´Θέλουμε τον κήπο μας´ έγραφε το πλακάτ, που κρατούσαν χθες τα παιδιά του 13ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων.
Ο κήπος τους είναι σε ένα οικόπεδο του Δήμου Χανίων, απέναντι από το σχολείο τους. Εκεί, στο πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, είχαν φυτέψει βιολογικά προϊόντα και είχαν αναπτύξει όμορφες δραστηριότητες. Τώρα, όμως, δεν έχουν πρόσβαση. Ο Δήμος Χανίων με δικαιολογία την επικινδυνότητα του κτηρίου της βίλας Πωλογιώργη, αντί να περιφράξει το κτήριο, απέκλεισε όλο το οικόπεδο.
´Ο Δήμος? μας έκανε την καρδιά περιβόλι´, λένε οι δάσκαλοι του σχολείου Μαριάννα Ευθυμάκη, Αναστασία Παπαγεωργίου, Γιώργος Τζαννέτος και Κώστας Τραγούδας, σε κείμενό τους στο οποίο σημειώνουν:
´Αποτελεί κοινό τόπο στις συζητήσεις η άποψη πως η δημοκρατία θέλει εκπαίδευση. Απέναντι σ? αυτή την αλήθεια, η απορία 4 δασκάλων από το 13ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων είναι: Ποιοι χρειάζονται περισσότερο αυτή την εκπαίδευση, οι επίσημοι φορείς εξουσίας ή τα μικρά παιδιά; Σας παραθέτουμε τα γεγονότα και τα συμπεράσματα δικά σας.
Μέσα στον ασταμάτητο χορό των περικοπών που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, είδαμε και το κλείσιμο των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Ως εκπαιδευτικοί προσπαθούμε κάθε φορά με ό,τι μέσα διαθέτουμε να αναβαθμίσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία, κόντρα στο ρεύμα των ημερών. Ετσι λοιπόν, μαζί με τα παιδιά 4 τμημάτων ξεκινήσαμε από τον Σεπτέμβρη να αξιοποιούμε ένα παρατημένο από χρόνια κτήμα, που βρίσκεται απέναντι από το σχολείο μας. Στην άκρη του κτήματος υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο (βίλα Πωλογιώργη), το οποίο αποφύγαμε για λόγους ασφαλείας.
Γρήγορα το πρόγραμμα απέδωσε καρπούς κυριολεκτικά και μεταφορικά: Η μικρή έκταση γέμισε με βιολογικά κηπευτικά και τα παιδιά ανταποκρίνονταν με ενθουσιασμό. Η δυνατότητά τους να βγουν, επιτέλους, από την τάξη και να κάνουν το μάθημα σε ένα περιβάλλον πραγματικό και φυσικό έδωσε άλλη διάσταση στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
Στο μεταξύ, ζητήσαμε εγγράφως από τη Δημοτική Αρχή να βάλει ένα συρματόπλεγμα μήκους περίπου 20 μέτρων για να αποτραπεί 100% η προσέγγιση του κτηρίου από τα παιδιά αφήνοντας μια πόρτα στη διάθεση του σχολείου για την είσοδο ΜΟΝΟ στον περιβάλλοντα χώρο, μακριά από το κτήριο. Καθώς το πρόγραμμα ήταν ήδη σε εξέλιξη, μήνες μετά, δεχτήκαμε την έγγραφη απάντηση του Δήμου: Αρνείτο να περιφράξει το επικίνδυνο κτήριο και αντίθετα κλείδωσε ολόκληρη την έκταση, με την πρόφαση ότι υπάρχουν καταγγελίες από γείτονες και γονείς. Μιλήσαμε με τους γείτονες και διαπιστώσαμε το αντίθετο. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων πήγε ο ίδιος στον Δήμο να δώσει εξηγήσεις υποστηρίζοντας την προσπάθειά μας. Οι αρμόδιοι που ήρθαν στον χώρο σχεδόν έξι μήνες μετά την πρώτη επαφή προέβαλαν το εξής, απίθανο επιχείρημα: Η εξοικείωση των παιδιών με τον χώρο αυτό θα τα οδηγούσε στο χωράφι και το απόγευμα -πηδώντας την περίφραξη- και μετά πηδώντας και άλλη περίφραξη θα έμπαιναν στο κτήριο της βίλας Πωλογιώργη! Οι δημοτικοί άρχοντες μάλιστα, σε μια πρωτοφανή επίδειξη υποκριτικής κινδυνολογίας αλλά και ευθυνοφοβίας συμφώνησαν να δώσουν τον χώρο μόνο αν οι δάσκαλοι υπέγραφαν ότι θα ήταν υπεύθυνοι για τον χώρο και το απόγευμα και σε μη εργάσιμες μέρες. Το ενδιαφέρον τους για τα παιδιά άρχιζε στο σημείο που επέσειαν την προσωπική τους ευθύνη!
Ετσι, στις 14/2 ήρθε συνεργείο του Δήμου και τοποθέτησε κάγκελα απαγορεύοντας με αδιαπραγμάτευτο τρόπο την πρόσβασή μας στον κήπο. Αυτή τους η ενέργεια πετυχαίνει να εμποδίζει μόνο στους μαθητές την είσοδο στον συγκεκριμένο χώρο που με τόσο κόπο του έδωσαν ζωή, ενώ από την πίσω πλευρά του οικοπέδου η πρόσβαση είναι σε οποιονδήποτε εφικτή. Ενας χώρος για χρόνια ρημαγμένος από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία, πρόσφορος για κάθε καταπάτηση, καταφύγιο τοξικοεξαρτημένων απέκτησε ζωή και χρήση με την πρωτοβουλία και τους κόπους μαθητών και δασκάλων. Και τότε τον «ανακάλυψε» ο Δήμος! Μάλιστα, αντιπρότεινε να διαμορφωθεί σε άλλο οικόπεδο ένας νέος χώρος για το πρόγραμμα, υπό τον όρο να υπογράψει ο Σύλλογος Διδασκόντων ότι το σχολείο δε θα τον? καταπατούσε! Μόνο που ως τότε η σχολική χρονιά θα έχει τελειώσει και όποια δραστηριότητα είναι σε εξέλιξη θα σταματήσει! Αξίζει να σημειωθεί ότι στον προτεινόμενο τόπο έγιναν προσπάθειες και πέρυσι αλλά το συγκεκριμένο οικόπεδο δεν έχει ίχνος χώματος και είναι χώρος απόθεσης μπαζών.
Απέναντι σ? αυτή την αδιαλλαξία εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την αξιοποίηση του χώρου υποστηρίζοντας έμπρακτα τη θέληση των παιδιών. Παραθέτουμε ένα από τα κείμενα των παιδιών για να καταλάβετε καλύτερα τη θέση και τον εκπαιδευτικό μας ρόλο´.
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Δ2
Εξάλλου, τα παιδιά του Δ2 του 13ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων σε κείμενό τους προς το Δήμαρχο αναφέρουν:
´Σεβαστέ κύριε δήμαρχε,
είμαστε τα παιδιά του Δ2 από το 13ο Δ.Σ. Χανίων. Σας στέλνουμε αυτό το γράμμα γιατί έχουμε ένα πρόβλημα που εσείς μπορείτε να μας το λύσετε. Το πρόβλημά μας είναι το ότι μας κλείσατε το αγαπημένο μας χωράφι.
Το χωράφι είναι απέναντι από το σχολείο μας. Ηταν ακαλλιέργητο και άσχημο αλλά εμείς το καθαρίσαμε. Πήραμε κηπουρικά εργαλεία επίσης και ξεριζώσαμε τα αγριόχορτα. Επειτα φυτέψαμε μαρούλια, πατάτες, ραπανάκια, κρεμμυδάκια, άνηθο, καρότα.
Καταλαβαίνουμε πως φοβάστε μήπως πάθουμε κανένα ατύχημα στο παλιό κτήριο. Γι? αυτό μας κλείσατε το χωράφι. Επειδή φοβηθήκατε. Εμείς, όμως, δεν μπαίνουμε στο εγκαταλελειμμένο σπίτι.
Αν είσασταν στη θέση μας θα νιώθατε όπως και εμείς. Δηλαδή θα νιώθατε λύπη γιατί θα σας εμπόδιζαν να κάνετε κάτι που θα σας έκανε να χαίρεστε. Οπως και εμείς. Οταν πηγαίνουμε στο χωράφι νιώθουμε χαρά. Μαθαίνουμε την κηπουρική. Επίσης, είναι μια ευκαιρία να βγούμε από την τάξη, αντί να καθόμαστε όλη την ώρα στην καρέκλα που είναι κιόλας ανθυγιεινό. Θέλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι σας ψήφισαν για να συζητάτε με μας για τα προβλήματά μας και να παίρνετε δίκαιες αποφάσεις.
Ελπίζουμε να καταλάβατε το πρόβλημά μας και να πάρετε μια δίκαιη απόφαση. Εμείς προτείνουμε να μας ανοίξετε το χωράφι μας και να περιφράξετε το κτήριο με συρματόπλεγμα.
Με εκτίμηση
Οι μαθητές του Δ2´.
Γ. ΛΥΒ.
