Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Μικρές καθημερινές ιστορίες…

Γράφει η ΑΘΗΝΑ ΚΑΝITΣΑΚH

ΠΡΩΤΕΣ ΚAΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ…
Eχει ύφος κακομοιριασμένο καθώς μπαίνει στην Τράπεζα. Πάει, λέει, σε κηδεία! Γίνεται να της παραχωρήσουμε τη θέση μας; Ποιος μπορεί να της αρνηθεί;
Φτάνει τελευταία στην ουρά του σούπερ-μάρκετ και πάλι παρακαλεί! Θα χάσει το λεωφορείο για το χωριό! Θα μπορούσαμε να τη διευκολύνουμε; Δεν είμαστε απάνθρωποι… Της δίνουμε τη θέση μας ευχαρίστως! Μπαίνει τώρα στο πολυκατάστημα, αρπάζει μια πιτζάμα και κατευθύνεται στο ταμείο. Πηγαίνει στο… Νοσοκομείο, τούτη τη φορά, πνίγεται η καημένη και φυσικά, πάλι θα εξυπηρετηθεί πρώτη!
Όχι, δεν είναι το ίδιο άτομο, που πέφτει πάνω μας και… μας παραπλανά!
Είναι πολλά!
Με τα ίδια… αποτελεσματικά συστήματα, που -θες δε θες- θα σε κάνουν να υποκύψεις…

«ΩΧ!», «ΑΧ» ΚΑΙ… «ΜΜΜOΥ»!
Καθισμένοι όλοι τους, σε όσο γίνεται πιο άνετες στάσεις, στους μαλακούς τους καναπέδες. Πού και πού κάποιος θα μετακινηθεί λιγάκι κι ένα «Αχ», ένα «Ωχ» ή ένα παρατεταμένο, πνιγμένο «Μμμου» θα σπάσουν την σιωπή στην αίθουσα.
Στην αίθουσα αναμονής του… ορθοπεδικού, γαρ!
Με νεύρα τεντωμένα, πρησμένα πόδια, ξεχαρβαλωμένες αρθρώσεις, με γόνατα που κάνουν «κράκ» και με σπονδύλους που φωνάζουν «Σ.Ο.Σ»…

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ!
Το σκηνικό επιβλητικό!
Παλιό βικτωριανό αρχοντικό, χαμένο μέσα στην ομίχλη του δειλινού), κάπου εκεί στη μακρινή Αλβιώνα, με καλοκάγαθα, καλοσυνάτα… αφεντικά και μπόλικο υπηρετικό προσωπικό.
Επιβλητική μουσική που παιδεύει τα νεύρα και τ´ αυτιά μας, βαρύτιμα σκοτεινιασμένα έπιπλα, αραχνιασμένοι πολυέλαιοι, και κάτι ατέλειωτες σκάλες!
Η μικρή βοηθός ακούει… ύποπτους θορύβους απ´ το υπόγειο… Παίρνει το κερί της και με γενναιότητα -αλλά και με κάποια αφέλεια, ομολογουμένως- πάει να ελέγξει την κατάσταση! Μόλις φτάσει κάτω, ένα ξαφνικό ρεύμα… σβήνει το κερί και μια… σκιά την πλησιάζει απειλητικά!
Εμάς μας πιάνει μια παράξενη ανατριχίλα, αλλά η μικρούλα χαμογελά ανακουφισμένη «Α! Εσύ είσαι!», λέει στο καλό της, το αφεντικό -τον πιο προστατευτικό μέσα στο σπίτι!- και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση τη… γραπώνει αυτός, και… πάει περίπατο η μικρούλα!
Εμείς, ξαπλωμένοι αναπαυτικά μπρος στην οθόνη, προς το παρόν τη γλυτώσαμε…
Προς το παρόν, βέβαια!
Γατί από «γνωστούς» και «φίλους», και κυρίως από… καλούς «προστάτες» να περιμένεις τα χειρότερα!

ΣΠΟΡΟΙ ΚI ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ…
Ενημερωτικό ντοκιμαντέρ από τη μακρινή Ινδία. Όπου οι αγρότες αυτοκτονούν, επειδή αδυνατούν ν´ αγοράσουν καινούργιο σπόρο, για να φυτέψουν τη σοδιά του επομένου έτους. Ναι! Σωστά μας τα λένε!
Διότι στις μέρες μας, ακόμα κι οι… σπόροι έγιναν είδος πολυτελείας κι αγαθά πολύτιμα, που μονοπωλούνται κι ακριβοπουλιούνται…
Μα ποιος ξεχνά, πως λίγα χρόνια πριν, ήταν κι αυτοί, δική μας παραγωγή; Πως φυλασσόταν ευλαβικά, για να δώσουν -την επόμενη σαιζόν- το καλαμπόκι για την τροφή των πουλερικών μας, τη μυρωδάτη ντοματιά για πελτέ και για σαλάτα, την κολοκυθιά, την ψηλή φασολιά ή την καρποφόρα καρπουζιά του κήπου μας;

ΟΤΑΝ ΔΩΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ…
Μας χαμογελούν όλο αισιοδοξία κι αποφασιστικότητα οι χαμένοι μας, αγαπημένοι ένστολοι, απ´ τις παλιές φωτογραφίες!
Πιλότος, πυροσβέστης, αστυνομικός, εθελοντής διασώστης, στρατιωτικός, στρατευμένος ή ναύτης σαν και εκείνα τα δυο αδέλφια που πρόσφατα γύρισαν στην Κύπρο για να υπηρετήσουν κι έπεσαν στο καθήκον σ´ ένα τοπίο αποκάλυψης!
Θύματα συνήθως της ανευθυνότητας τρίτων! Μια που οι ίδιοι
-στις πιο πολλές περιπτώσεις- ήξεραν τα προβλήματα, γνώριζαν τους κινδύνους και μάταια προειδοποιούσαν…
Την αγάπη και τα ειλικρινή συλλυπητήρια μας, σε κάθε γονιό που έδωσε ό,τι πολυτιμότερο είχε στην Πατρίδα…


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα