΑΝΝΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Περί… Ζιζαννείου και πάλι ο λόγος
Eκτός απ? τα γνωστά μας ζιζάνια, υπάρχουν και τα… ζιζάννεια. Ο Θεός να σε φυλάει απ? τα πρώτα και να φέρνει στον δρόμο σου τα δεύτερα´. Ετσι όπως άρχισα την παρουσίαση (9 Ιουλίου 2011) του με αρ. 7 τεύχους του θαυμάσιου απ? όλες τις πλευρές περιοδικού, ´Ζιζάννειο´ ο τίτλος του, που βγάζει κάθε τρεις μήνες το Ζάννειο Εκπαιδευτήριο Ηρακλείου, έτσι αρχίζω και σήμερα φιλοξενώντας δείγματα απ? το προηγούμενο ανοιξιάτικο τεύχος του. Και στο εν λόγω τεύχος τα… Ζιζάννεια, οι μαθητές του Εκπαιδευτηρίου δηλαδή, έχοντας πάντα το βιβλίο στο κέντρο της διαθεματικής ύλης ασκούνται, όπως σημειώνει η Συντακτική ομάδα στο εισαγωγικό της σημείωμα, στον δύσβατο δρόμο της γραφής. Με μια δέσμη σχετικών θεμάτων που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων.
Αναζητώντας ένα ξέφωτο για να λάμψει η φαντασία τους. Ενα ξέφωτο που επιμένει να δημιουργεί η έγνοια των δασκάλων για να λάμπει η φαντασία των μαθητών, να τι είναι το ´Ζιζάννειο´! Συγχαρητήρια, γι? άλλη μια φορά, και στα… αρχιζιζάννεια, τον φίλο απ? τα παλιά Χρήστο Κωνσταντουδάκη και την Ελένη Λευκαδίτη, και στο… ´Ζιζάνειο´. Και βέβαια καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.

Δ? τάξη – Οι φίλοι μας
Η γομμολάστιχα!!
γόμμα (η) (σχολ. ορθ. γόμα) {χωρ.γεν. πληθ.}
κομμάτι από καουτσούκ επεξεργασμένο και τυποποιημένο, που διατίθεται στο εμπόριο σε μεγάλη ποικιλία για το σβήσιμο γραπτών από μελάνι ή μολύβι.
ΣΥΝ. γομολάστιχα, σβηστήρας, σβηστήρι. (υποκ.) γομμίτσα, γομμούλα, γομμούλη
Οι ρίζες βρίσκονται στο αρχ. κόμμι (το) από το αιγυπτιακό kmjt, γνωστό ως ´ελαστικό κόμμι´, το οποίο από το ελλην. κόμμι έδωσε το λατ. gummi, απ´ όπου το ιταλ. gomma, που ξαναγύρισε στα Ελληνικά ως γόμμα!    
Καταλάβατε, φίλοι μου, πόσο προσεκτική και προνοητική είμαι! Δεν επιτρέπω σε κανένα να με λέει αδιόρθωτη. Ανοιξα το μεγάλο λεξικό και αντέγραψα το βιογραφικό μου. Φανταστείτε να έγραφα κάτι λάθος! Εγώ που γεννήθηκα μόνο για να διορθώνω λάθη.
Ναι, έτσι περνάω τη σύντομη ζωή μου. Υπάρχω για τα λάθη. Είμαι ο Κρόνος που τρώει τα παιδιά του. Καταβροχθίζω αχόρταγα ανορθογραφίες, απροσεξίες και αβλεψίες. Αν είμαι τυχερή και με αγοράσει κάποιος μελετηρός μαθητής εξακολουθώ να υπάρχω. Αν όμως πέσω στα χέρια απρόσεκτων και αμελών παιδιών, η ζωή μου συντομεύει απελπιστικά.
Αν και δε με διακρίνει η ανταγωνιστικότητα, σχεδόν πάντα βρίσκομαι σε αντιπαράθεση με τον προηγούμενο φίλο σας το μολύβι.
Γράφει αυτό, σβήνω εγώ. Οταν του εξήγησα πως οι προθέσεις μου δεν είναι κακές, δέχτηκε να με βάλει κορώνα στο κεφάλι του. Όλοι μου λένε πως παριστάνω την έξυπνη. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν, πως δεν προσποιούμαι την έξυπνη.´
Ξέρω τα πάντα! Διορθώνω όλα τα λάθη. Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές βρίσκομαι μπροστά σ´ ένα σοβαρό δίλημμα. Μερικές λέξεις γράφονται με δυο τρόπους. Εσείς ας πούμε, τι θα κάνατε αν έπρεπε να διορθώσετε τις λέξεις: κυττάζω ή κοιτάζω… κτήριο ή κτίριο;;;;;
Ξέρετε, αυτή η συνήθεια που έχω να ξύνω συνέχεια την πλάτη του χαρτιού με τρελαίνει. Αν και ξέρω πως κάθε σβήσιμο αφαιρεί και λίγο από τη ζωή μου. Στην ουσία, αν και δε μ? αρέσει να περηφανεύομαι, είμαι ένας ήρωας. Θυσιάζομαι για το σωστό. Γιατί σωστό υπάρχει επειδή υπάρχει και το λάθος. Φαίνεται πως σ? αυτόν τον κόσμο όλα λειτουργούν έτσι. Το κακό με το καλό, το ωραίο με το άσχημο, το ευχάριστο με το δυσάρεστο.
Στον εξάδελφο μου το σπόγγο δεν κρατάω κακία. Εργάζεται στη χώρα του πίνακα και έχει μια συνήθεια να τα σβήνει όλα.
Τώρα τελευταία βρέθηκαν κάποιοι που μου παριστάνουν τους έξυπνους. Υποψιάζεστε για ποιους μιλάω υποθέτω. Ναι, είναι το μπλάνκο και το delete. Νεωτερισμοί σου λένε.
Σιγά! Το ένα πασαλείβει το χαρτί και το άλλο αθόρυβα και ύπουλα διαγράφει. Όχι! Όχι!
Αρνούμαι να πω ότι σβήνει. Αυτό είναι μόνο δική μου δουλειά! Είμαι ένα ιστορικό πρόσωπο. Και μόνο που αφήνω τα κοκκαλάκια (τρίμματα) μου πάνω στο πεδίο της Μάχης (χαρτί) μού πρέπει ένα άγαλμα. Οι μαθητές θα καταθέτουν στεφάνι στη χάρη μου και θα λένε:
´Σ´ αυτήν που έζησε στην πατρίδα των λέξεων.
Επεσε υπέρ λαθών και απροσεξιών´.

Διαδικτυακή Λέσχη Ανάγνωσης
Οι μαθητές του Εκπαιδευτηρίου διάβασαν βιβλία και προτείνουν…
Ο Μικρός Πρίγκιπας: Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ: ´Το βιβλίο αυτό το βρήκα φανταστικό. Μιλάει για ένα παιδί που έρχεται από ένα διαφορετικό πλανήτη. Μας εξηγεί τι σημαίνει αληθινή φιλία και το πώς νιώθουν οι μεγάλοι γι? αυτήν´.
Β.Π. μαθητής Β? Γυμνασίου

´Το βιβλίο αυτό μας βοηθάει να μάθουμε πολλά πράγματα για τη φιλία. Εχει φαντασία και είναι πολύ συγκινητικό´.
Μ.Δ. μαθητής Β? Γυμνασίου
Το αγαπημένο μου παραμύθι είναι ο Μινώταυρος! Μου αρέσει πολύ!
Γ.Π. μαθητής Α? τάξης

Το αγαπημένο μου παραμύθι είναι ´Ο Ρούντολφ το ελαφάκι´. Μου άρεσε επειδή ήταν αστείο και επειδή δεν το πείραζε όταν το κορόιδευαν!
Ε.Α. μαθήτρια Α? τάξης

Το αγαπημένο μου παραμύθι είναι το Τoy story 3! Μου αρέσει πολύ γιατί είναι αστείο και επίσης μου αρέσει πολύ να βλέπω τα παιχνίδια να ζωντανεύουν!
Σ.Π. μαθητής Α? τάξης

Τα καφενεία στην εποχή μας!
Διηγείται ο παππούς του Μιχάλη Σ.
Πριν πολλά χρόνια οι πιο πολλοί άνθρωποι ζούσαν στα χωριά. Επειδή δεν είχαμε και πολλά πράγματα να κάνουμε πηγαίναμε στα καφενεία όπου ήταν χώρος διασκέδασης και ηρεμίας για όλους μας.
Εκεί πηγαίναμε και συζητούσαμε διάφορα θέματα που γινόντουσαν στο χωριό, αλλά και πολιτικά. Εκεί επίσης παίζαμε χαρτιά όπως: ξερή, αγωνία, πρέφα και πολλά άλλα. Ξενυχτούσαμε γλεντώντας, πίνοντας ρακές, ούζα και τρώγοντας μεζέδες και υποβρύχια.
Μέσα στον καφενέ υπήρχαν ξύλινα σκαλιστά τραπέζια και καρέκλες. Ακόμα υπήρχε και ένα γιγάντιο έπιπλο όπου εκεί ήταν όλα τα γκαζάκια, τα παλιά σε διαφορετικά μεγέθη ποτήρια κ.λπ.. Το πάτωμα ήταν ψηφιδωτό. Παλιά το ψηφιδωτό υπήρχε σε όλα τα καφενεία, αλλά στα σημερινά έχει εγκαταλειφθεί. Επίσης όταν ήμασταν στα καφενεία, μας κατέκλυζε η μυρωδιά του καπνού και των καφέδων.
Συνήθως τα χρώματα των τοίχων μέσα και έξω από τα καφενεία ήταν μπλε. Εξω, από πάνω μας υπήρχε ένα κλήμα καταπράσινο και πολλά τραπέζια όπου εκεί παίζαμε τάβλι ή σκάκι και περνούσε η ώρα. Επίσης, υπήρχε μια εξωτερική σόμπα για να μας ζεσταίνει τα κρύα βράδια. Τέλος, έφτανε στο αυτί μας ο γλυκός ήχος του τζουκ-μποξ που μας ηρεμούσε. Τα καφενεία στα χωριά ήταν το στέκι των αντρών και των γυναικών για να χαρούμε τη ζωή. Χαίρομαι που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα, γιατί όπως το αποκαλώ εγώ ´είναι η ζωή μου´.


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα