Κύριε διευθυντά,
σε ομιλία του για τη ´Μάχη της Κρήτης´, που διοργάνωσαν στις 9.6.2004 ο Δήμος και ο Σύλλογος Κρητών Αιγάλεω, ο δρ Ηλίας Φιλιππίδης, πανεπιστημιακός, αναφέρθηκε για πρώτη φορά κάνοντας διάκριση ανάμεσα στο ´Επος της Κρήτης´ και το ´Φιάσκο της Κρήτης´. Επος ονόμασε την αντίσταση και τον ηρωισμό όλων των αμυνόμενων Συμμάχων και Ελλήνων και ιδιαίτερα των λαϊκών μαχητών.
Αντιθέτως ως Φιάσκο ονόμασε την αποτυχία των Βρετανών, οι οποίοι είχαν την αποκλειστική ευθύνη της άμυνας της Κρήτης, να κρατήσουν ελεύθερο το νησί. Ο δρ Η. Φιλιππίδης έχει αποδείξει ότι αυτό ήταν πέρα για πέρα δυνατό. Οι Βρετανοί είχαν αποφασίσει να παραδώσουν την Κρήτη στους Γερμανούς!
Στο βιβλίο του ´Χανιά – Κατοχή και Αντίσταση´ ο συγγραφέας Γιάννης Δ. Τσίβης αναφέρει ότι τα κυανά περιβραχιόνια για τη δημιουργία πολιτοφυλακής στην Κρήτη -η οποία θα πολεμούσε ενάντια στους εισβολείς- δεν μοιράσθηκαν.
Επίσης αναφέρει ότι τα κακοποιημένα πτώματα Γερμανών στρατιωτών δεν είχαν κακοποιηθεί από Κρήτες αλλά από στρατιώτες της Κοινοπολιτείας, της φυλής Μαορί. Ηταν πολεμικό έθιμό τους να ακρωτηριάζουν τα σώματα των νεκρών αντιπάλων.
Στις 18.7.1941, ώρα 10 π.μ., παρουσιάσθηκε στην κατοικία του στρατηγού Αντρέ, στην Πελεκαπίνα, λαϊκή επιτροπή με τον δήμαρχο Χανίων Ν. Σκουλά. Τα πέντε μέλη της Επιτροπής και ο δήμαρχος ανέφεραν μεταξύ των άλλων:
´? οι βανδαλισμοί, ακρωτηριασμοί νεκρών, κακοποιήσεις αιχμαλώτων είναι έργα εντελώς ξένα και άγνωστα στην ιστορία του λαού της Κρήτης. Ποτέ στο παρελθόν, στους αναρίθμητους αγώνες του κρητικού λαού, δεν έγιναν βανδαλισμοί ούτε ακρωτηριασμοί νεκρών. Και τούτο, γιατί οι νεκροί στρατιώτες, άσχετα με την εθνικότητα και τη θρησκεία τους, ήταν πάντα σεβαστοί.
Ποτέ Κρητικός δεν κακοποίησε αιχμάλωτο γιατί η κακοποίηση ανυπεράσπιστων είναι δείγμα ανανδρίας, ιδιότητα που δεν έχουν οι Κρητικοί?´, ´?οι συνεχιζόμενες εκδικήσεις με αδικαιολόγητους τουφεκισμούς αμάχων πολιτών, είναι εντελώς άδικοι και προκαλούν διαταραχή. Μόνο μια γενική αμνηστία θα φέρει γαλήνη?´.
Την επόμενη μέρα, με διαταγή του στρατηγού Αντρέ τουφεκίσθηκαν στο χωριό Αλικιανού εκατόν τριάντα πολίτες και στη συνέχεια τουφεκίσθηκαν και άλλοι σε διάφορα χωριά. Ο στρατηγός Αντρέ τυφλωμένος από την εκδικητικότητά του συνέχιζε αδίσταχτα το έγκλημα του συστηματικού εξανδραποδισμού της Κρήτης.
Το γερμανικό ανακοινωθέν ανέφερε: ´Οι πολίτες της νήσου Κρήτης, άνδρες και γυναίκες, παρέβηκαν το Διεθνές Δίκαιο, πολεμώντας τακτικό στρατό, κακοποιώντας αιχμαλώτους και ακρωτηριάζοντας νεκρούς στρατιώτες?´.
Τους ισχυρισμούς αυτούς ανέλαβε ν? αντικρούσει ο δικηγόρος Γ. Σαρρής σε γραπτό υπόμνημα που ο ίδιος συνέταξε. Το υπέγραψαν τα μέλη της Λαϊκής Επιτροπής και πολλά άλλα επίλεκτα μέλη της κοινωνίας των Χανίων, στις 31.8.1941. Το παραπάνω υπόμνημα πήγε στα χέρια του στρατηγού Αντρέ και κυκλοφόρησε στον κρητικό λαό ως προκήρυξη. Το υπόμνημα αυτό κονιορτοποίησε τα επιχειρήματα των Γερμανών, πώς τάχα, νόμιμα τουφεκίζουν και καταπιέζουν, κείνους που πολέμησαν, χωρίς να έχουν επιστρατευθεί και κείνους, που τάχα, ´ακρωτηρίασαν´ νεκρούς!
Αμνηστία δόθηκε τελικά στις 14.9.1941. Μέχρι τότε, όμως, η Κρήτη θρήνησε πολλούς νεκρούς.
Ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων αυτών υπήρξε η βρετανική πολιτική. Στην έρευνα του δρος Η. Φιλιππίδη αναλύονται 20 λόγοι βρετανικής ευθύνης για την απώλεια της Κρήτης.
Μάλιστα ο καθένας απ? αυτούς τους λόγους είναι αυτοτελής, δηλαδή ήταν ικανός από μόνος του να προκαλέσει το αρνητικό αποτέλεσμα! Στα χρόνια που ακολούθησαν οι συνέπειες της ύπουλης βρετανικής πολιτικής έμελλε να αυξήσει τους νεκρούς στο νησί.
Κων/νος Κ. Κνιθάκης
