ΚΑΠΟΤΕ το φιλότιμο ήταν λέξη που είχε νόημα. «Για ένα φιλότιμο», λέγαμε. Μεταλλάχθηκε κι αυτή με τη συνολική μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας, εδώ και 35 χρόνια. Φιλότιμο σήμερα σημαίνει… ανοησία!
ΕΝΝΟΟΥΜΕ ότι έχει απολεσθεί τελείως η ευθιξία των πολιτικών μας, αλλά και των υπαλλήλων που υπηρετούν σε καίριες θέσεις, όταν συλλαμβάνονται σε ατασθαλίες, ή συμβαίνει ένα σκάνδαλο «κάτω από τη μύτη τους», στα όρια ευθύνης τους!
Η ΑΓΓΛΙΑ, αυτές τις μέρες, συγκλονίζεται από το σκάνδαλο των υποκλοπών με
ενεχόμενους σ’ αυτό τον Τύπο (του μεγιστάνα Μέρντοχ), τους πολιτικούς της χώρας και πολλούς κρατικούς υπαλλήλους. Εκεί μεν, αργά ή γρήγορα, θα επέλθει η κάθαρση, διότι υπάρχουν νόμοι και δικαιοσύνη. Και δεν επέρχεται αυτή μόνο με το κλείσιμο μιας εφημερίδας ή την αυτοκτονία (ή μήπως δολοφονία;) του καταγγείλαντος τη διαπλοκή. Εδώ άραγε, όσοι διέπραξαν και διαπράττουν το αδίκημα των υποκλοπών (πόσο εύκολα λησμονήσαμε το μεγάλο σκάνδαλο;), τεχνικοί ή εκδότες και δημοσιογράφοι, θα διωχθούν ποτέ από τη δικαιοσύνη;
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, φαίνεται να απολαμβάνουν την… εκτίμηση των ψηφοφόρων ή του κόμματός τους και παραμένουν πρόσωπα ευυπόληπτα (στη Βουλή ή στην κοινωνία), παριστάνοντας μάλιστα και τους ηθικολόγους!
Τέτοια παρακμή, τέτοια έλλειψη φιλότιμου, τέτοια περιχαράκωση με την ασυλία και την πολιτική κάλυψη, τέτοια συλλογική κοροϊδία των εθνοπατέρων μας…
Και γιατί, λοιπόν, να μην περιμένουμε την οικονομική μας χρεωκοπία, όταν η ηθική χρεωκοπία έχει διαχυθεί προ πολλού σε όλη την κοινωνία;
Στ.Γ.Κ.
